Нептуниум

Нептуниум (Np, лат. neptunium) — радиоактивен актиноиден метал.^[3] Името го добил според планетата Нептун.^[4] Нептуниум е радиоактивен елемент со сребрена боја, кој не е застапен во природата. Реагира со кислород, водена пареа и киселини. Со бази не реагира. Елементот е откриен во 1940 година во САД, но тоа откритие е објавено дури 6 години подоцна.

Нептуниум  (₉₃Np)

Општи својства
Име и симбол	нептуниум (Np)
Изглед	металик сребрена
Нептуниумот во периодниот систем
Pm ↑ Np ↓ (Uqp) ураниум ← нептуниум → плутониум
Атомски број	93
Стандардна атомска тежина (Ar)	(237)
Категорија	актиноид
Група и блок	група б.б., f-блок
Периода	VII периода
Електронска конфигурација	[Rn] 5f4 6d1 7s2
по обвивка	2, 8, 18, 32, 22, 9, 2
Физички својства
Фаза	цврста
Точка на топење	912±3 K ​(639±3 °C)
Точка на вриење	4.447 K ​(4.174 °C) (екстраполиран)
Густина близу с.т.	alpha: 20,45 г/см3[1] прифатена стандардна вредност: 19.38 г/см3
Топлина на топење	5,19 kJ/mol
Топлина на испарување	336 kJ/mol
Моларен топлински капацитет	29,46 J/(mol·K)
парен притисок P (Pa) 1 10 100 1 k 10 k 100 k при T (K) 2.194 2.437
Атомски својства
Оксидациони степени	7, 6, 5, 4, 3, 2 ​(амфотерен оксид)
Електронегативност	Полингова скала: 1,36
Енергии на јонизација	I: 604,5 kJ/mol
Атомски полупречник	емпириски: 155 пм
Ковалентен полупречник	190±1 пм
Спектрални линии на нептуниум
Разни податоци
Кристална структура	​орторомпска
Топлинска спроводливост	6,3 W/(m·K)
Електрична отпорност	1,220 µΩ·m (22 °C)
Магнетно подредување	парамагнетно[2]
CAS-број	7439-99-8
Историја
Наречен по	Според планетата Нептун, именувана според лик од римската митологија Нептун
Откриен	Едвин Мекмилан и Филип Абелсон (1940)
Најстабилни изотопи
Главна статија: Изотопи на нептуниумот
изо ПЗ полураспад РР РЕ (MeV) РП 235Np веш 396,1 д α 5,192 231Pa ε 0,124 235U 236Np веш 1,54×105 г ε 0,940 236U β− 0,940 236Pu α 5,020 232Pa 237Np расеан 2,144×106 г α 4,959 233Pa 239Np траги 2,356 д β− 0,218 239Pu
преглед разговор уреди | наводи | Википодатоци

Извори

1. Sanchez, Rene G.; Loaiza, David J.; Kimpland, Robert H.; Hayes, David K.; Cappiello, Charlene C.; Myers, William L.; Jaegers, Peter J.; Clement, Steven D.; Butterfield, Kenneth B. „Criticality of a ²³⁷Np Sphere“ (PDF). Japanese Atomic Energy Agency. Посетено на 2014-08-06.
2. Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition, CRC press.
3. Parkes, G.D. & Phil, D. (1973). Melorova moderna neorganska hemija. Beograd: Naučna knjiga.
4. Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd ed.). Prentice Hall. ISBN 978-0131755536.