Рениум

Рениум (Re, лат. rhenium) — преоден метал.^[3][4] Името го добил по реката Рајна.

Рениум  (₇₅Re)

Општи својства
Име и симбол	рениум (Re)
Изглед	сребрено-сива
Рениумот во периодниот систем
Tc ↑ Re ↓ Bh волфрам ← рениум → осмиум
Атомски број	75
Стандардна атомска тежина (±) (Ar)	186,207(1)[1]
Категорија	преоден метал
Група и блок	група 7, d-блок
Периода	VI периода
Електронска конфигурација	[Xe] 4f14 5d5 6s2
по обвивка	2, 8, 18, 32, 13, 2
Физички својства
Фаза	цврста
Точка на топење	3.459 K ​(3.186 °C)
Точка на вриење	5.869 K ​(5.596 °C)
Густина близу с.т.	21,02 г/см3
кога е течен, при т.т.	18,9 г/см3
Топлина на топење	60,43 kJ/mol
Топлина на испарување	704 kJ/mol
Моларен топлински капацитет	25,48 J/(mol·K)
парен притисок P (Pa) 1 10 100 1 k 10 k 100 k при T (K) 3.303 3.614 4.009 4.500 5.127 5.954
Атомски својства
Оксидациони степени	7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0, −1, −3 ​(благ киселински оксид)
Електронегативност	Полингова скала: 1,9
Енергии на јонизација	I: 760 kJ/mol II: 1.260 kJ/mol II: 2.510 kJ/mol (повеќе)
Атомски полупречник	емпириски: 137 пм
Ковалентен полупречник	151±7 пм
Спектрални линии на рениум
Разни податоци
Кристална структура	​шестаголна збиена (шаз)
Брзина на звукот тенка прачка	4.700 м/с (при 20 °C)
Топлинско ширење	6,2 µм/(m·K)
Топлинска спроводливост	48 W/(m·K)
Електрична отпорност	193 nΩ·m (при 20 °C)
Магнетно подредување	парамагнетно[2]
Модул на растегливост	463 GPa
Модул на смолкнување	178 GPa
Модул на збивливост	370 GPa
Поасонов сооднос	0,30
Мосова тврдост	7
Викерсова тврдост	1.350–7.850 MPa
Бринелова тврдост	1.320–2.500 MPa
CAS-број	7440-15-5
Историја
Наречен по	Според реката Рајна
Откриен и првпат издвоен	Масаката Огава (1908)
Именуван од	Валтер Нодак, Ида Нодак, Ото Берг (1922)
Најстабилни изотопи
Главна статија: Изотопи на рениумот
изо ПЗ полураспад РР РЕ (MeV) РП 185Re 37,4 % – (α) 2,1947 181Ta 187Re 62,6 % 4,12×1010 г α 1,653 183Ta β− 0,0026 187Os
Режимите на распад во загради се предвидени, но сè уште не се забележани
преглед разговор уреди | наводи | Википодатоци

Рениумот е застапен во Земјината кора во количина од 4×10-4 ppm (анг. parts per million).

Извори

1. Standard Atomic Weights 2013. Commission on Isotopic Abundances and Atomic Weights
2. Lide, D. R., уред. (2005). „Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds“. CRC Handbook of Chemistry and Physics (PDF) (86th. изд.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.
3. Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd ed.). Prentice Hall. ISBN 978-0131755536.
4. Parkes, G.D. & Phil, D. (1973). Melorova moderna neorganska hemija. Beograd: Naučna knjiga.