Атомски бомбардирања на Хирошима и Нагасаки
From Wikipedia, the free encyclopedia
САД активирале две јадрени оружја над јапонските градови Хирошима и Нагасаки на 6 и 9 август 1945 година. Во двата бомбашки напади загинале меѓу 129,000 и 226,000 луѓе, од кои повеќето биле цивили, и останале единствената употреба на јадрено оружје во вооружен судир.
Атомски бомбардирања на Хирошима и Нагасаки | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Дел од Тихоокеанската војна од Втората светска војна | |||||||
Атомски бомби, атомски печурки над Хирошима (лево) и Нагасаки (десно) |
|||||||
|
|||||||
Завојувани страни | |||||||
Јапонија | |||||||
Команданти и водачи | |||||||
Шунроку Хата | |||||||
Вклучени единици | |||||||
| Втора армија на Јапонија:
|
||||||
Жртви и загуби | |||||||
Убиени затвореници: 1 британец, 7 холанѓани, и 12 американци. | Хирошима:
Нагасаки:
Вкупно убиени:
|
Во последната година од Втората светска војна, сојузниците се подготвиле за скапа инвазија на јапонското копно. На овој потфат му претходела конвенционална кампања и бомбардирање што уништила 67 јапонски градови. Војната во Европа завршила кога Германија се предала на 8 мај 1945 година, а сојузниците го свртеле целото внимание на Тихоокеанската војна. До јули 1945 година, проектот за сојузници „Менхетен“ произвел два вида атомски бомби: „Дебелиот човек“, плутониумско јадрено оружје и „Мало момче“, цепно оружје збогатено со ураниум. 509-тата композитна група на военото воздухопловство на армијата на Соединетите држави била обучена и опремена со специјализирана Сребрена плоча (код име за воздушните сили на армијата на САД) верзија на „Боинг Б-29 Суперфорс“ и била распоредена во Тинијан на островите Маријана. Сојузниците повикале на безусловно предавање на империјалните јапонски вооружени сили во Декларацијата во Потсдам на 26 јули 1945 година, а алтернативата била „навремено и целосно уништување“. Јапонија го игнорирала ултиматумот и војната продолжила.
За бомбардирањето била добиена согласност од Обединетото Кралство, како што се барало со Договорот од Квебек, и биле издадени наредби за атомски бомби да се користат против Хирошима, Кокура, Нигата и Нагасаки на 25 јули. На 6 август, Б-29 Енола Геј ја пуштила „Мало Момче“ врз Хирошима, пристаништен град и индустриски центар каде се наоѓал голем воен штаб. Три дена подоцна, за да го искористат поволното време, Б-29 Бокскар ја фрлил „Дебел човек“ на Нагасаки, големо воено пристаниште, еден од најголемите јапонски центри за изградба и поправка на бродови и важен производител на поморско оружје. Во текот на следните два до четири месеци, последиците од атомските бомбашки напади убиле меѓу 90,000 и 146,000 луѓе во Хирошима и 39,000 и 80,000 луѓе во Нагасаки; приближно половина се случиле на првиот ден. Со месеци потоа, голем број луѓе продолжиле да умираат од последиците од изгореници, зрачење и повреди, како резултат на болест и неисхранетост. Повеќето загинати биле цивили, иако Хирошима имала голем воен гарнизон.
Јапонија им се предала на сојузниците на 15 август, шест дена по објавувањето војна на Советскиот Сојуз и бомбардирањето на Нагасаки. Јапонската влада го потпишала инструментот за предавање на 2 септември, со што всушност војната завршила. Научниците опширно ги проучувале ефектите на бомбардирањата врз социјалниот и политичкиот карактер на последователната светска историја и популарната култура и сè уште има многу дебати во врска со етичкото и правното оправдување за бомбардирањата.