Psalmus 68
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Psalmus 68 (enumeratione Graeca psalmus 67 dictus) libri Psalmorum verbis "Exsurgat Deus" incipit; etiam habet superscriptionem: "Magistro chori. David. PSALMUS. Canticum" (sic in Nova Vulgata). In hoc psalmo psalmista Deum laudat eique gratias agit.[1]
Ioannes Calvinus, theologiae Reformationis fautor, sic argumentum psalmi descripsit:
Duae sunt huius Psalmi partes: primo enim suam probitatem asserit David contra hostium calumnias. Ubi vero conquestus est, indigne se perpeti graves iniurias ab hostibus, nec minus fraudibus et insidiis quam crudelitate eorum se oppugnari: provocat tandem ad Dei iudicium, illisque exitium precatur quale meriti sunt.[2]
Haec sunt verba psalmi 68 (67) ex versione vulgata Clementina:
1 In finem. Psalmus cantici ipsi David.
2 Exsurgat Deus, et dissipentur inimici eius;
et fugiant qui oderunt eum a facie eius.
3 Sicut deficit fumus, deficiant;
sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.
4 Et iusti epulentur, et exsultent in conspectu Dei,
et delectentur in laetitia.
5 Cantate Deo; psalmum dicite nomini eius:
iter facite ei qui ascendit super occasum.
Dominus nomen illi; exsultate in conspectu eius.
Turbabuntur a facie eius,
6 patris orphanorum, et iudicis viduarum;
Deus in loco sancto suo.
7 Deus qui inhabitare facit unius moris in domo;
qui educit vinctos in fortitudine,
similiter eos qui exasperant, qui habitant in sepulchris.
8 Deus, cum egredereris in conspectu populi tui,
cum pertransires in deserto,
9 terra mota est, etenim caeli distillaverunt,
a facie Dei Sinai, a facie Dei Israël.
10 Pluviam voluntariam segregabis, Deus, haereditati tuae;
et infirmata est, tu vero perfecisti eam.
11 Animalia tua habitabunt in ea;
parasti in dulcedine tua pauperi, Deus.
12 Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa.
13 Rex virtutum dilecti, dilecti;
et speciei domus dividere spolia.
14 Si dormiatis inter medios cleros,
pennae columbae deargentatae,
et posteriora dorsi eius in pallore auri.
15 Dum discernit caelestis reges super eam,
nive dealbabuntur in Selmon.
16 Mons Dei, mons pinguis:
mons coagulatus, mons pinguis.
17 Ut quid suspicamini, montes coagulatos?
mons in quo beneplacitum est Deo habitare in eo;
etenim Dominus habitabit in finem.
18 Currus Dei decem millibus multiplex, millia laetantium;
Dominus in eis in Sina, in sancto.
19 Ascendisti in altum, cepisti captivitatem,
accepisti dona in hominibus;
etenim non credentes inhabitare Dominum Deum.
20 Benedictus Dominus die quotidie:
prosperum iter faciet nobis Deus salutarium nostrorum.
21 Deus noster, Deus salvos faciendi;
et Domini, Domini exitus mortis.
22 Verumtamen Deus confringet capita inimicorum suorum,
verticem capilli perambulantium in delictis suis.
23 Dixit Dominus: Ex Basan convertam,
convertam in profundum maris:
24 ut intingatur pes tuus in sanguine;
lingua canum tuorum ex inimicis, ab ipso.
25 Viderunt ingressus tuos, Deus,
ingressus Dei mei, regis mei, qui est in sancto.
26 Praevenerunt principes coniuncti psallentibus,
in medio iuvencularum tympanistriarum.
27 In ecclesiis benedicite Deo Domino de fontibus Israël.
28 Ibi Beniamin adolescentulus, in mentis excessu;
principes Iuda, duces eorum;
principes Zabulon, principes Nephthali.
29 Manda, Deus, virtuti tuae;
confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis.
30 A templo tuo in Ierusalem,
tibi offerent reges munera.
31 Increpa feras arundinis;
congregatio taurorum in vaccis populorum:
ut excludant eos qui probati sunt argento.
Dissipa gentes quae bella volunt.
32 Venient legati ex Aegypto;
Aethiopia praeveniet manus eius Deo.
33 Regna terrae, cantate Deo;
psallite Domino; psallite Deo.
34 Qui ascendit super caelum caeli, ad orientem:
ecce dabit voci suae vocem virtutis.
35 Date gloriam Deo super Israël;
magnificentia eius et virtus eius in nubibus.
36 Mirabilis Deus in sanctis suis;
Deus Israël ipse dabit virtutem et fortitudinem plebi suae.
Benedictus Deus!
