Anno 1193 Cencius cardinalis diaconus S. Luciae in Orthea factus est, sed anno 1201 cardinalis presbyter sanctorum Ioannis et Pauli (in quo titulo successor fuerit Bertrandus de Sabellis). Papis Clemente III ac Caelestino III Cencius custos thesauri meruit, atque ab anno 1194 usque ad 1198 vicecancellarius S. Romanae Ecclesiae. Ab anno 1197 Cencius tutor futuri imperatoris Friderici II fuit, quem mater eius Constantia Papae Innocentii III commiserat. In quarto Concilio in Laterano mense Novembri 1215 adfuit.[1]
Paul Fabre, ed., Le Liber censuum de l'église romaine. Lutetiae: Thorin, 1889. 5 fascc. (vol. 1 i-iv; vol. 2 v). Fasc. iiiiiiivv apud archive.org
M. B. Hauréau, ed., Quelques lettres d'Honorius III et de Grégoire IX extraites des manuscrits de la Bibliothèque du Roi. Lutetiae, 1864 Textus apud archive.org
G. H. Pertz, ed., Epistolae saeculi XIII e regestis pontificum Romanorum selectae vol. 1 (Berolini: apud Weidmannos, 1883) pp. 1-260 (Monumenta Germaniae historica~: Epistolae)
P. Pressutti, ed., I regesti del pontefice Onorio III. Editio imperfecta, Romae, 1884; 2a ed., 2 voll., Romae 1888 Editio imperfecta apud archive.org
Biographica et historica
J. Clausen, Papst Honorius III., 1216-1227: eine Monographie. Bonn: Hauptmann, 1895 Textus apud archive.org
Kenneth M. Setton, The Papacy and the Levant, 1204-1571. Vol. 1: The Thirteenth and Fourteenth Centuries. Philadelphiae: American Philosophical Society, 1976 (Textus apud Google Books)
Heinrich Zimmermann, Die päpstliche Legation in der ersten Hälfte des 13. Jahrhunderts. Paderborn: Schöningh, 1913 Textus apud archive.org