From Wikipedia, the free encyclopedia
Hyaena brunnea,[1][2] coñecida en galego como hiena parda, é unha especie de mamífero carnívoro da familia dos hiénidos que vive nos desertos do Kalahari e de Namibia, en África meridional.
| Hyaena brunnea Hiena parda Rango fósil: plioceno - actualidade | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||||
 Vulnerable | |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||
| Hyaena brunnea Thunberg, 1820 | |||||||||||||||||||||
 Distribución da hiena parda | |||||||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
É máis pequena que a hiena pinta (Crocuta crocuta) e, a diferenza desta, aliméntase principalmente de preas.
É o animal terrestre de maior tamaño que obtén a maior parte do seu alimento da prea.
A causa da escaseza de comida no deserto, a hiena parda complementa a súa dieta con froitas e diversos vexetais.
É unha hiena grande, aínda que lixeiramente menor que a súa parente a hiena pinta, da que se diferencia, entre outras cousas, por ter un cranio máis forte. Presenta algunhas características comúns coa súa conxénero a hiena raiada, aínda que o seu fociño é máis curto. As orellas son son longas e extraordinariamente aguzadas no extremo.[3]
Mide entre 1,10 e 1,25 m de lonxitude, aos que hai que engadir entre 25 e 30 cm da cola. Presenta unha altura variábel entre os 70 e os 86 cm na cruz, e pesa entre os 35 e 57 kg.[3][4]
Non existen grandes diferenzas entre os sexos, aínda que os machos poden ter un tamaño lixeramente superior, razón pola cal é difícil distinguir en principio se un exemplar é macho ou femia.
A súa pelaxe, áspera e de cor parda escura, é longa e enmarañada, especialmente no dorso e a longa cola, moi poboada, totalmente negra, mentres que na cabeza presenta un matiz agrisado. No pescozo, ombros e na parte anterior e superior do dorso, os longos pelos, máis claros que os do resto do tronco, forman unha especie de esclavina.[3]
As patas da hiena parda, estreitas, normalmente presentan raias grises escuras, case negras. Os cuartos traseiros son moito máis curtos que os dianteiros, o que fai que o lombo sexa francamente descendente.[3]
Ao igual que as demais especies de hienas, presenta unha mandíbula moi forte, capaz de romper e triturar ósos, capacidade que perde coa idade en función da deterioración dos dentes.
A especie foi descrita en 1820 polo naturalista sueco Carl Peter Thunberg.
Porén, algúns autores modernos inclúen esta especie no xénero Parahyaena, fundado por Hendey en 1974;[5] por exemplo, Wozencraft, en 1993.[6] Porén, Jenks e Werdelin (1998) propoñen que,[7] en ausencia de datos claros sobre a filación entre as hienas, e porque datos tirados do citocromo b unen á hiena raiada e a hiena parda como taxa irmáns de Crocuta e Proteles, as dúas anteriores debe situarse xuntas no xénero Hyaena. E recoñecen que a separación entre as hienas raiadas e as pardas é relativamente antiga (produciríase no mioceno), polo que sitúan a ambas en diferentes subxéneros, Hyaena (Hyaena) e Hyaena (Parahyaena).[1]
O xénero Hyaena Brisson, 1762, foi avaliado pola Comisión Internacional de Nomenclatura Zoolóxica en 1955 e en 1998, aínda que isto foi rexeitado por algúns autores. A relación entre as hienas raiada e parda sempre foi problemática. McKenna e Bell (1997) seguindo a Galiano e Frailey (1977) e situaron a hiena parda no xénero Pachycrocuta. Polo contrario, Werdelin e Solounias (1991) argumentaron que a especie brunnea debe colocarse en Parahyaena. Finalmente, como queou dito arriba, Jenks e Werdelin (1998) clasificaron as especies brennea e hyaena en subxéneros diferentes, dentro de Hyaena para manter a intención orixinal.[2]
A hiena parda habita nas chairas de sabana seca (veld) e zonas desérticas e semidesérticas do sur de África,[3][4] por debaixo dunha liña que vai desde o sur de Angola (contra os 15º S) até o centro de Mozambique, sendo o límite norte da súa área de dispersión o río Zambeze. Antigamente ocupaba toda a rexión ur de África, pero hoxe está extinguida no Estado Libre de Orange, Natal, antiga Provincia do Cabo (excepto no noroeste), Malaui, Zambia, Cimbabue e parte de Mozambique.[4]
Moi tímida e estritamente nocturna ou crepuscular, a hiena parda é un animal de costumes solitarios, agochándose durante o día en tobos de orictéropo, anfractuosidades das rochas, ou na espesura de matos,[3][4] onde os cachorros permanecen escondidos.
A voz da hiena parda é un melancólico grito "uah, uah, uah" pero, aparentemente, nunca o distintivo "riso" da hiena pinta, moito máis agresiva.[3][4]
Ao igual que as outras hienas, a parda é unha gran viaxeira, e percorre longas distancias na procura de alimento.[3]
Como as outras hienas é preeira, congregándose en torno aos cadáveres, onde come os seus restos. Naqueles lugares onde op seu territorio alcanza a costa tamén se alimenmta de animais mariños mortos e outros refugallos que aparecen nas praias (deste costume deriva o nome de Strandwolf, "lobo de praia", que recibe o animal en afrikaans). Ademais, pode tamén cazar antílopes de pequeno tamaño, ou individuos xuvenís de especies maiores, e se ten informado de ataques ao gando doméstico. Así mesmo, os ovos, insectos (como as lagostas) e froitas, forman parte ás veces da súa dieta.[3]
Durante o cortexo nupcial o macho efectúa grandes deposicións da secreción das glándulas anais sobre obxectos prominentes. O macho e a femia andan a rolos polo chan, gruñindo e chiando. A femia senta como unha gata en celo, e o macho mórdea na melena, ambos os dous chiando.
A xestación dura de 92 a 98 días, ao cabo dos cales nacemn os cachorros, en número de 2 a 4 por camada, cun peso de entre os 635 e os 750 g.
A temporada de partos no Kalahari é en xullo, descoñecéndose cando ocorre noutras rexións.
As femias paren xeralmente en tobos coa entrada estreita, onde permanecen as crías mentres son poequenas, evitando así o ataque de chacais e outros depredadores, mentres os pais andan á busca de comida.
Os cachorros abren os ollols aos 5 días, e a desteta é aos 3 mses. Non se coñece a idae a
á que as hienas pardaa alcanzaan a madurez sexual. A lonxeviade da especie é de 13 anos en catividade.[4]
A hiena parda sufriu desde sempre a persecución polos granxeiros, que a consideran un perigo para o gando. De continuar esta persecución, probabelmente será exterminada, ao igual que outros depredadores, de todas as áreas habitadas.[3]
Na actualidade, o número de hienas pardas en África calcúlase en menos de 8 000 individuos. Segundo a UICN, o estado de conservación na actualidade da hiena parda está cualidicado como VU, vulnerábel.[1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
