Pacific Racing

Pacific Racing (máis tarde coñecido como Pacific Grand Prix, e finalmente como Pacific Team Lotus) era un equipo de automobilismo do Reino Unido. Tralo éxito nas fórmulas inferiores, o equipo participou en dúas tempadas completas de Fórmula Un, en 1994 e 1995, participando en 33 grandes premios sen moito éxito.

Pacific

Nome completo	Pacific Grand Prix (1994) Pacific Team Lotus (1995)
Bandeira
Baseada en	Thetford, Reino Unido
Tempadas en activo	2 (1994-1995
Número de pilotos	Paul Belmondo Bertrand Gachot Giovanni Lavaggi Jean-Denis Délétraz Andrea Montermini
Debut	Gran Premio do Brasil de 1994
Carreiras	33 (40 saídas de 66 entradas)
Campionatos de Construtores	0
Campionatos de Pilotos	0
Vitorias	0 (mellor posición: 8º, Alemaña 1995 e Australia 1995)
Pole positions	0 (mellor posición na grella: 19º, Gran Premio do Xapón de 1995)
Voltas Rápidas	0
Puntos totais	0
Derradeiro GP	Gran Premio de Australia de 1995

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

Orixes e éxito nas fórmulas inferiores

David Coulthard 's Racing Pacífico Fórmula 3000 Reynard de 1993 .

O equipo foi fundado polo ex mecánico de Keith Wiggins en 1984, para competir no Campionato Europeo de Fórmula Ford, co piloto noruegués Harald Huysman e o apoio de Marlboro. Huysman gañou dous títulos o europeo e o do Benelux. Por consello Huysmans, Pacific fichou a Bertrand Gachot para a Fórmula Ford británica cun Reynard en 1985. Ao ano seguinte, Gachot, tamén formou parte do equipo do Campionato Mundial de Marlboro, gañou a coroa da Fórmula Ford 2000 para Pacific. Marlboro quedou co equipo de Wiggins na FF2000 en 1987, gañando o título británico con JJ Lehto. En 1988, Pacific entrou na Campionato Británico de F3 con Lehto e un coche Reynard, e gañou o título no seu primeiro intento. Wiggins non quería permanecer na F3 e trasladouse á Fórmula 3000, unha vez máis en asociación con Reynard e Marlboro. Con todo, a tempada de Lehto e Eddie Irvine foi decepcionante e o apoio da compañía de tabaco marchou co equipo rival DAMS en 1990. O equipo volveuse a formar en 1991, logrando Christian Fittipaldi a coroa na F3000 .

Fórmula Un

Bertrand Gachot no Gran Premio do Pacífico de 1994

Gachot pilotando para Pacific no Gran Premio do Reino Unido de 1995

Pacific Racing gañara en todas as categorías júnior, nas que participara, e en 1992 Wiggins decidiuse a dar o salto á F1 na tempada 1993, no proceso cambiou o nome do equipo a Pacific Grand Prix. A falta de enxeñeiros propios e consciente do limitado tempo que tiña, Wiggins contactou co construtor de F3000 Reynard Racing para deseñar e construír o novo chasis PR01, coa esperanza de beneficiarse de varios anos de investigación e desenvolvemento que Reynard investira no seu propio proxecto recentemente desbotado de participar na F1. Por desgraza para Pacific, o equipo de deseño dirixido por Byrne Rory marchara a Benetton ao final de 1991 e Reynard vendera o deseño (aínda en forma de debuxos en papel) ao equipo Ligier. O pequeno equipo de deseño do PR01, que traballaba en Reynard pero nominalmente eran empregados de Pacific para cumprir cos regulamentos da FIA, víronse obrigados a iniciar un novo deseño baseado na pouca da investigación que Reynard mantiña da F1 e a utilización dunha serie de compoñentes menores do chasis da F3000 de Reynard nun intento de limitar os custos. Coas súas raíces no mesmo proxecto, o Benetton B193 resultante, o Ligier JS37 e o Pacific PR01 compartían o mesmo frontal, co morro elevado que posteriormente converteuse en estándar na Fórmula Un.

Pospuxeron a súa entrada en xaneiro de 1993^[1] debido á recesión e o fracaso para conseguir investidores.^{[Cómpre referencia]}. Non foron capaces de entrar na F1 ata o ano 1994. O ano foi un desastre. Paul Belmondo e o expiloto de Pacific Bertrand Gachot comezaron a tempada como pilotos, con Oliver Gavin como probador. O PR01, deseñado para a tempada de 1993, non se sometera a ningunha das probas no túnel do vento, algo vital para perfeccionar a aerodinámica do coche, só fixera unhas poucas ducias de km de probas na pista e o seu motor Ilmor 3.5 L V10 non tiña a potencia suficiente para os estándares de 1994. Esa tempada o equipo non terminou unha soa carreira e a partir do Gran Premio de Francia en diante, non logrou cualificar ningún coche. Obtiveron un total de cero puntos nesa tempada. En 1995, Pacific fusionouse co moribundo Team Lotus.^[2] Os obsoletos motores Ilmors substituíronse polo Ford ED V8 e trouxéronse gran cantidade de novos patrocinadores. Tamén producíronse boas noticias tamén cando o PR02 garantiuse participar en todas as carreiras, coa desaparición de Larrousse e Lotus non era necesario precualificar. Belmondo fora substituído por Andrea Montermini. Logo de non ter ningunha sorte na primeira metade da tempada, o outro piloto, Gachot, deixou vacante o seu asento a mediados de 1995, para dar paso a infames pilotos de pago Giovanni Lavaggi (catro carreiras, catro abandonos) e Jean-Denis Deletraz (dúas carreiras, un abandono, unha NC). Gachot volveu máis adiante cando acabáronse os cartos dos dous pilotos de pago. Dous pilotos de Wiggins querían correr (o piloto de Fórmula Nippon Katsumi Yamamoto en Okayama e Suzuka e o piloto de probas Oliver Gavin en Australia) pero fóronlles denegadas as super licenzas. Os mellores acabados de Pacific esa tempada foron 8º nos grandes premios de Alemaña e Australia.

Retirada e secuelas

Ao final da tempada de 1995, o equipo retirouse da Fórmula Un e Wiggins regresou á Fórmula 3000, resucitando Pacific Racing que competiu con Oliver Tichy e Marc Gené como pilotos. Gené deixou o equipo logo do seu accidente en Pau, e Tichy continuou só ata que o equipo abandonou a metade de tempada. En 1997 Wiggins tamén intentou entrar en carreiras de autos deportivos e nas 24 Horas de Le Mans cun chasis moi modificado dun BRM coñecido como o P301 e usando motores Nissan. Tras unha serie de fracasos para o proxecto en 1998, Wiggins pechou o equipo. Wiggins uniuse a Lola e axudou ao construtor a recuperar terreo nas Champ Car World Series. Cun pé nos Estados Unidos, o mecánico convertido en xerente de equipo aliouse á fábrica de cervexa Herdez e en 2000 adquiriu Bettenhausen Motorsports, cambiaron o nome a HVM Racing. No ano 2006, Paul Stoddart, ex propietario do equipo Minardi F1, comprou accións no equipo e volveu a bautizalo como Minardi Team USA.

Rexistro de carreiras

Resumo de Resultados

Ano	Campionato	Coche	#	Piloto(s)	Carreiras	Gañadas	Poles	Volta rápida	Puntos	DC/WDC	TC/WCC
1984	Benelux Formula Ford 1600[3]			Harald Huysman						1º
	European Formula Ford 1600[3]			Harald Huysman						1º
1985	British Formula Ford 1600[3]	Reynard		Bertrand Gachot
1986	British Formula Ford 2000[3]	Reynard		Bertrand Gachot						1º
1987	British Formula Ford 2000[4]			JJ Lehto						1º
	European Formula Ford[4]			JJ Lehto						1º
1988	British Formula Three[4][5][6]	Reynard-Toyota		JJ Lehto	18	8	6	11	113	1º	n/a
				John Alcorn					21*	7º
				Evan Demoulas	8	0	0	0	0	NC
	Macau Grand Prix[7]	Reynard-Toyota	2	JJ Lehto	1	0	0	0	n/a	Ret	n/a
1989	International Formula 3000	Reynard-Mugen	24	Eddie Irvine	10	0	0	0	11	9º	7º
			25	JJ Lehto	9	0	0	0	6	13º
				Allan McNish	1	0	0	0	0	NC
1990	International Formula 3000	Lola-Mugen	24	Stéphane Proulx	11	0	0	1	0	NC	NC
			25	Marco Greco	2	0	0	0	0	NC
				Claude Bourbonnais	2	0	0	0	0	NC
1991	International Formula 3000	Reynard-Mugen	29	Antonio Tamburini	10	1	0	1	22	4º	1º
			30	Christian Fittipaldi	10	2	4	1	47	1º
1992	International Formula 3000	Reynard-Mugen	1	Laurent Aïello	10	0	0	0	3	13º	4º
			2	Jordi Gené	10	1	1	0	21	5º
1993	International Formula 3000	Reynard-Cosworth	8	David Coulthard	9	1	0	2	25	3º	4º
			9	Michael Bartels	7	0	0	0	4	=11º
				Phil Andrews	2	0	0	0	0	NC
1994	Fórmula 1	Pacific-Ilmor	33	Paul Belmondo	16	0	0	0	0	NC	NC
			34	Bertrand Gachot	16	0	0	0	0	NC
1995	Fórmula 1	Pacific-Ford	16	Bertrand Gachot	11	0	0	0	0	NC	NC
				Giovanni Lavaggi	4	0	0	0	0	NC
				Jean-Denis Délétraz	2	0	0	0	0	NC
			17	Andrea Montermini	16	0	0	0	0	NC
1996	International Formula 3000	Lola-Zytek	28	Patrick Lemarié	16	0	0	0	2	=13º	7º
			29	Cristiano da Matta	16	0	0	0	7	=8º
1997	International Formula 3000	Lola-Zytek	14	Oliver Tichy	8	0	0	0	14*	7º	9º
			15	Marc Gené	2	0	0	1	0	NC
	Intl. Sports Racing Series	BRM P301-Nissan	14	Franz Konrad Richard Dean Wido Rössler	1	0	0	0	0	NC	NC
	24 Horas de Le Mans	BRM P301-Nissan	14	Eliseo Salazar Harri Toivonen Jesús Pareja	1	0	0	0	n/a	n/a	n/a
1998	Intl. Sports Racing Series	BRM P301-Nissan	14	Tim Sugden Grant Orbell William Hewland	2	0	0	0	0	NC	NC

* Incluíndo os puntos anotados para outros equipos.

Resultados completos na Formula 3000 Internacional

^[8][9]

(key)

Ano	Chasis	Motor	Pneu.	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	Puntos	TC
1989	Reynard 89D	Mugen V8	A		SIL	VAL	PAU	XER	PER	BRH	BIR	SPA	BUG	DIJ		17	7º
				Eddie Irvine	NTS	Ret	DSC	Ret	3	Ret	6	9	4	4
				JJ Lehto	DSc	Ret	4	6	Ret	Ret	Ret	5	Ret
				Allan McNish										8
1990	Lola T90/50	Mugen V8	A		DON	SIL	PAU	XER	MNZ	PER	HOC	BRH	BIR	BUG	NOG	0	NC
				Stéphane Proulx	12	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	10	Ret	Ret	Ret	7
				Marco Greco	NSC	NSC
				Claude Bourbonnais										NSC	NSC
1991	Reynard 91D	Mugen V8	A		VAL	PAU	XER	MUG	PER	HOC	BRH	SPA	BUG	NOG		69	1º
				Antonio Tamburini	3	10	4	7	4	6	5	Ret	1	Ret
				Christian Fittipaldi	2	2	1	3	DSc	4	3	Ret	2	1
1992	Reynard 92D	Mugen V8	A		SIL	PAU	CAT	PER	HOC	NUR	SPA	ALB	NOG	MAG		24	4º
				Laurent Aïello	Ret	Ret	Ret	11	10	5	6	Ret	7	Ret
				Jordi Gené	1	Ret	3	Ret	5	8	2	Ret	8	10
1993	Reynard 93D	Cosworth V8	A		DON	SIL	PAU	PER	HOC	NUR	SPA	MAG	NOG			29	4º
				David Coulthard	13	2	2	1	Ret	7	3	Ret	Ret
				Michael Bartels	Ret	3	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret
				Phil Andrews								DSC	13
1996	Lola T96/50	Zytek V8	A		NUR	PAU	PER	HOC	SIL	SPA	MAG	EST	MUG	HOC		9	7º
				Patrick Lemarié	12	5	13	10	8	Ret	8	15	Ret	8
				Cristiano da Matta	9	4	5	Ret	Ret	10	5	7	20	Ret
1997	Lola T96/50	Zytek V8	A		SIL	PAU	HEL	NUR	PER	HOC	A1R	SPA	MUG	XER		8	9º
				Oliver Tichy	8	8	2	9	Ret	7	5	Ret
				Marc Gené	13	NSC

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Chasis	Motor	Pneu.	Nº	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Puntos	Pos.
1994	PR01	Ilmor 2175A 3.5 V10	G			BRA	PAC	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	EUR	XPN	AUS		0	NC
				33	Paul Belmondo	NSC	NSC	NSC	Ret	Ret	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC
				34	Bertrand Gachot	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC
1995	PR02	Ford EDC 3.0 V8	G			BRA	ARX	SMR	ESP	MON	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	EUR	PAC	XPN	AUS	0	NC
				16	Bertrand Gachot	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	12							Ret	Ret	8
					Giovanni Lavaggi									Ret	Ret	Ret	Ret
					Jean-Denis Délétraz													Ret	NC
				17	Andrea Montermini	9	Ret	Ret	NTS	DSC	Ret	NC	Ret	8	12	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret

Referencias

1. "January & February 1993 Information". Teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 2011-04-23.
2. "F1 News > Pacific forms alliance with Lotus". Grandprix.com. 1995-02-28. Consultado o 2011-04-23.
3. "Constructors: Pacific Grand Prix". GrandPrix.com. Consultado o 2008-01-03.
4. "Jyrki Järvilehto career statistics". Driver Database. Consultado o 2008-01-01.
5. "Evan Demoulas career statistics". Driver Database. Consultado o 2008-01-01.
6. Pitkänen, Seppo. "F3 British Championships 1988 (GB)". Driver Database. Arquivado dende o orixinal o 17 de febreiro de 2001. Consultado o 2008-01-01.
7. "1988 Macau Grand Prix" (PDF). Formel3Guide.com. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 03 de marzo de 2016. Consultado o 2008-01-08.
8. "GP2 & F3000". Speedsport Magazine. Arquivado dende o orixinal o 19 de xaneiro de 2008. Consultado o 2008-01-01.
9. "Formula 3000 results, 1989-1997". Racing Database. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2007. Consultado o 2008-01-01.

Ligazóns externas

• Team Profile on F1 Rejects