certame cinematográfico From Wikipedia, the free encyclopedia
O Festival Internacional de Cine de Donostia (en éuscaro: Donostiako Zinemaldia, en castelán: Festival de San Sebastián, en inglés: San Sebastian International Film Festival) é un certame cinematográfico da máxima categoría (A) acreditada pola FIAPF iniciado o 21 de setembro de 1953 na cidade vasca de Donostia. Ten lugar anualmente a finais do mes de setembro.
| Festival Internacional de Cine de Donostia | |
|---|---|
 | |
| Tipo | festival de cinema |
| Data de fundación | 1953 |
| Sede | Donostia |
| País | España |
| 43°19′27″N 1°58′41″O | |
| Na rede | |
| https://www.sansebastianfestival.com | |
      | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O de Donostia é o máis importante dos festivais de cine de España e dos países de fala hispana e un dos máis lonxevos e prestixiosos de Europa. Algúns dos acontecementos máis salientables da súa historia son a estrea mundial da película Vértigo, de Alfred Hitchcock, a estrea europea da saga de Star Wars ou a estrea mundial de Melinda and Melinda, de Woody Allen.
No seu máis de medio século de existencia, o festival propiciou o descubrimento de novos talentos do mundo do cine, ó mesmo tempo que gozou da presenza e do apoio de estrelas internacionais consagradas coma Alfred Hitchcock ou Audrey Hepburn.
O axustado do orzamento e a importante competencia do resto de festivais internacionais deu lugar a unha progresiva diminución no número de estrelas de cine que acudiron a Donostia nas últimas edicións. Con todo, o papel predominante do cine e a participación da cidadanía donostiarra no certame son o que máis atractivo resulta ós participantes, que ven no de Donostia o festival de categoría A máis puramente cinematográfico de cantos se celebran. O compromiso social e o apoio ó cine independente son algunhas das características das últimas edicións.
Tras ser concibido para a súa primeira edición en 1953 como unha Semana Internacional de Cine impulsada polo comercio local, no ano 1954 adquiriu a denominación de Festival Internacional de Cine, ó facerse cargo da organización do certame o Sindicato Nacional de Espectáculos e o Ministerio de Información e Turismo. Na devandita segunda edición obtivo da Federación Internacional de Asociacións de Produtores Cinematográficos (FIAPF) a categoría B (festival non competitivo).
En 1955 o Festival outorgou a primeira Cuncha de Prata como premio distintivo do certame (a gañadora foi Giorni d'amore, de Giussepe de Santis), primeiro galardón concedido polo Festival a unha película estranxeira. Ó ano seguinte, en 1956, a FIAPF non recoñeceu ó Festival e, malia isto, en 1957 concedéuselle a categoría A (competitivo), quedando establecida a Gran Cuncha de Ouro como principal galardón (sendo a gañadora outra película italiana, La nonna Sabella, de Dino Risi). O Festival perdeu a categoría A nos anos 1963 e 1980-1984, período este último no que o certame sufriu unha grave crise.
O Festival de Cine de Donostia é un dos máis prestixiosos de Europa, xunto ó Festival de Cannes, a Mostra de Venecia, a Berlinale ou o Festival Internacional de Cine de Karlovy Vary. Por el pasaron grandes directores, actores e produtores, tanto para recibir galardóns como para amosar as súas películas fóra de concurso.
Celébrase a finais do mes de setembro de cada ano, incorporando, ademais da sección Oficial (competitiva) outras como Zabaltegi, seccións monográficas e retrospectivas e outras actividades relacionadas coa cinematografía.
Ademais dos premios da sección oficial, concédense outros, entre os que destaca o Premio Donostia, outorgado ás grandes carreiras cinematográficas.
Actualmente está organizado por unha sociedade anónima coa denominación do Festival en cuxo accionariado participan a partes iguais o Instituto da Cinematografía e das Artes Audiovisuais (Ministerio de Cultura), o Goberno Vasco, a Deputación Foral de Guipúscoa e o Concello de Donostia.
Desde xaneiro de 2001 o festival está dirixido polo guipuzcoano Mikel Olaciregui, en substitución de Diego Galán.
O Festival Internacional de Cine de Donostia estabilizouse nun bo nivel medio, encomiado polos profesionais do cine de todo o mundo. A súa principal característica, diferenzadora do resto de festivais, é a capacidade de atracción dos propios donostiarras, que inundan as salas de cine da cidade, na que durante eses días só se emiten películas do Festival e a prezos reducidos. Trátase do do Festival con maior asistencia de público di circuíto de Festivais internacionais de primeira categoría.
Entre os últimos fitos do festival cabe sinalar a estrea mundial en exclusiva da película Melinda & Melinda (2004), de Woody Allen, que asistiu ó Festival.
O Festival está constituído por diversas seccións.
A Sección Oficial é a máis alta categoría a concurso do festival. Nela participan películas a concurso de alto orzamento, coa condición de que non foran presentadas previamente a outros festivais. O número medio de películas que participan nesta sección é de arredor de quince.
Trátase dunha sección informativa que ofrece un completo panorama da actualidade cinematográfica, xa que nela pódense ver algunhas das mellores películas previamente presentadas noutros festivais internacionais, dentro do apartado denominado Perlas doutros festivais, así como interesantes obras de novos cineastas e algúns dos últimos traballos dos compoñentes do xurado oficial. Considérase a sección máis alternativa do festival, lugar idóneo para o descubrimento de novos directores e actores e de películas comprometidas e, moi acotío, de profunda carga social.
Zabaltegi ('lugar aberto', en éuscaro) é un espazo libre, aberto a todo tipo de estilos, duracións e temáticas. O aire informal das proxeccións, moi distintas da elegancia que caracteriza as da Sección Oficial, propicia un contacto directo entre o público e os directores e actores das películas, sendo habitual a comparecencia en directo dos realizadores tralas proxeccións para responder a preguntas do público e intercambiar ideas con el. É este último un dos puntos fortes do Festival e que o diferenza doutros.
Nesta sección preséntanse películas inéditas en España rodadas por un director latino ou inspiradas nas comunidades latinas e financiadas totalmente ou en parte en América Latina. Consta, ademais, de dous apartados:
Son ciclos de películas clásicas ou máis modernas programados coma homenaxe a distintas figuras do mundo do cine. En cada edición hai tres retrospectivas:
Consiste na emisión de películas para un público popular, principalmente infantil, no Velódromo do complexo deportivo de Anoeta. Neste recinto instálase unha macropantalla e proxéctanse películas para todos os públicos. O obxectivo destes pases é achegar o festival a todos os cidadáns.
Durante o festival celébranse os Encontros Internacionais de Escolas de Cine, un intercambio de ideas e experiencias entre estudantes de cine de Europa e América Latina que inclúe proxeccións dos traballos destes estudantes. Organizado en colaboración coa canle cultural europea de televisión, Arte, e o Goberno francés, inclúe un adianto en estrea mundial dos traballos do Atelier/Masterclass antes de ser emitidos por esta canle. Co fin de proporcionar a máxima visibilidade ós traballos dos futuros cineastas, o festival pon á súa disposición a videoteca e o Sales Office.
O Festival Internacional de Cine de Donostia pon a disposición dos profesionais da industria cinematográfica unha oficina denominada Sales Office deseñada á súa medida para facilitar o peche de acordos de financiamento ou produción de películas, facilitando a propia organización o contacto entre os distintos profesionais do cine nun contorno íntimo e propicio.
O Sales Office ofrece conexión a Internet, videoteca con cabinas, salas de proxección e de reunións, expositores con información e stands informativos.
Os premios oficiais concédense só a películas presentadas na Sección Oficial do festival. O encargado de outorgalos é o Xurado oficial do Festival, composto de destacadas figuras do mundo do cine. Estes premios son os recoñecidos internacionalmente e coa máxima categoría pola FIAPF.
Á marxe dos citado premios oficiais, o Festival concede outros baixo patrocinio publicitario e con diferentes tipos de xurado.
Creado en 1986, ten como obxectivo homenaxear a un actor pola súa traxectoria profesional. O primeiro premiado foi Gregory Peck.
O Premio FIPRESCI da crítica internacional, decidido por máis de 350 profesionais de todo o mundo de entre a produción cinematográfica internacional de toda a temporada, outórgase no Festival Internacional de Cine de Donostia.
O Premio Nacional de Cinematografía, concedido polo Ministerio de Cultura, entrégase anualmente nun acto celebrado no Hotel María Cristina durante o Festival de Cine.
O Festival se desenvólvese en distintos puntos de Donostia. As oficinas da organización están situadas preto do Kursaal, e están abertas todo o ano: os responsables do Festival dedícanse os doce meses do ano á organización da seguinte edición. As proxeccións teñen lugar en distintos escenarios:
Ademais de nestes tres puntos, no resto de salas de cine da cidade durante o Festival só se proxectan películas das diferentes seccións do certame. esta maneira, calquera cidadán que o desexe, e a un prezo reducido, pode gozar de todas as películas do Festival.
1953 | 1954 | 1955 | 1956 | 1957 | 1958 | 1959 | 1960 |
1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 |
1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975 | 1976 | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 |
1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 |
1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 |
2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012
Cuncha de Ouro
Cuncha de Prata ó mellor director
Cuncha de Prata á mellor actriz
Cuncha de Prata ó mellor actor
Premio do Xurado á mellor fotografía
Premio do Xurado ó mellor guión
Premio Donostia
 |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Festival Internacional de Cine de San Sebastián |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
