Dubai
metrópole no Emirato de Dubai From Wikipedia, the free encyclopedia
Dubai[1] (en árabe: دبيّ, transliterado Dubayy) é unha metrópole que ocupa aproximadamente o 20% do territorio do Emirato de Dubai[2], un dos sete que integran os Emiratos Árabes Unidos dende 1971. Está localizada ao longo da franxa costeira do emirato e é a cabeceira da área metropolitana Dubai-Sharjah-Ajman. A súa poboación en 2010 ascendía a 1.905.000 habitantes[2] que a converten na cidade máis populosa dos Emiratos. En 2020 vai ser sede da Exposición Universal.
دبيّ (ar)  | |||||
| |||||
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
| Estado | Emiratos Árabes Unidos | ||||
| Emirato | Dubai | ||||
| Capital de | |||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 3.331.420 (2020) (95.183,43 hab./km²) | ||||
| Lingua oficial | lingua árabe | ||||
| Xeografía | |||||
| Superficie | 35 km² | ||||
| Altitude | 0 m | ||||
| Comparte fronteira con | |||||
| Datos históricos | |||||
| Fundador | Al Maktoum (en)  | ||||
| Creación | 9 de xuño de 1833 | ||||
| Organización política | |||||
| • Xefe do goberno | Mohamed bin Rashid Al Maktum (2006–) | ||||
| Membro de | |||||
| Identificador descritivo | |||||
| Fuso horario | |||||
| Outro | |||||
| Irmandado con | |||||
| Páxina web | dm.gov.ae | ||||
     | |||||
Dubai ten emerxido coma cidade global e lugar de negocios no Oriente Medio[3]. É tamén un nó importante de transporte de pasaxeiros e mercadorías, converténdose nunha porta moi importante para Occidente. Na década dos sesenta do século XX a economía de Dubai baseábase nos ingresos proporcionados polo comercio e, en menor medida, polas concesións de explotacións petrolíferas, pero o petróleo non foi descuberto ata 1966. Os beneficios do petróleo comezaron a fluír en 1969[4]. As rendas do petróleo axudaron a acelerar o desenvolvemento temperá da cidade, mais as reservas petrolíferas son limitadas e os niveis de produción baixos: en 2010 menos do 5% dos ingresos do emirato viñan do petróleo[5]. O modelo occidental dos negocios de Dubai levou á súa economía a ter como principais ingresos os derivados da aviación, contando con dous aeroportos internacionais; dos servizos financeiros; do turismo, especialmente o de luxo, confirmándose como sede internacional de congresos, convencións e conferencias; e do negocio inmobiliario, destacando o proxecto das Palm Islands, con tres diferentes actuacións: a primeira en Jumeirah, a segunda en Jebel Ali (50% máis grande) e a terceira en Deira que será tres veces maior cá primeira; destaca así mesmo The World, composto por 300 illas de area artificial formando un mapamundi que serán ocupadas por residencias, centros comerciais e hoteis de cinco estrelas [6]. Recentemente Dubai captou a atención mundial polos grandes proxectos de construcións innovadoras, grandes rañaceos, en particular a construción máis alta do mundo, o Burj Khalifa, e eventos deportivos coma a Dubai World Cup, o encontro internacional de carreiras de cabalos que reparte os maiores premios do mundo. Dubai ten sido criticado pola violación dos dereitos humanos da poboación obreira, maioritariamente procedente do sueste asiático[7]. A crise finaceira de 2007 afectou fondamente ao mercado inmobiliario[8] mais a economía volveu a crecer, agardándose un superávit nos presupostos de 2015[9].
En 2012, Dubai era a vixésimo segunda cidade máis cara do mundo e a máis cara do Oriente Medio[10][11]. En 2014, o prezo das habitacións dos hoteis de Dubai estaban consideradas as segundas máis caras do mundo, despois de Xenebra[12]. A firma americana de consultoría global Mercer ten clasificado a Dubai como un dos mellores lugares para vivir no Oriente Medio[13].
A cidade foi crecendo a partir dos núcleos máis antigos de Bur Dubai e Deira situados a ambas marxes do rego de Dubai. Outras entidades importantes da metrópole son Jumeirah e Jebel Ali.
A cidade de Dubai non é un concello ou un grupo de concellos oficialmente constituídos. É frecuente confundir a Municipalidade de Dubai[14] co organismo rexedor da cidade, cando en realidade é un Departamento do Goberno de Dubai[15] con xurisdición sobre todo o territorio do emirato e cunhas competencias específicas entre as que se achan as urbanísticas.
Dubai presenta un clima árido cálido. Os veráns na zona son extremadamente calorosos, húmidos e con abundantes refachos de vento, con temperaturas que poden superar os 40 °C, se ben durante a noite descenden por baixo dos 30 °C. A maioría dos días son soleados durante todo o ano. Os invernos son algo quentes, con temperaturas de máis de 20 °C durante o día e de algo menos de 15 °C pola noite.
As precipitacións aumentaron nas últimas décadas, chegando a acumularse até 94,3 mm[16]. A humidade é moi alta durante todo o ano; as moderadas temperaturas no inverno fan deste unha estación agradábel, mentres que o verán pode ser molesto polos altos niveis de humidade e temperatura[17], por esta razón o enclave de Hatta é o lugar tradicional de veraneo da clase dirixente pola súa situación nunha zona montañosa fronteiriza con Omán de clima máis benigno. A temperatura máis alta rexistrada nos EAU foi de 52,1º no mes de xullo de 2002; en xullo de 2013 acadáronse en Dubai 51,2º[18].
Dubai ten unha rica colección de edificios e estruturas de varios estilos arquitectónicos. Aquí pódense achar moitas interpretacións modernas da arquitectura islámica, grazas á proliferación das innovacións na construción e na arquitectura no mundo árabe en xeral, e en Dubai en particular, co patrocinio non só de empresas árabes de enxeñería e arquitectura internacional coma Al Hashemi e Aedas, senón tamén de firmas de Nova York e Chicago[19].
Como resultado deste inzamento, a arquitectura islámica, e mundial, acadou niveis antes descoñecidos no deseño e na tecnoloxía da construción de rañaceos. Ningunha outra cidade do mundo ten máis rañaceos que Dubai máis altos ca 2/3, 1/3 ou 1/4 de quilómetro. Os máximos expoñentes disto son o Burj Khalifa, de longo o rañaceos máis alto do mundo; e o hotel Burj al-Arab, situado na costa coa forma dunha gran vela.
O Burj Khalifa (Torre do Califa) foi finalizado o 4 de xaneiro de 2010, é, cos seus 828 metros, a estrutura feita polo ser humano máis alta do mundo[20]. Para a súa construción uníronse 30 compañías de todo o mundo con obreiros de máis de 100 nacionalidades[21].
É, de certo, unha icona global dos edificios e un destino importante do turismo mundial. O observatorio instalado no cumio é unha das atraccións turísticas máis populares de Dubai, que tivo en 2013 case dous millóns de visitantes[22].
O Burj al-Arab (en árabe: برج العرب, Torre dos Árabes) é un hotel de luxo situado na costa de Dubai. O hotel descríbese comunmente coma o único hotel de sete estrelas do mundo aínda que a dirección do hotel nunca utilizou tal denominación[23].
Está construído sobre unha illa artificial a 280 metros da praia de Jumeirah, e está conectado á costa por unha ponte curva. Posúe un heliporto no cumio a 210 metros de altura.
A RTA (Roads and Transport Authority), creada por real decreto en 2005, é a axencia do Goberno de Dubai encargada da xestión e desenvolvemento das infraestruturas de transporte do emirato[24]. A rede de transporte público, enfrontada no pasado a problemas de conxestión e fiabilidade, está sendo transformada cun forte investimento en plans de mellora proxectados para seren completados en 2020, cando se estima que a cidade terá unha poboación de 3,5 millóns. Segundo as estatísticas oficiais, en 2009 había un parque de automóbiles que superaba o millón de unidades[25]. Este gran número de coches particulares fai que se use pouco o transporte público: en xaneiro de 2010 só o usaban o 6% dos residentes[26].
Dubai conta co Aeroporto Internacional de Dubai (Código IATA:DXB, código OACI: OMDB) que dá servizo á cidade de Dubai e outros emiratos do país. En 2014 foi o sexto aeroporto do mundo por tráfico de pasaxeiros cunha cifra de 70,4 millóns, e o primeiro do mundo por tráfico de pasaxeiros internacionais. Ademais ocupa o sétimo lugar mundial en tráfico de mercadorias con 2,37 millóns de toneladas en 2014[27]. É a sede da compañía aérea nacional Emirates que en 2014 operou con 142 destinos internacionais de 70 países dos seis continentes[28]. A compañía de baixo custo Flydubai tamén ten a súa sede neste aeroporto.
Na actualidade está en construción o Aeroporto Internacional Al Maktoum (Código IATA: DWC, código OACI: OMDW) estando xa operativas unha terminal de pasaxeiros deseñada para dar servizo a cinco millóns de pasaxeiros anuais e unha terminal de mercadorías cunha capacidade anual de 250.000 toneladas[29]. Cando estea rematado será o aeroporto máis grande do planeta con capacidade para 160 millóns de pasaxeiros e 12 millóns de toneladas de carga anuais[30].
Dubai ten dous portos comerciais de importancia, o de Jebel Ali e o de Mina Rashid. O porto de Jebel Ali é a construción portuaria máis grande do mundo e o porto máis grande de Oriente Medio[31]. Os dous portos conxuntamente ocuparon en 2008 a sexta posición mundial en tráfico de contedores[32].
Un dos transportes máis tradicionais para cruzar o Khor Dubai entre Deira e Bur Dubai son os abras, pequenas embarcacións de pasaxeiros que comunican as estacións marítimas de Bastakiya e Baniyas Road[33]. A Axencia do Transporte Marítimo, dependente da RTA, xestiona tamén o Sistema de buses acuáticos de Dubai, embarcacións de pasaxeiros dotadas de aire condicionado que comunican distintos puntos ao longo do Khor Dubai. Unha última incorporación ao sistema de transporte marítimo é o taxi acuático[34].
A cidade de Dubai está atravesada por unha ampla rede de estradas e autoestradas que son usadas por unha completa liña de buses e distintas compañías de taxis. Nos últimos anos estase a construír o metro de Dubai e dúas liñas de tranvías. Tamén funciona un tren monoraíl en Palm Jumeirah. Finalmente, está proxectado un tren de alta velocidade que unirá os distintos emiratos da federación e que pasará pola cidade de Dubai.
Cinco rutas estatais, nomeadas coa letra E (Emirates) seguida de dous ou tres números, atravesan a cidade de Dubai. Tres delas atravésana na dirección NE-SO e son, comezando pola máis próxima á costa, a E11 (Sheikh Zayed Road), a E311 (Sheikh Mohammed Bin Zayed Road) e a E611 (Emirates Road), que marca o límite meridional da urbe. Outras dúas rutas principais parten da metrópole para continuar despois pola zona non urbana do emirato. Son estas: a E44, que continúa ata Lahbab e segue polo emirato de Sharjah, e a E66, que partindo de Khor Dubai vai en dirección sur ata Al Ain no emirato de Abu Zabi. Unha sexta ruta estatal, a E77, está no territorio do emirato mais non ten ningún tramo urbano; comunina a E611 con Lahbab.
Seguen en importancia as rutas do emirato, nomeadas coa letra D (Dubai) seguida de dous ou tres números. As que rematan nun díxito par seguen a dirección NE-SO e están máis preto da costa canto maior sexa o número; se o último díxito é impar seguen a dirección NO-SE e están máis próximas á fronteira co emirato de Sharjah canto maior sexa o número. Entre as que teñen percorrido urbano total ou parcialmente destacan: a D94 (Jumeirah Road) de Bur Dubai a Jumeirah, cuxo trazado é en gran parte costeiro; a D92 (Al Wasi/Al Mina Road), paralela á anterior que se prolonga ata a fronteira con Sharjah; a D89 que comunica Deira con Al Kawaneej pasando polo Aeroporto Internacional; a D85 (Baniyas Road), que segue a marxe dereita do Khor Dubai; a D75 (Sheikh Rashid Road); a D73 (Al Dhiyafa Road, renomeada Rúa 2 de Decembro) e a D63, que partindo de Jumeirah continua ata fóra da zona urbana.
Ademais das estradas principais hai unha numerosa rede de estradas locais.
Sobre Khor Dubai hai construído un tunel e catro pontes. Por orde de proximidade ao Golfo son: Al Shindagha Tunnel, Al Maktoum Bridge, Floating Bridge, Al Garhoud Bridge e Business Bay Crossing.
O sistema de transporte público de buses depende da RTA. A rede ten 79 rutas que cobren 264.000 km. e úsana diariamente 300.000 pasaxeiros[35].
Os taxis posúen unha licenza expedida pola RTA. Son facilmente recoñecíbeis pola súa cor crema e cores variadas no teito que identifican o operador. A maior frota de taxis é a de Dubai Taxi Corporation, unha división da RTA, co teito de cor vermella. Hai varios operadores privados dos que os máis importantes son: Metro Taxis (teito laranxa), Cars Taxis (teito azul) e Arabia Taxis (teito verde). Ademais, a Dubai Taxi Corporation ten un servizo exclusivo para mulleres con choferes femeninas, Ladies Taxi (teito rosa). A concesión do servizo de taxis do Aeroporto Internacional é explotada pola Dubai Taxi Corporation. A operadora oficial posúe unha frota de máis de 3.000 taxis ademais de 325 que operan no aeroporto. Estes últimos fan unha media de 5.500 viaxes diarias[36].
O Metro de Dubai (Dubai Metro) foi proxectado cun presuposto de 3.890 millóns de dólares. En 2015 estaban rematadas dúas liñas, a verde e a vermella que pasan polas áreas finaceiras e residenciais máis importantes. A liña verde foi aberta o 9 de setembro de 2009 e o 1 de marzo de 2014 estaban abertas as 18 estacións da liña, se ben está prevista a ampliación da liña ata as 20 estacións. A liña vermella foi completada hai algún tempo coas súas 29 estacións[37]. Durante a primeira metade de 2015, usaron o Metro de Dubai máis de 88 millóns de pasaxeiros[38]. É o primeiro tren metropolitano da Península Arábiga e o metro máis longo que funciona cun sistema de navigacion automática sen condutores[39].
Un tranvía (Dubai Tram), localizado na liña costeira terá, cando estea rematado, 14,5 km. ao longo de Sufouh Road desde Dubai Marina ata Burj Al Arab e o Mall dos Emiratos, con dúas conexións coa liña vermella do Metro, estando previstas dúas conexións máis coa liña de metro e outra co monorraíl de Jumeirah. A primeira sección de 10,6 km. e 11 estacións, inaugurouna o 11 de novembro de 2014 o xeque Mohammed bin Rashid Al Maktoum, vicepresidente e primeiro ministro dos EAU e emir de Dubai; estando dispoñíbel para os usuarios a partir das 6 da mañá do día seguinte. Este tranvía é o primeiro do mundo en ter instalado en tódalas estacións o sistema de portas de plataforma e tamén é o primeiro fóra de Europa en ter o sistema de alimentación eléctrica no chan[40]. Na primeira metade de 2015 Dubai Tram tivo case 2 millóns de usuarios[38].
O Palm Jumeirah Monorail é unha liña de xestión privada de monorraíl que discorre ao longo do eixe central de Palm Jumeirah, comunicando a esta coa cidade. Está prevista unha conexión do monorraíl co tranvía, e unha extensión da liña para conectala coa liña vermella do metro. Ademais das estacións terminais, ten outras dúas intermedias[41].
As violacións de dereitos humanos son criticadas duramente por distintas organizacións. Denúncianse, entre outras, as condicións infrahumanas dos traballadores da construción, a detención arbitraria, a tortura policial, a negación de entrada ao país a certas persoas alegando razóns de seguridade, a utilización dunha lei antiterrorista promulgada en 2014 para reprimir persoas críticas co goberno e a situación das mulleres do traballo doméstico[42][43]. Cara a fin de marzo de 2006 o goberno anunciou pasos para permitir a constitución de sindicatos de traballadores da construción. O ministro de traballo dos EAU anunciara daquela: "Permitirase aos traballadores formar sindicatos"[44]. Porén a situación non cambiou nos anos transcorridos, xestos como a sinatura por parte dos EAU da Convención contra a tortura das Nacións Unidas considéranse puros exercicios de relacións públicas[43].
A organización Human Rights Watch publicou en 2006 un amplo documento onde denunciaba a situación dos máis de 250.000 traballadores estranxeiros que traballaban na construción da cidade, describindo a situación destes coma "menos ca humana"[45]. O maltrato dos obreiros estranxeiros é o tema do documental Slaves in Dubai (2009)[46]. O Goberno de Dubai negou reiteradamente as inxustizas laborais denunciadas e asegura que as acusacións son erróneas. Mentres, o autor do documental explicou en entrevistas que foi necesario ocultar a cámara para evitar que fora descuberta polas autoridades, as cales sancionan con altas multas aos periodistan que intentan documentar abusos de dereitos humanos, incluídas as condicións dos traballadores da construción. O que 'Slaves of Dubai' documenta é a difícil situación de millóns de traballadores en todo o mundo forzados a traballar coma escravos para construír rañaceos que logo son vendidos por millóns de dólares á superrica elite global. Sirva coma exemplo o pago de 12,25 millóns de dólares por parte do industrial indio Bavaguthu Raghuram Shetty pola compra do andar 100 do Burj Khalifa[47], edificio construído co esforzo, entre outros, de moitos compatriotas seus menos afortunados.
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg)
