Remove ads
A Axencia Espacial Europea (en inglés European Space Agency, tamén coñecida polo acrónimo ESA) é unha organización intergobernamental formada en 1975 dedicada á exploración do espazo. En 2015 contaba con 22 estados membros. As súas oficinas centrais están en París. En 2019 o seu director científico é Günter Hasinger.[1]
| Axencia Espacial Europea | |
|---|---|
 | |
 | |
| Acrónimo | ESA, ASE e EVA |
| Tipo | organización intergobernamental, axencia espacial e organización internacional |
| Campo de traballo | exploración espacial e voo espacial |
| Data de fundación | 30 de maio de 1975 |
| Fundador(es) | Bélxica, Dinamarca, Francia, Alemaña do Oeste, Italia, Países Baixos, España, Suecia, Reino Unido e Suíza |
| Orzamento | 6680000000 euros, 5720000000 euros e 7150000000 euros |
| Sede | París |
| País | Francia |
| Na rede | |
| https://esa.int | |
             | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Membros da ESA
Os 22 estados membros da ESA son: Alemaña, Austria, Bélxica, Dinamarca, España, Estonia (1 de set de 2015)[2], Finlandia, Francia, Grecia, Hungría, Irlanda, Italia, Letonia (2020)[3], Luxemburgo, Noruega, Países Baixos, Polonia, Portugal, Reino Unido, República Checa, Romanía, Suecia e Suíza.[4]
Directores xerais
Canadá ten un status especial, participando nalgúns proxectos en virtude dun convenio de colaboración. Sete membros da UE son estados europeos colaboradores ou teñen acordos de cooperación coa ESA son: Bulgaria, Chipre,Croacia, Letonia, Lituania, Malta, Eslovaquia e Eslovenia.[10][11]
Do visto anteriormente, dedúcese que non tódolos membros da UE son membros da ESA, nin tódolos membros da ESA, o son da UE. Con todo, a Axencia Espacial Europea mantén lazos coa Unión Europea, por medio do "Tratado Marco ESA/UE".
En virtude do Tratado Marco, ambas organizacións comparten unha estratexia europea para o espazo, e están a desenvolver unha política espacial conxunta. A máis, manteñen tratados de colaboración e financiamento para programas concretos, como o do programa Copérnico.[12]
Remove ads
As actividades da ESA comprenden unha ampla gama, dende actuacións nos foros políticos e económicos para a procura de apoios e financiamento ata o propio desenvolvemento e seguimento das misións espaciais e a súa preparación. Como exemplos disto último, en canto a seguimento a axencia ten construído estacións de seguimento en España, Australia e a Arxentina, e coopera con outras axencias para compartir capacidades,[13] e en canto a preparación, en novembro de 2018 houbo unha simulación dun paseo lunar en Lanzarote, como parte de Pangaea-X.[14]
Unha actividade importante da ESA constitúea a preparación das misións, con centros adicados a iso como o ESTEC Test Centre en Noordwijk, nos Países Baixos, que alberga o LSS (Large Space Simulator, Gran Simulador Espacial) para testado de satélites ás condicións que se poden atopar no espazo.[15]
A preparación das misións inclúe investigación técnica, con desenvolvemento de produtos como Delta-DOR, técnica de navegación do espazo profundo ultraprecisa.
A ESA segue a ampliar e mellorar a súa rede, como pon de manifesto a actualización do radiotelescopio privado de Goonhilly, parte da Estación Terrestre de Goonhilly, en Cornualla, Inglaterra.[13][16]
No 2020 o seu funcionamento viuse afectado pola pandemia da COVID-19.[17]
Remove ads
Spacelab-1
O primeiro módulo Spacelab voou durante a misión STS-9.[18][19] Era novembro do ano 1983 e tivo un funcionamento de 10 días, marcando o comezo das misións espaciais da ESA.[20] No mesmo lanzamento tamén participou Ulf Merbold, primeiro astronauta da ESA.
Lanzamentos sucesivos
En xeral, fanse dende a plataforma de lanzamento de Kourou, na Güiana Francesa. A tecnoloxía de lanzamento é a partir de foguetes Vega, desenvolvidos pola ESA, e Ariane, de Arianespace.
O 3 de setembro de 2020 despegou un Vega cun novo servizo de dispensador de pequenos satélites (Small Spacecraft Mission Service, SSMS), con capacidade de ata sete microsatélites (15-150 kg cada) e 46 cubesat (ata 1 kg) para poñer en órbitas entre 515 e 530 km, en órbitas heliosíncronas.[21]
Remove ads
O programa Horizonte 2000 ('Horizon 2000') é o eixe das actuacións da ESA nas primeiras décadas do século XXI. Da acubillo ás misións Soho e Cluster, XMM-Newton, Herschel, e Rosetta , así como outras de menor envergadura, como Hubble, Cassini-Huygens, Planck, Integral, Gaia e Hipparcos, e cobre tódolos aspectos da ciencia espacial.[22]
Entre 2003 e 2008 desenvolveuse a misión Duble Star / Tan Ce en colaboración con China.[23]
A serie PROBA (Project for On-Board Autonomy) desenvolveu o lanzamento de varios microsatélites. O primeiro, o Proba (logo renomeado como Proba-1), foi lanzado o 22 de outubro de 2001 por ISRO. No 2009 foi lanzado Proba-2[24] e no 2013 foi lanzado o satélite Proba-V,[25] o terceiro da serie.
No 2011 foi instaldo na Estación Espacial Internacional o Espectrómetro Magnético Alfa (Apha Magnetic Spectrometer, AMS).[26]
No 2018 tivo lugar o lanzamento do primeiro satélite da misión Aeolus.[27] Ese mesmo ano comezou a perfilarse a misión Lagrange, que espera estar definida a mediados de 2019.[28]
En outubro de 2018 lánzase a Misión BepiColombo a Mercurio en colaboración coa axencia espacial JAXA (Xapón).[29]
No 2019 terá lugar o lanzamento de JUICE, (Jupiter Icy Moons Explorer, Explorador das lúas xeadas de Xúpiter).[30] Nese mesmo ano, estase a preparar o telescopio espacial CHEOPS.[31]
No 2019 acórdase a misión 'Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer', Smile, en cooperación coa China, para explorar a conexión Sol-Terra.[23]
No 2020 Mantén un proxecto en colaboración (HEXAFLY-INT) para o desenvolvemento dun Vehículo experimental de test de vóo (EFTV, polas súas siglas en inglés) para velocidades de Mach 7 que aproveita a propia onda de choque no seu avance atmosférico para 'surfeala'.[32]
En marzo de 2020 o grupo DISC está a empregar a constelación de satélites SWARM está a estudar a anomalía magnética do Atlántico Sur.[33]
En maio de 2020 a ESA anunciou a recollida de ideas para aproveitar o seu proxecto EL3 (European Large Logistics Lander, Gran Módulo Europeo de Alunaxe), que pretende levar misións á superficie da Lúa de xeito regular.[34]
Cosmic Vision
Cosmic Vision é o planeamento da ESA para o período 2015-2025, abranguendo diversas misións, como a Solar Orbiter (primeira misión asignada a Cosmic Vision), en conxunto coa NASA, que comezará a operar en 2010.[35][36]
Remove ads
A ESA mantén ademais abertas oficinas sobre diversos temas, como a Prevención de Refugallos Espaciais e a Oficina de Refugallos Espaciais, que publica un informe anual sobre o lixo espacial.[37] Asemade, proporciona información diversa, entre ela sobre parámetros relacionados co cambio climático, para o que ten un portal Arquivado 26 de outubro de 2020 en Wayback Machine..[38]
Contribúe con axencias e institucións de diversos países ó lanzamento dos seus propios satélites, como no caso de SEOSAT-Ingenio.[39]
Asemade, participa en desenvolvemento diversos, como ocorre a través do ESA’s Navigation Innovation and Support Programme (NAVISP) para desenvolver a intelixencia artificial arredor da condución autónoma,[40] e en colaboracións con outras axencias espaciais, non só coa NASA, coa que xa ten colaborado en numerosas ocasións, senón con outras axencias como a CAS (China), coa que leva a cabo o Balloon boom en 2022.[41]
O 28 de febreiro de 2022, no marco das sancións internacionais contra Rusia, a ESA suspende a colaboración coa axencia rusa Roscosmos, despois de serlle negados varios impulsores Soiuz, o que afecta entre outros, ó programa que ten como obxectivo Marte.[42]
No 2023 lidera o 'Zero debris charter', grupo para lograr parar a perigosidade que supón a contaminación do espazo por partículas refugallos das misións espaciais.[43]
Aínda co plan Cosmic Vision 2015-2025 en marcha, e tendo en conta que do comezo da concepción dunha misión ata o cumprimento dos seus obxectivos e obtención de resultados científicos poden pasar vinte anos, no 2019 comeza a traballar no programa Voyage 2050, que pretende deseñar os pasos que a ESA dará no período 2035-2050, anunciando por primeira vez o comezo dunha consulta pública.[44] En 2023 ten prevista a misión "Explorador da Ligazón Vento Solar-Magnetosfera-Ionosfera" (SMILE), en colaboración entre Europa e a China, que profundizará na relación Sol-Terra.[45]
Amais das misións espaciais, a ESA procura a difusión do seu traballo, a aplicación da tecnoloxía espacial (como no caso do reciclado de auga no espazo, baseado no MELiSSA (Micro-Ecological Life Support System Alternative) aplicado en diversos lugares na superficie terrestre[46]), a aplicación da intelixencia artificial para predicir o futuro terrestre[47] e o ensino do espazo, entre outras actividades,[48] lanzando diversas campañas.[49][50]
A raíz dunha consulta lanzada en 2019, en 2021 estanse a xestar varias aproximacións para a exploración das covas lunares. Entre as propostas, hai unha na que participan a Universidade de Oviedo xunto coa Universidade de Vigo e Alén Space.[51]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads