From Wikipedia, the free encyclopedia
Alstroemerieae é o nome dunha tribo de plantas monocotiledóneas, herbáceas e perennes pertencente á familia das alstroemeriáceas. Son orixinarias de Centro e Suramérica. Presentan flores moi vistosas, relativamente grandes e de variadas cores. Pola beleza das súas flores empréganse como plantas ornamentais e, moi especialmente, como flor de corte.[1][2][3]
| Alstroemeriaceae | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Alstroemeria revoluta | |||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Xéneros | |||||||||||||
(Os xéneros monotípicos Schikendtzia e Taltalia foron incluídos dentro de Alstroemeria, o monotípico Leontochir incluíuse en Bomarea) | |||||||||||||
A tribo comprende preto de 230 especies distribuídas en tres xéneros, Bomarea, Schickendantziella e Alstroemeria. Até hai poucos anos esa familia considerábase parte dunha ampla circunscrición das liliáceas, pero as análises moleculares de ADN e as análises filoxenéticas baseadas tanto nos datos moleculares como na morfoloxía e anatomía, demostraron que constitúen unha familia separada.[4]
Son plantas herbáceas, erectas ou lianas apoiantes, con rizomas simpodiais. Algunhas das raíces están engrosadas e conteñen amidón. O talo é folioso. As follas son lineares a lanceoladas ou oblongas, bastante anchas en relación a outras monocotiledóneas, enteiras, angostándose cara á base, xeralmente resupinadas, é dicir, retorcidas de forma tal que a superficie superior durante o desenvolvemento vólvese inferior durante a madurez.
As inflorescencias son terminais e umbeliformes, constituíndo cimas helicoidais, rodeadas usualmente por un involucro de brácteas, raramente reducidas a unha única flor.
As flores son moi vistosas, relativamente grandes, hermafroditas, trímeras, actinomorfas a levemente zigomorfas. O perigonio está formado por 6 tépalos libres na base, dispostos en dous ciclos. A cor das flores pode ser amarela, vermella, rosa, alaranxada ou verde, dependendo da especie e da variedade; en xeral con manchas escuras. Presentan nectarios na base de dous dos tépalos internos. O androceo está formado por 6 estames, dispostos en dous ciclos, cos filamentos libres entre si e libres dos tépalos, angostos, alternan coas pezas do perigonio. As anteras son basifixas, non versátiles, con dehiscencia introrsa e lonxitudinal. A microsporoxénese é sucesiva e o tapete é de tipo glandular. Os grans de pole son sulcados, usualmente plano-convexos e compostos por dúas células. O xineceo é de ovario ínfero, trilocular, con numerosos óvulos anátropos de placentación axilar. O froito é unha cápsula loculicida, umbonada ou truncada apicalmente, con 6 costelas lonxitudinais.
As sementes son redondas ou esferoidais, co embrión pequeno en relación ao endosperma, á madurez con tegumento seco en Alstroemeria e sarcotesta en Bomarea.
Presentan rafidios de oxalato de calcio en diferentes órganos.[5][1][2]{
As especies diploides de Bomarea teñen un par de cromosomas de máis (2n=18) con respecto ás especies de Alstroemeria (2n=16); no entanto, as mesmas presentan unha menor lonxitude cromosómica total. Outra diferenza entre ambos os xéneros é que as especies de Bomarea teñen cariotipos máis simétricos. As análises cariotípicas sobre estas especies indican que existen considerables diferenzas cariolóxicas entre ambos os xéneros.[6][7]
Bomarea distribúese desde o centro de México e as Antillas (24°N) até a Arxentina (29°S) e Chile (40°S).[6]
Alstroemeria é estritamente suramericana xa que as súas especies habitan desde Venezuela (3ºN) até Terra do Fogo, na Arxentina (53ºS).[6]
Alstroemerieae é irmá de Luzuriageae (tribo que conta con 2 xéneros e 5 especies), nativa de Suramérica (Luzuriaga ) e Australia e Nova Zelandia (Drymophila). As dúas tribos comparten caracteres vexetativos como o ser enredadeiras con follas resupinadas. Ambas quizais deban ser combinadas nunha soa familia, aínda que o APWeb aínda (xaneiro de 2009) mantenas separadas.[4]
Colchicaceae, á súa vez, é irmá do conxunto formado por Alstroemerieae e Luzuriageae. Algúns xéneros de Colchicaceae teñen follas retortas, do mesmo xeito que Alstroemerieae e Luzuriageae. Petermannia foi incluído en Colchicaceae en APG (1998) e APG II (2003), aínda que máis tarde determinouse que este xénero (considerado unha familia por APW) é irmán das tres familias mencionadas.[8][9][10][4]
A continuación amósase o cladograma completo (APW, actualizado a xaneiro de 2009, baseado principalmente na análise de Fay et al. 2006, as relacións suxeridas polo estudo de rbcL de Janssen e Bremer 2004 son bastante diferentes, pero non incluíu a Petermanniaceae nin a Corsiaceae):[4][11][12]
.jpg)
En varias revisións de Alstroemeriaceae lístanse catro xéneros dentro da familia: Alstroemeria, Bomarea, Schickendantzia e Leontochir, ás que se agregou o xénero Taltalia en 1998.[13][14] No entanto, os xéneros monotípicos Schikendtzia e Taltalia foron incluídos dentro de Alstroemeria sobre a base de detallados estudos morfolóxicos, anatómicos e cromosómicos. Doutra banda, Leontochir ovallei, único representante do seu xénero, demostrou nas análises moleculares e morfolóxicas que se asocia e mestura coas especies de Bomarea, polo que non se pode recoñecer como un xénero á parte. Foi transferido no 2000 a Bomarea, como Bomarea ovallei.[15]
O número exacto de especies de ambos os xéneros é difícil de precisar con exactitude xa que constantemente descóbrense novas especies para a ciencia e existen, ademais, problemas nomenclaturales.[16][17][18][19][20]
Bomarea edulis distribúese desde México até a Arxentina, as súas raíces tuberosas foron utilizadas desde tempos precolombinos como alimento. De feito, unha planta ben desenvolvida pode ter até 20 tubérculos radicais de até 5 cm de diámetro.
Algunhas das especies de alstroemeriáceas que se cultivan como plantas ornamentais, son:
A maioría de cultivares modernos de alstroemeria non pertencen a unha especie en particular senón que son o resultado de programas de hibridación interespecífica. Por esa razón, cultivares modernos, que non se poden adscribir a ningunha especie en particular, son nomeados colectivamente como Alstroemeria hybrida. A gran maioría de cultivares modernos, cuxa mellora xenética foi iniciado na compañía holandesa Van Straaveren de Aslsmeer, teñen como obxectivo abastecer o mercado de flor de corte. No entanto, algúns deles tamén poden ser utilizados como excelentes plantas de xardín.
Orixinalmente, estes cultivares procedían da hibridación entre Alstroemeria aurea (usada na mellora xenética para incorporar talos fortes e altos en cultivares híbridos), Alstroemeria pelegrina (o seu valor nos programas de cría radica nas súas flores grandes) e A. ligtu (usado para as súas cores diferente ás anteriores). Co paso das décadas, moitas outras especies foron engadidas a estas tres iniciais, como: A. pelegrina alba, A. angutifolia, A. diluta, A. hookeri, A. kingii, A. magenta, A. magnifica, A pulchra, A. revoluta e A. werdermannii . [22] [23] Hai barreiras para a hibridación entre as especies de Alstroemeria de Chile e as orixinarias do Brasil . Os híbridos interespecíficos obtivéronse con éxito grazas ao cultivo in vitro de embrións híbridos inmaturos. Grazas a esta técnica, producíronse os cultivares "Patriot", "Freedom", "Redcoat" e "Liberty". [24] [25] [26] Ademais, producíronse con éxito tetraploides (2n = 4x = 32) de diversos híbridos estériles empregando técnicas de duplicación de cromosomas in vitro. [27] [28]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
