Omgong fan Frankryk

De Omgong fan Frankryk (Frânsk: Tour de France, ek wol Le Grand Boucle) is in wrâldferneamde hurdfytswedstryd yn Frankryk. Mei de Omgong fan Itaalje en de Omgong fan Spanje is it ien fan de saneamde Grutte Omgongen, de wichtichste en dreechste eveneminten fan it hurdfytsseizoen. De Omgong fan Frankryk jildt fan dy trije grutte omgongen as de earfolste wedstriid, en wurdt yn etappen troch gâns Frankryk fytst. It begjin is somtiden yn in oar lân, mar de oankomst is altiten yn Parys, sûnt 1975 leit de finishstreek op de Champs-Élysées. De earste edysje fan 'e Omgong fan Frankryk waard ferriden yn 1903. De koprinner yn it algemien klassemint draacht de Giele Trui. Njonken it algemien klassemint besteane der noch ferskate oare klasseminten, lykas it berchklassemint (mei de Boltsjestrui), it punteklassemint (mei de Griene Trui) en it jongereinklassemint (mei de Wite Trui).

Le Tour de France
holden yn	Frankryk
data	july
sport	hurdfytsen
organisator	Amaury Sport Organisation
earste edysje	1903
edysjes
foarige	Omgong fan Frankryk 2024
folgjende	Omgong fan Frankryk 2025
Temaside  Sport

Skiednis

Unstean

Begjin 20ste iuw hie Frankryk twa foaroprinnende Frânske sportkranten, L'Auto-Vélo en Le Vélo. Le Vélo, de sponsor fan de hurdfytsklassiker Bordeaux-Parys, wie fierwei de bêst ferkeapjende krante; de oplaach bedroech 80.000 foar 20.000 oer fan L'Auto-Vélo. Henri Desgrange, haadredakteur fan L'Auto-Vélo en earste wrâldoerrekôrhâlder, woe dêr wat oan dwaan en tegearre mei Géo Lefèvre kaam er op it idee in Omgong fan Frankryk foar hurdfytsers te organisearjen.

Omgong fan Frankryk 1903

Op 16 jannewaris 1903 ferlear Desgrange in wichtich proses tsjin syn konkurrint Griffard fan Le Vélo. Desgrange moast de namme Vélo út de titel fan syn krante skrasse. Haat wâle op. Desgrange liet lykwols de moedfearren net hingje en trije dagen letter, op 19 jannewaris, waard de earste Omgong fan Frankryk oan de parse foarsteld. Dit foarstel waard lykwols net fuortendaliks entûsjast ûnthelle, sadat de inisjatyfnimmers bang wiene dat de Omgong der nea komme soe. In wike foar it sluten fan de ynskriuwingen hiene mar 15 hurdfytsers harren ynskreaun. Dat wie op 6 maaie. De earste Omgong soe begjinne op 1 juny en duorje oant 5 july.
Fan needs moast Desgrange al in tal dingen tajaan. De earste Omgong soe pas op 1 july 1903 úteinsette en it startjild waard troch de helte dien. Uteinlik skreaune 108 hurdfytsers harren yn, en 60 dêrfan ferskynden op 1 july ek echt oan de startline. De Omgong bestie út seis etappes. Om nei te gean oft de hurdfytsers it foarsjoene parkoers ôfleine, wiene ûnderweis kontrôleposten ynstallearre. Uteinlik rieden fan de 60 mar 21 hurdfytsers de wedstriid út. Maurice Garin wûn mei in foarsprong fan hast trije oeren op de nûmer twa, al wie it, de perikels yn de omgong fan it dêropfolgjende jier yn acht nommen, wol de fraach oft er echt de hiele omgong op de fyts folbrocht hie.

Iere ûntwikkelingen

Nei de earste Omgong waard yn 1904 in twadde edysje organisearre, it iennige ferskil wie dat yn 1903 hurdfytsers harren ynskriuwe koene foar ien of mear ritten, mar yn 1904 mochten dielnimmers harren allinne noch mar ynskriuwe foar de hiele omgong. Spitigernôch wiene der yn dizze twadde edysje in tal swierrichheden. Yn it foarste plak gie it dêrby om aksjefierende omwenjenden, omdat de omgong harren nachtrêst fersteure soe (doe waard der ek nachts koerst). Fierders foelen op de Col de la République supporters fan Faure de achterfolgjende Garin lestich, wiene der strjitten dêr't bewust glêsdiggels struid wiene en waard de koers fersteurd troch fjochtpartijen. In fûl swierwaar makke de slotrit yn it Parc des Princes ûnmooglik. De Union Vélocipédique de France die ûndersyk nei wat der yn de omgong fan 1904 bard wie. De earste fjouwer fan it einklassemint waarden úteinlik nei oanlieding fan dat ûndersyk diskwalifisearre. Se hiene har ûnderweis skuldich makke oan ûntelbere oertrêdings: hjir en dêr de trein nommen, binnendykjes keazen, har lûke litten en gean samar troch. Resultaten: Pothier waard libbenslang útsletten, Garin mocht twa jier net mear koerse en de fyfde yn it einklassemint, Henri Cornet, waard úteinlik ta einwinner fan 1904 útroppen.

It jier dêrnei kaam Desgrange mei in tal wizigingen op de lapen. Ynstee fan seis wiene der no alve etappes en mei de Ballon d'Alsace en de Col Bayard waarden de Fogezen en de Alpen foar it earst oandien. Noch in jier letter kaam Desgrange wer mei in nijichheidsje. De lêste kilometer fan in rit waard tenei oanjûn mei in flagge yn de foarm fan in reade trijehoeke. Yn 1910 waard de Tourmalet, yn 'e Pyreneeën, foar it earst yn de rûte opnommen. De hurdfytsers wiene lykwols net te sprekken oer dizze nije probearsels. Se skolden Desgrange út foar moardner en al wat net moai wie. Hoewol't der yn 't generaal gjin deaden foelen yn de Pyreneeënritten, wie der dochs in stjergefal. Hurdfytser Adolphe Hélière krige, op de rêstdei by in swimpartijtsje yn see by Nice, in hertoanfal en ferdronk. Yn 1911 soe Desgrange it noch heger sykje, want doe stie der in Alpenrit oer de Galibier op it programma.

Yn 1919 waard de Giele Trui yntrodusearre, sadat suporters en sjoernalisten de lieder goed waarnimme koene. Wêrom giel? Ienfâldichwei om't de organisearjende krante, L'Auto, op giel papier drukt waard. Op 19 july 1919 waard Eugène Christophe de alderearste drager fan de Giele Trui. Yn 1933 waard it berchklassemint ynfierd foar de bêste klimmers ûnder de hurdfytsers, de earste winner fan dit klassemint wie de Spanjert Vicente Trueba. De ferneamde byhearrende Boltsjestrui waard lykwols pas yn 1975 yntrodusearre.

Heechtijdagen

Oprjochter fan de Omgong fan Frankryk Henri Desgrange ferstoar yn 1940; yn 1949 waard op de Galibier in monumint foar him oprjochte. Yn 1926 waard foar it earst net út Parys wei ôfset, mar fungearre Évian as startplak. Fan 1905 ôf waarden der bergen beklommen, mar yn 1952 wie it de earste kear dat der in etappe boppe op in berg oankaam, op de Alpe d'Huez. De rit begûn yn Lausanne en de Italjaan Fausto Coppi wûn. De oankomst lei yn 1952 net hielendal boppe-oan, mar yn it doarpke Huez, likernôch op de helte fan de klim dy't hjoed-de-dei oant hielendal boppe riden wurdt.

Start fan de Omgong fan Frankryk 1954 yn Amsterdam

By it 50-jierrich bestean fan de Omgong fan Frankryk yn 1953 waard it punteklassemint ynfierd. De lieder fan dit klassemint krige in Griene Trui. De griene kleur wie te tankjen oan de earste sponsor, in fabrikant fan gersmeaners. In jier letter begûn de Omgong foar it earst bûten Frankryk, nammentlik yn Amsterdam, de haadstêd fan Nederlân.

Yn 1957 debutearre de Frânsman Jacques Anquetil yn 'e omgong en wûn fuortendaliks. Hy soe de earste wêze dy't it slagge om de omgong fiif kear te winnen. Tsien jier letter, yn 1967, foel der in deade te betreurjen by de beklimming fan de Mont Ventoux. De Ingelske hurdfytser Tom Simpson stoar as gefolch fan it brûken fan amfetaminen. Yn kombinaasje mei de hjitte, de swiere beklimming en problemen mei de mage waard dat him fataal.

Yn 1968 waard de oankomst fan de slotetappe foar it earst hâlden op de hurdfytsbaan fan Vincennes; foarhinne waard der altyd oankaam yn it Parc des Princes. Jan Janssen wûn dêr as earste, en as earste Nederlanner, de Omgong troch yn de lêste rit it giel ôf te nimmen fan de Belch Herman Vanspringel.
Fiif jier nei de lêste oerwinning fan Anquetil begûn in nij haadstik yn de skiednis fan de omgong, dat fan Eddy Merckx. It slagge de Belch, krekt as Anquetil, en win de Omgong fiif kear. Yn 1975 wie de finish fan de Omgong fan Frankryk foar it earst op de Champs-Élysées. De folgjende dy't it slagge de Omgong fiif kear te winnen, wie de Frânsman Bernard Hinault. Yn 1988 stie der foar it earst in Fries oan de start fan de Omgong fan Frankryk. Wiebren Veenstra fan De Harkema helle dat jier de finish net, mar yn syn twadde en lêste Omgong yn 1991 waard er 157ste.

De folgjende yn it rychje fan fiiffâldige Omgongwinners wie de Bask Miguel Induráin. Hy regearre yn it begjin fan de njoggentiger jierren. Syn lêste oerwinning op Frânske diken, yn 1995, foel gear mei it ferstjerren fan Casartelli. De Italjaan Fabio Casartelli kaam raar te fallen by de ôfdaling fan de Col de Portet-d'Aspet. De 24-jierrige Olympyske kampioen fan Barcelona '92 stoar oan de oprûne ferwûningen. Op it plak fan it ûngelok stiet no in tinkteken foar Carsatelli.

Pieter Weening en Andreas Klöden krekt oer de finish yn Gérardmer

Dopingskandalen

Yn 1998 waard, foar it begjin fan de Omgong, fersoarger Willy Voet fan de Festina-ploech trappearre mei in grutte hoemannichte epo yn syn auto. Der waard strang kontrolearre en de Nederlânske ploech TVM, de Frânske ploech Festina en alle Spaanske ploegen waarden út de Omgong set. Ploechlieder Cees Priem fan TVM bedarre efkes yn de Frânske finzenis. Fanwegen it hurde optreden fan de Frânske justysje wie der healwei de santjinde etappe in fytserssstaking wêrby't alle hurdfytsers harren rêchnûmers ferwideren. Mar 96 fan de 189 starte hurdfytsers hellen de einstreek yn Parys. Fanwegen dizze perikels krige de Omgong fan 1998 de bynamme Le Tour Noir of Le Tour Dopage. Yn de jierren dêrnei folgen ferskate dopingskandalen inoar op. Sa moast sânfâldich omgongswinner Lance Armstrong syn titels ynleverje as gefolch fan dopinggebrûk. Foar dy edysjes waarden der gjin nije winners oanwiisd.

Lettere jierren

Yn 2005 waard der foar it earst in omgongsetappe wûn troch in Fries. Yn de achtste etappe kape de fan De Harkema ôfkomstige Pieter Weening, fytsend foar de Rabobank-ploech, yn Gérardmer mei 9,6 milimeter ferskil de oerwinning foar de noas fan de Dútske hurdfytser fan T-Mobile Andreas Klöden wei.

Yn 2012 waard foar it earst de Planche des Belles Filles, in 1148 meter hege berchtop yn de Fogezen, opriden. De Ingelsman Chris Froome wie de earste winner op dizze tige steile berch.

Yn 2019 moast de 19de etappe ôfbrutsen wurde. De plande oankomst wie de Montée de Tignes. As gefolch fan minne waarsomstannichheden (oerfloedige hagel) waard it parkoers foar Tignes blokkearre troch ierdferskowingen en besleat de organisaasje de wedstriid stil te lizzen. Fierder besleat de organisaasje dat der gjin etappewinner en gjin winner fan de striidberens foar dizze etappe oantsjut wurde soene. De tiden fan oankomst op de Col de l'Iseran binne brûkt foar it algemien klassemint.^[1]

De omgong fan 2020 waard útsteld oant 29 augustus, as gefolch fan de koroanapandemy. It wie foar it earst sûnt de ein fan de Twadde Wrâldkriich dat de Omgong fan Frankryk net yn de moanne july ferriden waard. Yn 2024 lei de einstreek yn Nice om't in pear dagen nei de finish fan de Omgong de Olympyske Simmerspullen 2024 yn Parys organiseare waarden.

Oankomst op de Champs-Élysées

Omgong fan Frankryk foar froulju

De Tour de France Femmes of Omgong fan Frankryk foar froulju is in meardeiske hurdfytswedstriid foar froulju yn Frankryk. Tusken 1984 en 2009 wiene der ferskate wedstriden dy't sjoen waarden as de Omgong fan Frankryk foar froulju. Fan 2014 oant en mei 2021 waard ûnder de Omgong fan Frankryk foar manlju in wedstriid fan ien dei foar froulju (La Course) organisearre troch it ynternasjonaal hurdfytsbûn ASO. Fan 2022 ôf is der wer in etappekoers fan mear dagen.

Omgong fan Frankryk yn sifers

jier	Startplak	Tal etappes	Totale ôfstân	Dielnimmers	Utfallers	Opmerkingen
1903	Montgeron	6	2428 km	60	41	finish yn Ville d'Avray
1904	Montgeron	6	2428 km	88	56	finish yn Ville d'Avray
1905	Parys	11	2994 km	60	36	Earste kear mei finish yn Parc des Princes
1906	Parys	13	4545 km	82	68
1907	Parys	14	4488 km	93	60
1908	Parys	14	4488 km	114	78
1909	Parys	14	4497 km	150	95
1910	Parys	15	4737 km	110	69
1911	Parys	15	5344 km	84	56
1912	Parys	15	5319 km	131	90
1913	Parys	15	5287 km	140	115
1914	Parys	15	5405 km	145	91
1915 t/m 1918: net ferriden fanwegen de Earste Wrâldkriich
1919	Parys	15	5560 km	69	59
1920	Parys	15	5503 km	113	91
1921	Parys	15	5503 km	123	85
1922	Parys	15	5375 km	120	82
1923	Parys	15	5386 km	139	91
1924	Parys	15	5488 km	157	97
1925	Parys	18	5440 km	134	85
1926	Évian	17	5745 km	126	85
1927	Parys	24	5398 km	142	103
1928	Parys	22	5376 km	162	121
1929	Parys	22	5286 km	155	95
1930	Parys	21	4822 km	100	41
1931	Parys	24	5091 km	81	46
1932	Parys	21	4520 km	80	23
1933	Parys	23	4409 km	80	40
1934	Parys	23	4470 km	60	21
1935	Parys	21	4338 km	93	47
1936	Parys	21	4442 km	90	47
1937	Parys	20	4415 km	98	52
1938	Parys	21	4694 km	96	41
1939	Parys	18	4224 km	79	30
1940 t/m 1946: net ferriden fanwegen de Twadde Wrâldkriich
1947	Parys	21	4665 km	100	47
1948	Parys	21	4922 km	120	76
1949	Parys	21	4819 km	120	65
1950	Parys	22	4773 km	116	56
1951	Metz	24	4690 km	123	57
1952	Brest	23	4898 km	123	57
1953	Straasburch	22	4476 km	119	43
1954	Amsterdam	23	4656 km	110	41
1955	Le Havre	22	4495 km	130	61
1956	Reims	22	4498 km	120	32
1957	Nantes	22	4685 km	120	64
1958	Brussel	24	4319 km	120	42
1959	Mulhouse	22	4391 km	120	55
1960	Lille	22	4173 km	128	47
1961	Rouen	21	4397 km	132	60
1962	Nancy	22	4274 km	150	56
1963	Nogent-sur-Marne	21	4210 km	130	54
1964	Rennes	22	4504 km	132	51
1965	Keulen	22	4177 km	130	49
1966	Nancy	25	4322 km	130	48
1967	Angers	22	4780 km	130	42	Lêste finish yn Parc des Princes
1968	Vittel	22	4685 km	110	47	Earste kear mei finish yn Vélodrome Jacques-Anquetil
1969	Roubaix	22	4117 km	130	44
1970	Limoges	23	4254 km	150	50
1971	Mulhouse	20	3608 km	150	56
1972	Angers	20	3847 km	132	44
1973	Skeveningen	20	4140 km	132	45
1974	Brest	22	4098 km	130	25	Lêste finish yn Vélodrome Jacques-Anquetil
1975	Charleroi	22	3999 km	140	54	Earste kear mei finish op de Champs-Élysées
1976	Saint-Hilaire-de-Riez	22	4016,5 km	130	43
1977	Fleurance-Lectoure	22	4096 km	100	47
1978	Leien	22	3908 km	110	32
1979	Fleurance	24	3720 km	150	61
1980	Frankfurt	25	3842 km	130	45
1981	Nice	25	3753 km	150	29
1982	Basel	23	3507 km	169	44
1983	Fontenay-sous-Bois	23	3809 km	140	52
1984	Montreuil	24	4021 km	170	46
1985	Plumelec	24	4109 km	180	36
1986	Boulogne-Billancourt	23	4094 km	208	76
1987	West-Berlyn	25	4231 km	207	72
1988	Pontchâteau	22	3286 km	198	47
1989	Lúksemboarch	22	3285 km	198	60
1990	Poitiers (atraksjepark Futuroscope)	21	3504 km	198	42
1991	Lyon	22	3914 km	198	40
1992	San Sebastián	22	3983 km	198	68
1993	Puy-du-Fou (atraksjepark)	20	3714 km	180	44
1994	Lille	22	3915,2 km	189	72
1995	Saint-Brieuc	20	3653 km	189	74
1996	De Bosk	22	3907 km	189	69
1997	Rouen	21	3950 km	189	49
1998	Dublin	21	3860 km	189	93
1999	Puy-du-Fou (atraksjepark)	21	3870 km	180	39
2000	Poitiers (atraksjepark Futuroscope)	21	3662 km	177	50
2001	Dúntsjerk	21	3453 km	189	45
2002	Lúksemboarch	21	3278 km	189	36
2003	Parys	21	3427 km	198	51
2004	Luik	21	3391 km	188	41
2005	Fromentine	22	3607 km	189	34
2006	Straasburch	21	3657,1 km	176	37
2007	Londen	21	3570 km	189	48
2008	Brest	22	3559 km	180	35
2009	Monako	22	3445 km	180	24
2010	Rotterdam	21	3596 km	197	28
2011	Passage du Gois	22	3430,5 km	198	31
2012	Luik	21	3430,5 km	198	45
2013	Porto-Vecchio	22	3349 km	198	29
2014	Leeds	22	3656 km	198	34
2015	Utert	22	3358 km	198	38
2016	Mont Saint-Michel	22	3529 km	198	24
2017	Düsseldorf	22	3540 km	198	31
2018	Noirmoutier-en-l'Île	22	3351 km	176	31
2019	Brussel	22	3365,8 km	176	21
2020	Nice	22	3484,2 km	176	30
2021	Brest	22	3414,2 km	184	43
2022	Keappenhaven	22	3328 km	176	41
2023	Bilbao	22	3404 km	176	22
2024	Florâns	22	3492 km	176	35	De Omgong finiste yn Nice fanwegen de Olympyske Simmerspullen

Ferneamde bergen

Yn 1903 wie Col de la République de earste berch ea dy't yn de Omgong fan Frankryk beklommen waard. Dat barde yn de 2e etappe, fan Lyon nei Marseille. De berch waard ek yn 1904 yn de rûte opnaam. Yn dat jier waarden de hurdfytsers der lykwols oanfallen troch supporters fan de regionale hurdfytser Antoine Faure. As gefolch dêrfan waard de berch dêrnei pas wer yn 1950 yn it parkoers opnommen.

1e kear	Namme	Berchrige	Kategory	Hichte (m)		1e kear	Namme	Berchrige	Kategory	Hichte (m)
1903	Col de la République	Sintraal Massyf	2e/3e	1161		1969	Col du Firstplan	Fogezen	2e	722
1905	Ballon d'Alsace	Fogezen	2e	1247		1970	Le Markstein	Fogezen	1e	1183
1910	Col des Ares	Pyreneeën	2e/3e	815		1974	Pla d'Adet	Pyreneeën	HC	1654
1910	Col d'Aspin	Pyreneeën	1e	1489		1971	Col de Manse	Alpen	2e	1286
1910	Col d'Aubisque	Pyreneeën	HC	1709		1978	Col de Joux Plane	Alpen	HC	1691
1910	Col du Tourmalet	Pyreneeën	HC	2115		1978	Col de Marie-Blanque	Pyreneeën	2e	1035
1911	Col du Galibier	Alpen	HC	2645		1978	Super Besse	Sintraal Massyf	2e/3e	1289
1912	Col du Soulor	Pyreneeën	HC/4e [2]	1474		1979	Cormet de Roselend	Alpen	1e	1968
1913	Col de Grosse Pierre	Fogezen	2e	901		1984	La Plagne	Alpen	HC	2080
1922	Col d'Izoard	Alpen	HC	2361		1985	Luz-Ardiden	Pyreneeën	HC	1720
1924	Col du Télégraphe	Alpen	1e	1566		1987	Col de Soudet	Pyreneeën	HC	1540
1938	Col de l'Iseran	Alpen	HC	2770		1988	Col d'Agnes	Pyreneeën	1e	1570
1947	Col de la Croix-de-Fer	Alpen	HC	2068		1994	Col de la Croix Fry	Alpen	1e	1477
1947	Col du Glandon	Alpen	HC	1924		1994	Val Thorens	Alpen	HC	2340
1947	Col de Portet-d'Aspet	Pyreneeën	2e	1069		1994	Hautacam	Pyreneeën	HC	1515
1947	Col de Peyresourde	Pyreneeën	1e	1569		1997	Col de Val-Louron-Azet	Pyreneeën	1e	1580
1949	Petit-St-Bernard	Alpen	1e	2188		1997	Ordino-Arcalis	Pyreneeën	HC	2240
1950	Col du Lautaret	Alpen	1e	2057		1998	Plateau de Beille	Pyreneeën	HC	2001
1951	Mont Ventoux	Alpen	HC	1912		1998 [3]	Annecy-Semnoz	Alpen	HC	1655
1952	Puy de Dôme	Sintraal Massyf	HC	1464		2001	Chamrousse	Alpen	HC	1730
1952	Alpe d'Huez	Alpen	HC	1860		2001	Ax-3 Domaines	Pyreneeën	1e	1360
1952	Sestrières	Alpen	1e	2035		2003	Port de Pailhères	Pyreneeën	HC	2001
1952	Hourquette d'Ancizan	Pyreneeën	1e	1538		2007	Port de Balès	Pyreneeën	HC	1755
1957	Col de la Schlucht	Fogezen	2e	1140		2008	Col Agnel	Alpen	HC	2744
1959	Pas de Peyrol	Sintraal Massyf	2e	1589		2012	Planche des Belles Filles	Fogezen	1e	1035
1960	Col de la Colombière	Alpen	HC	1613		2014	Risoul	Alpen	1e	1855
1961	col du Donon	Fogezen	2e	1009		2014	col de la Croix des Moinats	Fogezen	2e	891
1962	Col de la Bonette	Alpen	HC	2802		2014	Petit Ballon	Fogezen	1e	1163
1963	Grand-St-Bernard	Alpen	HC	2469		2014	Col des Croix	Fogezen	3e	678
1966	Col de Mente	Pyreneeën	1e	1349		2014	Col des Chevrères	Fogezen	1e	914
1967	Col du Platzerwasel	Fogezen	1e	1193		2018	Col de Portet	Pyreneeën	HC	2215
1969	Col de la Madeleine	Alpen	HC	1993		2020	Col de la Loze	Alpen	HC	2302
1969	Grand Ballon	Fogezen	1e/3e [4]	1336

Klasseminten

Njonken de oerwinnings yn de etappen wurdt yn de Omgong fan Frankryk ek striden om ferskate klasseminten. Der is in klassemint foar de bêste ploech, foar de bêste klimmer (Boltsjestrui), foar de bêste jonge hurdfytser (Wite Trui), foar de oanfallendst ridende hurdfytser, foar de bêste sprinter (Griene Trui), en fansels foar de fytser dy't oer de hiele omgong de minste tiid brûkt (Giele Trui).

De súksesfolste hurdfytser yn de Omgong fan Frankryk wie de Amerikaan Lance Armstrong, dy't 7 kear efterinoar, fan 1999 oant 2005, oer de hiele omgong it fluchst wie. Doe't dúdlik waard dat hy doping brûkt hie, waarden dy oerwinningen offisjeel skrast. Yn alle jierren dat de Omgong ferriden wurdt, hawwe der oant no ta twa Nederlânders it einklassemint wûn. De earste wie Jan Janssen dy't yn 1968 it fluchst wie, en yn 1980 behelle Joop Zoetemelk de Giele Trui.

Winners Giele Trui

Jier	Winner	Aldens	Nasjonaliteit	Ploech
1903	Maurice Garin	32	Frânsk	Yndividueel
1904	Henri Cornet	19	Frânsk	Cycles JC-Michelin
1905	Louis Trousselier	24	Frânsk	Peugeot-Wolber
1906	René Pottier	27	Frânsk	Peugeot-Wolber
1907	Lucien Petit-Breton	24	Frânsk	Peugeot-Wolber
1908	Lucien Petit-Breton	25	Frânsk	Peugeot-Wolber
1909	François Faber	22	Lúksemboarchsk	Peugeot-Wolber
1910	Octave Lapize	22	Frânsk	Alcyon-Dunlop
1911	Gustave Garrigou	26	Frânsk	Alcyon-Dunlop
1912	Odiel Defraeye	24	Belgysk	Alcyon-Dunlop
1913	Philippe Thys	22	Belgysk	Peugeot-Wolber
1914	Philippe Thys	23	Belgysk	Peugeot-Wolber
1915 o/m 1918: net ferriden fanwegen de Earste Wrâldkriich
1919	Firmin Lambot	33	Belgysk	La Sportive
1920	Philippe Thys	29	Belgysk	La Sportive
1921	Léon Scieur	33	Belgysk	La Sportive
1922	Firmin Lambot	36	Belgysk	Peugeot-Wolber
1923	Henri Pélissier	34	Frânsk	JB Louvet-Soly
1924	Ottavio Bottecchia	29	Italjaansk	Automoto
1925	Ottavio Bottecchia	30	Italjaansk	Automoto-Hutchison
1926	Lucien Buysse	33	Belgysk	Automoto-Hutchison
1927	Nicolas Frantz	27	Lúksemboarchsk	Alcyon-Dunlop
1928	Nicolas Frantz	28	Lúksemboarchsk	Alcyon-Dunlop
1929	Maurice De Waele	32	Belgysk	Alcyon-Dunlop
1930	André Leducq	26	Frânsk	Frankryk
1931	Antonin Magne	27	Frânsk	Frankryk
1932	André Leducq	28	Frânsk	Frankryk
1933	Georges Speicher	26	Frânsk	Frankryk
1934	Antonin Magne	30	Frânsk	Frankryk
1935	Romain Maes	22	Belgysk	Belgje
1936	Sylvère Maes	26	Belgysk	Belgje
1937	Roger Lapébie	26	Frânsk	Frankryk
1938	Gino Bartali	24	Italjaansk	Itaalje
1939	Sylvère Maes	29	Belgysk	Belgje
1940 o/m 1946: net ferriden fanwegen de Twadde Wrâldkriich
1947	Jean Robic	26	Frânsk	West Frankryk
1948	Gino Bartali	34	Italjaansk	Itaalje
1949	Fausto Coppi	29	Italjaansk	Itaalje
1950	Ferdi Kübler	31	Switsersk	Switserlân
1951	Hugo Koblet	26	Switsersk	Switserlân
1952	Fausto Coppi	32	Italjaansk	Itaalje
1953	Louison Bobet	28	Frânsk	Frankryk
1954	Louison Bobet	29	Frânsk	Frankryk
1955	Louison Bobet	30	Frânsk	Frankryk
1956	Roger Walkowiak	29	Frânsk	Noardeast-Frankryk
1957	Jacques Anquetil	23	Frânsk	Frankryk
1958	Charly Gaul	25	Lúksemboarchsk	Nederlân-Lúksemboarch
1959	Federico Bahamontes	31	Spaansk	Spanje
1960	Gastone Nencini	30	Italjaansk	Itaalje
1961	Jacques Anquetil	27	Frânsk	Frankryk
1962	Jacques Anquetil	28	Frânsk	Saint-Raphaël
1963	Jacques Anquetil	29	Frânsk	Saint-Raphaël
1964	Jacques Anquetil	30	Frânsk	Saint-Raphaël
1965	Felice Gimondi	22	Italjaansk	Salvarani
1966	Lucien Aimar	25	Frânsk	Ford France-Gitane
1967	Roger Pingeon	26	Frânsk	Peugeot-BP-Michelin
1968	Jan Janssen	28	Nederlânsk	Nederlân
1969	Eddy Merckx	24	Belgysk	Faema
1970	Eddy Merckx	25	Belgysk	Faema
1971	Eddy Merckx	26	Belgysk	Molteni
1972	Eddy Merckx	27	Belgysk	Molteni
1973	Luis Ocaña	28	Spaansk	Bic
1974	Eddy Merckx	29	Belgysk	Molteni
1975	Bernard Thévenet	27	Frânsk	Peugeot
1976	Lucien Van Impe	29	Belgysk	Gitane-Campagnolo
1977	Bernard Thévenet	29	Frânsk	Peugeot
1978	Bernard Hinault	23	Frânsk	Renault-Gitane-Campagnolo
1979	Bernard Hinault	24	Frânsk	Renault-Gitane
1980	Joop Zoetemelk	33	Nederlânsk	TI-Raleigh
1981	Bernard Hinault	26	Frânsk	Renault-Elf-Gitane
1982	Bernard Hinault	27	Frânsk	Renault-Elf-Gitane
1983	Laurent Fignon	22	Frânsk	Renault-Elf
1984	Laurent Fignon	23	Frânsk	Renault-Elf
1985	Bernard Hinault	30	Frânsk	La Vie Claire
1986	Greg LeMond	25	Amerikaansk	La Vie Claire
1987	Stephen Roche	27	Iersk	Carrera
1988	Pedro Delgado	28	Spaansk	Reynolds
1989	Greg LeMond	28	Amerikaansk	AD Renting
1990	Greg LeMond	29	Amerikaansk	Z
1991	Miguel Induráin	27	Spaansk	Banesto
1992	Miguel Induráin	28	Spaansk	Banesto
1993	Miguel Induráin	29	Spaansk	Banesto
1994	Miguel Induráin	30	Spaansk	Banesto
1995	Miguel Induráin	31	Spaansk	Banesto
1996	Bjarne Riis[5]	32	Denemark	Team Deutsche Telekom
1997	Jan Ullrich	23	Dútsk	Team Deutsche Telekom
1998	Marco Pantani	28	Italjaansk	Mercatone Uno
1999	Gjin winner[6]
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006	Óscar Pereiro Sio[7]	28	Spaansk	Caisse d'Epargne-Illes Balears
2007	Alberto Contador	24	Spaansk	Discovery Channel
2008	Carlos Sastre	33	Spaansk	Team Saxo Bank
2009	Alberto Contador	26	Spaansk	Astana
2010	Andy Schleck[8]	25	Lúksemboarchsk	Team Saxo Bank
2011	Cadel Evans	34	Australysk	BMC Racing Team
2012	Bradley Wiggins	32	Britsk	Sky ProCycling
2013	Chris Froome	28	Britsk	Sky ProCycling
2014	Vincenzo Nibali	29	Italjaansk	Astana
2015	Chris Froome	30	Britsk	Team Sky
2016	Chris Froome	31	Britsk	Team Sky
2017	Chris Froome	32	Britsk	Team Sky
2018	Geraint Thomas	32	Britsk	Team Sky
2019	Egan Bernal	22	Kolombiaansk	Team INEOS
2020	Tadej Pogačar	21	Sloveensk	UAE Team Emirates
2021	Tadej Pogačar	22	Sloveensk	UAE Team Emirates
2022	Jonas Vingegaard	25	Deensk	Jumbo-Visma
2023	Jonas Vingegaard	26	Deensk	Jumbo-Visma
2024	Tadej Pogačar	25	Sloveensk	UAE Team Emirates

Measte oerwinningen

5x

• Miguel Induráin wûn de Omgong fan 1991 oant 1995.
• Bernard Hinault wûn 1978, 1979, 1981, 1982 en 1985.
• Eddy Merckx wûn fan 1969 oant 1972 en noch ris yn 1974.
• Jacques Anquetil wûn yn 1957 en fan 1961 oant 1964.

4x

• Chris Froome wûn de Omgong yn 2013 en fan 2015 oant 2017.

3x

• Philippe Thys wûn de Omgong yn 1913, 1914 en yn 1920.
• Louison Bobet wûn de Omgong fan 1953 oant 1955.
• Greg LeMond wûn de Omgong yn 1986, 1989 en yn 1990.
• Tadej Pogačar wûn de Omgong yn 2020, 2021 en yn 2024.

Berchklassemint

De Boltsjestrui

It berchklassemint fan de Omgong fan Frankryk is in njonkenklassemint, dêr't punten foar te fertsjinjen binne by passaazjes op berchpassen en oare beklimmingen. De lieder yn it berchklassemint is de hurdfytser dy't by dizze passaazjes de measte punten fertsjinne hat troch as earste of by de earsten troch te kommen. Dejinge dy't oan 'e ein fan de Tour de France it klassemint liedt, wurdt ta berchkening útroppen.

De Boltsjestrui is it shirt dat droegen wurdt troch de lieder yn it berchklassemint en dat útrikt wurdt nei in ferriden etappe. Nei de lêste etappe fan de Omgong fan Frankryk krijt de winner fan it berchklassemint de lêste Boltsjestrui útrikt. De berchpriis bestiet langer as de Boltsjestrui dy't deroan keppele is. De earste Omgong fan Frankryk dêr't de lieder yn it berchklassemint de Boltsjestrui droech, wie dy fan 1975; de earste dy't him ea droech, wie Joop Zoetemelk. De earste einwinner fan dizze trui wie Lucien Van Impe. It boltsjesmotyf waard troch Tourbaas Félix Lévitan oanbrocht as in hulde oan Henri Lemoine, in Frânske baanhurdfytser dy't yn de tweintiger en tritiger jierren omried yn in tenu mei reade stippen. Foar 1975 bestie der gjin aparte trui foar de berchkening.

De beklimmingen dy't meitelle foar it berchklassemint wurde yndield yn 5 kategoryen: Hors Catégorie (de grutste en swierste beklimmingen, lykas de Mont Ventoux, Tourmalet en Alpe d' Huez) en de earste oant en mei fjirde kategory. Beklimmingen fan tredde en fjirde kategory binne earder heuvels as bergen. De te fertsjinjen punten binne navenant.

Winners berchklassemint

Jier	Winner	Nasjonaliteit	Ploech
1933	Vicente Trueba	Spaansk	Bestetti
1934	René Vietto	Frânsk	Yndividueel
1935	Félicien Vervaecke	Belgysk	Alcyon-Labor
1936	Julián Berrendero	Spaansk	BH
1937	Félicien Vervaecke	Belgysk	Alcyon-Labor
1938	Gino Bartali	Italjaansk	Legnano
1939	Sylvère Maes	Belgysk	Alcyon-Dunlop
1940 o/m 1946: net ferriden fanwegen de Twadde Wrâldkriich
1947	Pierre Brambilla	Italjaansk	Viscontea
1948	Gino Bartali	Italjaansk	Tebag
1949	Fausto Coppi	Italjaansk	Ciclismo/Bianchi
1950	Louison Bobet	Frânsk	Stella
1951	Raphaël Geminiani	Frânsk	Métropole-Dunlop
1952	Fausto Coppi	Italjaansk	Ciclismo/Bianchi
1953	Jesús Loroño	Spaansk	Splendid
1954	Federico Bahamontes	Spaansk	Mondia
1955	Charly Gaul	Lúksemboarchsk	Magnat
1956	Charly Gaul	Lúksemboarchsk	Faema
1957	Gastone Nencini	Italjaansk	Chlorodont-Leo
1958	Federico Bahamontes	Spaansk	Faema-Guerra
1959	Federico Bahamontes	Spaansk	Condor
1960	Imerio Massignan	Italjaansk	Legnano-Pirelli
1961	Imerio Massignan	Italjaansk	Legnano-Pirelli
1962	Federico Bahamontes	Spaansk	Margnat-Palona
1963	Federico Bahamontes	Spaansk	Margnat-Paloma-Dunlop
1964	Federico Bahamontes	Spaansk	Margnat-Paloma-Dunlop
1965	Julio Jiménez	Spaansk	KAS-Kaskol
1966	Julio Jiménez	Spaansk	Ford France-Geminiani
1967	Julio Jiménez	Spaansk	Bic
1968	Aurelio Gonzalez	Spaansk	KAS-Kaskol
1969	Eddy Merckx	Belgysk	Faema
1970	Eddy Merckx	Belgysk	Faemino–Faema
1971	Lucien Van Impe	Belgysk	Sonolor–Lejeune
1972	Lucien Van Impe	Belgysk	Sonolor–Lejeune
1973	Pedro Torres	Spaansk	La Casera–Peña Bahamontes
1974	Domingo Perurena	Spaansk	KAS-Kaskol
ynfiering Boltsjestrui
1975	Lucien Van Impe	Belgysk	Gitane–Campagnolo
1976	Giancarlo Bellini	Italjaansk	Brooklyn
1977	Lucien Van Impe	Belgysk	Lejeune–BP
1978	Mariano Martínez	Frânsk	Jobo–Spidel–La Roue d'Or
1979	Giovanni Battaglin	Italjaansk	Inoxpran
1980	Raymond Martin	Frânsk	Miko–Mercier–Vivagel
1981	Lucien Van Impe	Belgysk	Boston–Mavic
1982	Bernard Vallet	Frânsk	La Redoute–Motobécane
1983	Lucien Van Impe	Belgysk	Metauro Mobili–Pinarello
1984	Robert Millar	Britsk	Peugeot–Shell–Michelin
1985	Luis Herrera	Kolombiaansk	Varta–Café de Colombia–Mavic
1986	Bernard Hinault	Frânsk	La Vie Claire
1987	Luis Herrera	Kolombiaansk	Café de Colombia–Varta
1988	Steven Rooks	Nederlânsk	PDM–Ultima–Concorde
1989	Gert-Jan Theunisse	Nederlânsk	PDM–Concorde
1990	Thierry Claveyrolat	Frânsk	RMO
1991	Claudio Chiappucci	Italjaansk	Carrera Jeans–Tassoni
1992	Claudio Chiappucci	Italjaansk	Carrera Jeans–Vagabond
1993	Tony Rominger	Switsersk	CLAS–Cajastur
1994	Richard Virenque	Frânsk	Festina–Lotus
1995	Richard Virenque	Frânsk	Festina–Lotus
1996	Richard Virenque	Frânsk	Festina–Lotus
1997	Richard Virenque	Frânsk	Festina–Lotus
1998	Christophe Rinero	Frânsk	Cofidis
1999	Richard Virenque	Frânsk	Team Polti
2000	Santiago Botero	Kolombiaansk	Kelme–Costa Blanca
2001	Laurent Jalabert	Frânsk	CSC–Tiscali
2002	Laurent Jalabert	Frânsk	CSC–Tiscali
2003	Richard Virenque	Frânsk	Quick-Step–Davitamon
2004	Richard Virenque	Frânsk	Quick-Step–Davitamon
2005	Michael Rasmussen	Deensk	Rabobank
2006	Michael Rasmussen	Deensk	Rabobank
2007	Mauricio Soler	Kolombiaansk	Barloworld
2008	Carlos Sastre	Spaansk	CSC–Saxo Bank
2009	Egoi Martínez	Spaansk	Euskaltel–Euskadi
2010	Anthony Charteau	Frânsk	Bbox Bouygues Telecom
2011	Samuel Sánchez	Spaansk	Euskaltel–Euskadi
2012	Thomas Voeckler	Frânsk	Team Europcar
2013	Nairo Quintana	Kolombiaansk	Movistar Team
2014	Rafał Majka	Poalsk	Tinkoff–Saxo
2015	Chris Froome	Britsk	Team Sky
2016	Rafał Majka	Poalsk	Tinkoff
2017	Warren Barguil	Frânsk	Team Sunweb
2018	Julian Alaphilippe	Frânsk	Quick-Step Floors
2019	Romain Bardet	Frânsk	AG2R La Mondiale
2020	Tadej Pogačar	Sloveensk	UAE Team Emirates
2021	Tadej Pogačar	Sloveensk	UAE Team Emirates
2022	Jonas Vingegaard	Deensk	Jumbo-Visma
2023	Giulio Ciccone	Italjaansk	Trek-Segafredo
2024	Richard Carapaz	Ekwadorjaansk	Trek-Segafredo

Punteklassemint

De Griene Trui

It punteklassemint yn de Omgong fan Frankryk is in njonkenklassemint foar sprinters wêrby't de hurdfytsers punten per etappe krije, ôfhinklik fan harren oankomst. Sûnt de ynfiering yn 1953 draacht de lieder yn it punteklassemint in Griene Trui; de iennige útsûndering wie 1968, doe't de liederstrui yn dit klassemint read wie fanwegen de sponsor fan it punteklassemint fan dat jier.

It klassemint waard yn de Omgong fan 1953 yntrodusearre: de Switser Fritz Schär wie de earste drager en de earste dy't de trui oan de ein fan de Omgong oandwaan mocht. De griene kleur wie keazen omdat de doetiidske sponsor in gersmeanerfabrikant wie. De edysjes fan 1905 oant en mei 1912 waard de Omgong ferriden op in puntesysteem. Dat wie in strafpuntesysteem op basis fan klassearring en tiid, wêrby't dejinge mei de minste punten wûn hie.

Hoewol't de krekte regels wol feroarje, is it tal punten dat per etappe fertsjinne wurde kin meastal net gelyk: yn flakke etappes kinne mear punten fertsjinne wurde as yn tiidritten en berchritten, om sa foar te kommen dat klimmers dêr by fersin it punteklassemint winne kinne. Nei foarbyld fan it punteklassemint yn de Omgong fan Frankryk hawwe de measte meardeiske hurdfytswedstriden tsjintwurdich in punteklassemint.

Winners punteklassemint

Jier	Winner	Nasjonaliteit	Ploech	Punten
1953	Fritz Schär	Switsersk	Switserlân	271
1954	Ferdi Kübler	Switsersk	Switserlân	215.5
1955	Stan Ockers	Belgysk	Belgje	322
1956	Stan Ockers	Belgysk	Belgje	280
1957	Jean Forestier	Frânsk	Frankryk	301
1958	Jean Graczyk	Frânsk	Frankryk	347
1959	André Darrigade	Frânsk	Frankryk	613
1960	Jean Graczyk	Frânsk	Frankryk	74
1961	André Darrigade	Frânsk	Frankryk	174
1962	Rudi Altig	West-Dútsk	Saint Raphaël-Hutchinson	173
1963	Rik Van Looy	Belgysk	G.B.C-Libertas	275
1964	Jan Janssen	Nederlânsk	Pelforth-Sauvage	208
1965	Jan Janssen	Nederlânsk	Pelforth-Sauvage	144
1966	Willy Planckaert	Belgysk	Smiths	211
1967	Jan Janssen	Nederlânsk	Nederlân	154
1968	Franco Bitossi	Italjaansk	Itaalje	241
1969	Eddy Merckx	Belgysk	Faema	244
1970	Walter Godefroot	Belgysk	Salvarani	212
1971	Eddy Merckx	Belgysk	Molteni	202
1972	Eddy Merckx	Belgysk	Molteni	196
1973	Herman Vanspringel	Belgysk	Rokado	187
1974	Patrick Sercu	Belgysk	Brooklyn	283
1975	Rik Van Linden	Belgysk	Bianchi-Campagnolo	342
1976	Freddy Maertens	Belgysk	Velda-Flandria	293
1977	Jacques Esclassan	Frânsk	Peugeot-Esso-Michelin	236
1978	Freddy Maertens	Belgysk	Velda-Lano-Flandria	242
1979	Bernard Hinault	Frânsk	Renault-Gitane	253
1980	Rudy Pevenage	Belgysk	Ijsboerke-Warncke	194
1981	Freddy Maertens	Belgysk	Sunair-Sport	428
1982	Sean Kelly	Iersk	Sem-France Loire-Campagnolo	429
1983	Sean Kelly	Iersk	Sem-Mavic-Reydel	360
1984	Frank Hoste	Belgysk	Europ Decor-Boule d'Or-Eddy Merckx	322
1985	Sean Kelly	Iersk	Skil-Sem KAS Miko	434
1986	Eric Vanderaerden	Belgysk	Panasonic	277
1987	Jean-Paul van Poppel	Nederlânsk	Superconfex	263
1988	Eddy Planckaert	Belgysk	A.D.R-Mini Flat-IOC	278
1989	Sean Kelly	Iersk	P.D.M	277
1990	Olaf Ludwig	East-Dútsk	Panasonic	256
1991	Djamolidine Abdoujaparov	Sovjet	Carrera-Jeans	316
1992	Laurent Jalabert	Frânsk	ONCE	293
1993	Djamolidine Abdoujaparov	Oezbeeksk	Lampre-Polti	298
1994	Djamolidine Abdoujaparov	Oezbeeksk	TEAM POLTI	322
1995	Laurent Jalabert	Frânsk	ONCE	333
1996	Erik Zabel	Dútsk	Deutsche Telekom	335
1997	Erik Zabel	Dútsk	Deutsche Telekom	350
1998	Erik Zabel	Dútsk	Deutsche Telekom	327
1999	Erik Zabel	Dútsk	Deutsche Telekom	323
2000	Erik Zabel	Dútsk	Deutsche Telekom	321
2001	Erik Zabel	Dútsk	Deutsche Telekom	252
2002	Robbie McEwen	Australysk	Lotto-Adecco	280
2003	Baden Cooke	Australysk	FDJeux	216
2004	Robbie McEwen	Australysk	Lotto-Domo	272
2005	Thor Hushovd	Noarsk	Crédit agricole	194
2006	Robbie McEwen	Australysk	Davitamon-Lotto	288
2007	Tom Boonen	Belgysk	Quick Step-Innergetic	256
2008	Óscar Freire	Spaansk	Rabobank	270
2009	Thor Hushovd	Noarsk	Cervélo TestTeam	280
2010	Alessandro Petacchi	Italjaansk	Lampre-Farnese	243
2011	Mark Cavendish	Britsk	Team HTC-Highroad	334
2012	Peter Sagan	Slowaaksk	Liquigas-Cannondale	421
2013	Peter Sagan	Slowaaksk	Cannondale	409
2014	Peter Sagan	Slowaaksk	Cannondale	431
2015	Peter Sagan	Slowaaksk	Tinkoff-Saxo	432
2016	Peter Sagan	Slowaaksk	Tinkoff	470
2017	Michael Matthews	Australysk	Sunweb	370
2018	Peter Sagan	Slowaaksk	Bora-Hansgrohe	477
2019	Peter Sagan	Slowaaksk	Bora-Hansgrohe	323
2020	Sam Bennett	Iersk	Deceuninck-Quick-Step	380
2021	Mark Cavendish	Britsk	Deceuninck-Quick-Step	317
2022	Wout van Aert	Belgysk	Jumbo-Visma	480
2023	Jasper Philipsen	Belgysk	Alpecin-Deceuninck	377
2024	Biniam Girmay	Eritreesk	Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux	387

Ploegeklassemint

Giel rêchnûmer

It ploegeklassemint is it klassemint foar de bêst prestearjende hurdfytsploech as gehiel. Foar it berekkenjen fan it puntetal wurde nei elke etappe de tiden fan 'e trije earste riders fan elk team opteld. Earder mocht de liedende ploech mei in giel petsje ride. No rydt de liedende ploech mei in giel rêchnûmer, en yn 2012 foar it earst ek mei in giele helm.

Fan 1930 ôf waard de Tour ferriden mei lanneploegen. Fanwege de grutte kommersjele druk op de Tourorganisaasje waard fan 1962 ôf de toer wer ferriden mei merkploegen. Ek yn 1967 en 1968 kamen lanneploegen oan de start.

Winners ploegeklassemint

Jier	Ploech	Registraasje Lân		Jier	Ploech	Registraasje Lân		Jier	Ploech	Registraasje Lân		Jier	Ploech	Registraasje Lân
1930	Frankryk	Frankryk		1958	Belgje	Belgje		1981	Peugeot	Frankryk		2003	CSC	Denemark
1931	Belgje	Belgje		1959	Belgje	Belgje		1982	Coop	Frankryk		2004	T-Mobile	Dútslân
1932	Itaalje	Itaalje		1960	Frankryk	Frankryk		1983	Raleigh	Nederlân		2005	T-Mobile	Dútslân
1933	Frankryk	Frankryk		1961	Frankryk	Frankryk		1984	Renault	Frankryk		2006	T-Mobile	Dútslân
1934	Frankryk	Frankryk		1962	St. Raphael	Frankryk		1985	La Vie Claire	Frankryk		2007	Discovery	Feriene Steaten
1935	Belgje	Belgje		1963	St. Raphael	Frankryk		1986	La Vie Claire	Frankryk		2008	CSC	Denemark
1936	Belgje	Belgje		1964	Pelforth	Frankryk		1987	Système U	Frankryk		2009	Astana	Kazachstan
1937	Frankryk	Frankryk		1965	KAS	Spanje		1988	P.D.M.	Nederlân		2010	RadioShack	Feriene Steaten
1938	Belgje	Belgje		1966	KAS	Spanje		1989	P.D.M.	Nederlân		2011	Garmin-Cervélo	Feriene Steaten
1939	Belgje B	Belgje		1967	Frankryk	Frankryk		1990	Z	Frankryk		2012	RadioShack	Feriene Steaten
1947	Itaalje	Itaalje		1968	Spanje	Spanje		1991	Banesto	Spanje		2013	Saxo-Tinkoff	Denemark
1948	Belgje A	Belgje		1969	Feama	Belgje		1992	Carrera	Itaalje		2014	AG2R	Frankryk
1949	Itaalje	Itaalje		1970	Salvarani	Itaalje		1993	Carrera	Itaalje		2015	Movistar	Spanje
1950	Belgje	Belgje		1971	BIC	Frankryk		1994	Festina	Frankryk		2016	Movistar	Spanje
1951	Frankryk	Frankryk		1972	GAN	Frankryk		1995	ONCE	Spanje		2017	Sky	Grut-Brittanje
1952	Itaalje	Itaalje		1973	BIC	Frankryk		1996	Festina	Frankryk		2018	Movistar	Spanje
1953	Nederlân	Nederlân		1974	KAS	Spanje		1997	Deutsche Telekom	Dútslân		2019	Movistar	Spanje
1954	Switserlân	Switserlân		1975	GAN	Frankryk		1998	Cofidis	Frankryk		2020	Movistar	Spanje
1955	Frankryk	Frankryk		1976	KAS	Spanje		1999	Banesto	Spanje		2021	Bahrain	Bachrein
1956	Belgje	Belgje		1977	Raleigh	Nederlân		2000	Kelme	Spanje		2022	Ineos	Grut-Brittanje
1978	Miko	Frankryk		1979	Renault	FRA		2001	Kelme	Spanje		2023	Jumbo-Visma	Nederlân
1957	Frankryk	Frankryk		1980	Miko	Frankryk		2002	ONCE	Spanje		2024	Team Emirates	Feriene Arabyske Emiraten

Jongereinklassemint

De Wite Trui

It jongereinklassemint waard yn 1975 ynfierd. It Wite Trui waard oernommen fan it kombinaasjeklassemint (1968 - 1974), dat (tydlik) ôfskaft waard. De regels om yn oanmerking te kommen foar dit klassemint hawwe net altyd itselde west. Tusken 1983 en 1985 wie it in klassemint foar debutanten, mar de lêste jierren is it in klassemint foar hurdfytsers dy't op 1 jannewaris fan it oanbelangjende omgongsjier jonger as 25 jier binne.

Fan 1989 oant en mei 1999 wie der wol in jongereinklassemint mar gjin Wite Trui. In oantal kear wûn de winner fan it jongereinklassemint ek de Omgong fan Frankryk sels.

Winners jongereinklassemint

Jier	Winner	Nasjonaliteit	Ploech	Posysje algemien klassemint (Giele Trui)
1975	Francesco Moser	Italjaansk	Filotex	7
1976	Enrique Martínez Heredia	Spaansk	Kas–Campagnolo	23
1977	Dietrich Thurau	West-Dútsk	TI–Raleigh	5
1978	Henk Lubberding	Nederlânsk	TI–Raleigh–McGregor	8
1979	Jean-René Bernaudeau	Frânsk	Renault–Gitane	5
1980	Johan van der Velde	Nederlânsk	TI–Raleigh–Creda	12
1981	Peter Winnen	Nederlânsk	Capri Sonne–Koga Miyata	5
1982	Phil Anderson	Australysk	Peugeot–Shell–Michelin	5
1983	Laurent Fignon	Frânsk	Renault–Elf	1
1984	Greg LeMond	Amerikaansk	Renault–Elf	3
1985	Fabio Parra	Kolombiaansk	Varta–Café de Colombia–Mavic	8
1986	Andrew Hampsten	Amerikaansk	La Vie Claire	4
1987	Raúl Alcalá	Meksikaansk	7-Eleven	9
1988	Erik Breukink	Nederlânsk	Panasonic–Isostar–Colnago–Agu	12
1989	Fabrice Philipot	Frânsk[9]	Toshiba	24
1990	Gilles Delion	Frânsk	Helvetia–La Suisse	15
1991	Álvaro Mejía	Kolombiaansk	Postobón–Manzana–Ryalcao	19
1992	Eddy Bouwmans	Nederlânsk	Panasonic–Sportlife	14
1993	Antonio Martín	Spaansk	Amaya Seguros	12
1994	Marco Pantani	Italjaansk	Carrera Jeans–Tassoni	3
1995	Marco Pantani	Italjaansk	Carrera Jeans–Tassoni	13
1996	Jan Ullrich	Dútsk	Deutsche Telekom	2
1997	Jan Ullrich	Dútsk	Deutsche Telekom	1
1998	Jan Ullrich	Dútsk	Deutsche Telekom	2
1999	Benoît Salmon	Frânsk	AG2R	16
2000	Francisco Mancebo	Spaansk	Banesto	9
2001	Óscar Sevilla	Spaansk	Kelme–Costa Blanca	7
2002	Ivan Basso	Italjaansk	Fassa Bortolo	11
2003	Denis Menchov	Russysk	iBanesto	11
2004	Vladimir Karpets	Russysk	Illes Balears–Banesto	13
2005	Yaroslav Popovych	Oekraynsk	Discovery	12
2006	Damiano Cunego	Italjaansk	Lampre–Fondital	12
2007	Alberto Contador	Spaansk	Discovery	1
2008	Andy Schleck	Lúksemboarchsk	CSC–Saxo Bank	12
2009	Andy Schleck	Lúksemboarchsk	Saxo Bank	2
2010	Andy Schleck	Lúksemboarchsk	Saxo Bank	1
2011	Pierre Rolland	Frânsk	Europcar	10
2012	Tejay van Garderen	Amerikaansk	BMC	5
2013	Nairo Quintana	Kolombiaansk	Movistar	2
2014	Thibaut Pinot	Frânsk	FDJ	3
2015	Nairo Quintana	Kolombiaansk	Movistar	2
2016	Adam Yates	Britsk	Orica–BikeExchange	4
2017	Simon Yates	Britsk	Orica–Scott	7
2018	Pierre Latour	Frânsk	AG2R	13
2019	Egan Bernal	Kolombiaansk	Ineos	1
2020	Tadej Pogačar	Sloveensk	UAE Team Emirates	1
2021	Tadej Pogačar	Sloveensk	UAE Team Emirates	1
2022	Tadej Pogačar	Sloveensk	UAE Team Emirates	2
2023	Tadej Pogačar	Sloveensk	UAE Team Emirates	2
2024	Remco Evenepoel	Belgysk	Soudal–Quick-Step	3

Priis fan de striidberens

Read rêchnûmer

De priis fan de striidberens wurdt yn de Omgong fan Frankryk útrikt oan de striidlustichste hurdfytser. Nei elke etappe wurdt de priis troch in achtkoppige ynternasjonale sjuery takend oan de striidlustichste hurdfytser fan dy deis, dy't dan de oare deis mei in read rêchnûmer ride mei. Oan de ein wurdt besjoen wa't de meast striidlustichste hurdfytser yn de hiele Omgong fan dat jier west hat.

Yn ûnderskate jierren waard it reade rêchnûmer ferskillend oanjûn. Soms wie it allinne firtueel yn it read te sjen, soms waard it ramt read makke, of waard in wyt rêchnûmerfel mei reade sifers brûkt. Sûnt 2006 wurdt in read fel mei wite sifers brûkt.

Yn de njoggende etappe yn 2011 waard foar it earst yn tweintich jier de deipriis fan de striidlustichste hurdfytser takend oan twa persoanen. Sawol Johnny Hoogerland as Juan Antonio Flecha krigen de priis tawiisd. Allebeide makken diel út fan de kopgroep doe't se oanriden waarden troch in wein fan de Frânske TV, wêrby't se swier te fallen kamen en yn it stikeltrie bedarren. De beide setten harren paad dochs fuort en passearren dy deis fier efter it peloton de einstreek. Yn de sechstjinde etappe yn 2016 waard de priis foar it earst útrikt oan twa hurdfytsers fan deselde ploech. Tony Martin en Julian Alaphilippe fan Quickstep waarden beiden beleanne mei it reade rêchnûmer nei 't se 170 kilometer tegearre yn de oanfal riden hiene.

Winners priis fan de striidberens

Jier	Winner	Nasjonaliteit	Ploech
1956	André Darrigade	Frânsk	Frankryk
1957	Nicolas Barone	Frânsk	Frankryk
1958	Federico Bahamontes	Spaansk	Spanje
1959	Gérard Saint	Frânsk	Ouest-Sud-Ouest
1960	Jean Graczyk	Frânsk	Frankryk
1961			Équipe Ouest-Sud-Ouest
1962	Eddy Pauwels	Belgysk	Wiel's-Groene Leeuw
1963	Rik Van Looy	Belgysk	G.B.C.-Libertas
1964	Henri Anglade	Frânsk	Pelforth-Sauvage-Lejeune
1965	Felice Gimondi	Italjaansk	Salvarani
1966	Rudi Altig	West-Dútsk	Molteni
1967	Désiré Letort	Frânsk	Frankryk
1968	Roger Pingeon	Frânsk	Frankryk
1969	Eddy Merckx	Belgysk	Faema
1970	Eddy Merckx	Belgysk	Faema
1971	Luis Ocaña	Spaansk	BIC
1972	Cyrille Guimard	Frânsk	Gan-Mercier
1973	Luis Ocaña	Spaansk	BIC
1974	Eddy Merckx	Belgysk	Molteni
1975	Eddy Merckx	Belgysk	Molteni
1976	Raymond Delisle	Frânsk	Peugeot-Esso-Michelin
1977	Gerrie Knetemann	Nederlânsk	TI-Raleigh
1978	Paul Wellens	Belgysk	TI-Raleigh
1979	Hennie Kuiper	Nederlânsk	Ti-Raleigh
1980	Christian Levavasseur	Frânsk	Miko-Mercier
1981	Bernard Hinault	Frânsk	Renault-Elf
1982	Régis Clère	Frânsk	Coop-Mercier
1983	Serge Demierre	Switsersk	Cilo-Aufina
1984	Bernard Hinault	Frânsk	La Vie Claire
1985	Maarten Ducrot	Nederlânsk	Kwantum-Yoko
1986	Bernard Hinault	Frânsk	La Vie Claire
1987	Régis Clère	Frânsk	Teka
1988	Jérôme Simon	Frânsk	Z-Peugeot
1989	Laurent Fignon	Frânsk	Super U-Raleigh-Fiat
1990	Eduardo Chozas	Spaansk	ONCE
1991	Claudio Chiappucci	Italjaansk	Carrera
1992	Claudio Chiappucci	Italjaansk	Carrera
1993	Massimo Ghirotto	Italjaansk	ZG Mobili-Bottecchia
1994	Eros Poli	Italjaansk	Mercatone Uno-Medeghini
1995	Hernán Buenahora	Kolombiaansk	Kelme
1996	Richard Virenque	Frânsk	Festina-Lotus
1997	Richard Virenque	Frânsk	Festina-Lotus
1998	Jacky Durand	Frânsk	AG2R
1999	Jacky Durand	Frânsk	Lotto-Mobistar
2000	Erik Dekker	Nederlânsk	Rabobank
2001	Laurent Jalabert	Frânsk	CSC-Tiscali
2002	Laurent Jalabert	Frânsk	CSC-Tiscali
2003	Alexandre Vinokourov	Kazakstaansk	Deutsche Telekom
2004	Richard Virenque	Frânsk	Quick Step-Davitamon
2005	Óscar Pereiro	Spaansk	Phonak
2006	David de la Fuente	Spaansk	Saunier Duval-Prodir
2007	Amets Txurruka	Spaansk	Euskaltel-Euskadi
2008	Sylvain Chavanel	Frânsk	Cofidis
2009	net útrikt
2010	Sylvain Chavanel	Frânsk	Quick Step
2011	Jérémy Roy	Frânsk	FDJ
2012	Chris Anker Sørensen	Deensk	Saxo Bank-Tinkoff
2013	Christophe Riblon	Frânsk	AG2R
2014	Alessandro De Marchi	Italjaansk	Cannondale
2015	Romain Bardet	Frânsk	AG2R
2016	Peter Sagan	Slowaaksk	Tinkoff
2017	Warren Barguil	Frânsk	Sunweb
2018	Daniel Martin	Iersk	UAE Emirates
2019	Julian Alaphilippe	Frânsk	Deceuninck-Quick Step
2020	Marc Hirschi	Switsersk	Sunweb
2021	Franck Bonnamour	Frânsk	B&B Hotels
2021	Franck Bonnamour	Frânsk	B&B Hotels
2022	Wout van Aert	Belgysk	Jumbo-Visma
2023	Victor Campenaerts	Belgysk	Lotto–Dstny
2024	Richard Carapaz	Ekwadorjaansk	Lotto–Dstny

Fryske Dielnimmers

In tal Friezen hat meidien oan de Omgong fan Frankryk. Yn 1988 wie Wiebren Veenstra de earste. Pieter Weening wie yn 2005 de earste Fries dy't in etappe wûn yn de Omgong fan Frankryk. En Gerrit de Vries hat oant no ta (2022) mei sân dielnimmings yn de jierren-90 fan de tweintichste iuw it faakst meidien oan de Omgong fan Frankryk.

Namme	Jier(ren)	Ploech	Posysje algemien klassemint (Giele Trui)
Johannes Draaijer	1989	P.D.M.	130
Eddy Schurer	1989, 1990, 1991	TVM, TVM, TVM	132, net finisht, 152
Maarten Tjallingii	2010, 2011 2012	Rabobank, Rabobank, Rabobank	132, 99, net finisht
Wiebren Veenstra	1988, 1991	Hitachi, Buckler	net finisht, 157
Gerrit de Vries	1990 1991 1992 1993 1994 1996 1997	Buckler, Buckler, Buckler, TVM, Novemail-Histor, Team Polti, Team Polti	67, 34, net finisht, 55, 77, 119, 125
Pieter Weening	2005, 2006 2007 2008 2012, 2015	Rabobank, Rabobank, Rabobank, Rabobank, Orica GreenEDGE, Orica GreenEDGE	72, 93, 128, 62, 72, 144
Lieuwe Westra	2011, 2012, 2013, 2014 2015	Vacansoleil, Vacansoleil, Vacansoleil, Astana, Astana	128, net finisht, net finisht, 79, 77

Boarnen, noaten en referinsjes