گویش آملی
From Wikipedia, the free encyclopedia
گویش آملی یا طبری آملی [1] گویشی از زبان مازندرانی[2][3][4] که در سه شهرستان آمل، محمودآباد، پردیس و دماوند گویش میشود. گویش آملی یکی از پر گویشورترین گویشهای زبان مازندرانی میباشد. دانشنامه ایرانیکا گویش مازندرانی شهرستان دماوند موسوم به طبری دماوندی را با گویش آملی یکی میداند[5] ولی واژهنامه بزرگ تبری این دو گونه زبانی را نزدیک بهم ولی دو گویش مجزا معرفی میکند.[6] حبیب برجیان گویش آملی[7] و بابلی را جز گویشهای مرکزی مازندرانی میداند و شناسههای فعلی آن را با گویشهای شرقی همچون ساروی، قائمشهری و بهشهری متفاوت میداند.[8] ولادمیر الکسیویچ ایوانف گویش آملی را یکی از گویشهای زبان مازندرانی میداند.[9] گویش آملی زیر شاخه زبان مازندرانی است ولی وجود برخی قواعد زبان شرقی سغدی در آن جای تامل دارد.[10]
اطلاعات اجمالی آملی, زبان بومی در ...
آملی | |
---|---|
زبان بومی در | ایران استان مازندران |
الفبای فارسی | |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | – |
بستن