![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e2/Mukriyan_in_West_Azerbijan.png/640px-Mukriyan_in_West_Azerbijan.png&w=640&q=50)
مکریان
یک منطقهٔ جغرافیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
مُکریان یا میرنشین موکریان به (کردی سورانی: موکریان) منطقه ای جغرافیایی در سدههای ۹ تا ۱۳ هجری بوده است که ایل مکری سابقاً به مرکزیت مهاباد در آن جا حکومت میکردند[1] و در شمال غربی ایران در جنوب دریاچه ارومیه قرار داشت. این میرنشین که در تاریخ فراز و فرودهای داشته است، در گستردهترین حالت بر بخشهایی از شمال و شمال غرب استان کردستان و جنوب غرب استان آذربایجان غربی کنونی منطبق است. یکی از بازماندگان خاندان مکری، قلعهای به نام قلعه سردار که در دورهٔ قاجار عزیزخان مکری و خانواده او در آن جا حکومت میکردند.[2]
![]() | در درستی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد. |
مکریان | |
---|---|
![]() | |
مختصات: | |
کشور | ایران |
مساحت | |
• کل | ۱۷۹۴۶ کیلومتر مربع (۶۹۲۹ مایل مربع) |
جمعیت (۱۳۹۵) | |
• کل | ۱٬۳۶۱٬۸۸۱ |
قومیتها | |
• اکثریت | کردها |
• سایر | آذریها آشوریها |
زبانها | کردی، ترکی آذربایجانی، ارمنی، آشوری، فارسی |
بیشتر اسامی شهرها، روستاها، کوهها و رودهای مکریان متشکل از واژهٔهای مغولی است که گویا در دورهٔ حکومت ایلخانان مغول در مراغه منطقهٔ مکریان از لحاظ کشاورزی از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.[3][4]
مُکریان شهرستانهای جنوب دریاچه ارومیه شامل سردشت، نقده شاهیندژ، تکاب، میاندوآب، اشنویه، بوکان، پیرانشهر، مهاباد و دهستان ترجان را دربرمی گیرد. برخی کُردستان را تنها برای بخش مرکزی و شمالی مُکریان بهکار میبردند.[2]در حال حاضر شهرستان بوکان بزرگترین و پرجمعیتترین شهرستان این منطقه جغرافیایی است.[5][6] زبان کردی با لهجه مکریانی در بخش جنوب مرکزی مکریان یعنی شهرستانهای سردشت، مهاباد، بوکان و غرب مکریان یعنی شهرستانهای پیرانشهر و اشنویه گویشور دارد.