دریاچه ارومیه
یک دریاچه شور در استان های آذربایجان شرقی و ارومیه / From Wikipedia, the free encyclopedia
دریاچهٔ ارومیه یا دریاچه چیچست (به تورکی آذربایجانی: اۇرمۇ گؤلۆ)[2] یک دریاچه شور در شمال غربی ایران و بزرگترین دریاچه داخلی این کشور است. این دریاچه میان دو استان آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی قرار گرفته است. سطح آب دریاچه در دهههای اخیر بهطور چشمگیری کاهش پیدا کرده و تا سال ۱۴۰۱، ۹۵ درصد دریاچه خشک شده است.[3] مساحت این دریاچه در سال ۱۳۷۷ در حدود شش هزار کیلومتر مربع بود که در ردیف بیست و پنجمین دریاچه بزرگ دنیا از نظر مساحت قرار میگرفت. دریاچه اورمیه در سال ۱۳۷۴ بیشترین حجم آب به میزان ۳۲ میلیارد متر مکعب آب داشته است. دریاچهٔ اورمیه به عنوان بزرگترین دریاچهٔ داخلی ایران، بزرگترین دریاچهٔ آب شور در خاور میانه، و ششمین دریاچهٔ بزرگ آب شور دنیا شناخته میشد.[4]
دریاچه ارومیه | |
---|---|
«دریاچه رضاییه»، «دریاچه چیچست»، «اۇرمۇ گؤلۆ» | |
موقعیت | ایران، آذربایجان غربی آذربایجان شرقی |
مختصات | ۳۷°۴۲′ شمالی ۴۵°۱۹′ شرقی |
گونه | دریاچه شور |
درونشارشهای کلان | ۲۱ رودخانه دائمی و فصلی از جمله آجی چای، زرینه رود، سیمینه رود، کهریز چای و شهر چای و زولا چای ( سلماس ) به همراه ۴۹ رودخانه مقطعی |
برونشارشهای کلان | تبخیر |
حوضهٔ آبریز | ۵۱٬۸۷۶ کیلومتر مربع |
کشورهای حوضه | ایران |
بیشترین درازا | ۱۴۰ کیلومتر |
بیشترین پهنا | ۵۵ کیلومتر |
مساحتِ رو | ۵۲۰۰ کیلومتر مربع |
بیشترین ژرفا | ۱۶ متر (۵۲ فوت) |
ارتفاع سطح | ۱۲۶۷ متر[1] |
جزیرهها | ۱۰۲ |
بخش بزرگی از آب این دریاچه از رودخانههای زرینهرود، سیمینهرود، تلخه رود، گادر، باراندوز، شهرچای، نازلو و زولا تغذیه میشده است. مهمترین جزایر این دریاچه عبارت اند از جزیره کبودان (قویون داغی)، اشک داغی، آرزو و اسپیر. مدیرکل مدیریت بحران آذربایجان غربی در سال ۱۴۰۱ گفت طی بیش از دو دهه گذشته، هرسال بهطور متوسط ۴۰ سانتیمتر از ارتفاع دریاچه اورمیه کاسته شده و اکنون ۹۵ درصد این دریاچه خشک شده است.[5]
در ۱۳ آذر ۱۴۰۱ محمدصادق معتمدیان دبیر کارگروه ملی نجات دریاچه اورمیه بیان کرد وضعیت دریاچه اورمیه روبه بهبود است.[6]