From Wikipedia, the free encyclopedia
Friedrich Engels[1][2][3] filosofo, politologo, soziologo, antropologo, historiagile, kazetari eta iraultzaile teoriko komunista eta sozialista alemaniarra (Wuppertal, Renania, garai hartan Prusia, 1820ko azaroaren 28a - Londres, 1895eko abuztuaren 5a). Karl Marxen lagun min eta lankide izan zen, eta, harekin batera, mugimendu sozialista nahiz komunistarentzako obra funtsezkoak idatzi zituen: besteak beste, Manifestu Komunista. I. zein II. Internazionalaren buruzagia izan zen. Marxengatik hauxe esan zuen: «Marxen ondoan beti bigarren biolina jo nuen»[4][5].
| Friedrich Engels | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Barmen, 1820ko azaroaren 28a |
| Herrialdea |  Prusiako Erresuma  Erresuma Batua |
| Lehen hizkuntza | alemana |
| Heriotza | Londres, 1895eko abuztuaren 5a (74 urte) |
| Heriotza modua | berezko heriotza: minbizia |
| Familia | |
| Aita | Friedrich Engels |
| Ama | Elisabeth Franziska Mauritia van Haar |
| Bikotekidea(k) | ikusi
|
| Haurrideak | ikusi
|
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Berlingo Unibertsitatea |
| Hizkuntzak | alemana ingelesa |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | ekonomialaria, social scientist (en)  , Politikari teorikoa, filosofoa, idazlea, iraultzailea, soziologoa, emakumeen eskubideen aldeko ekintzailea, kazetaria, ekintzailea, historialaria eta autorea |
| Lantokia(k) | Bremen Manchester eta Elberfeld |
| Lan nabarmenak | ikusi
|
| Influentziak | Heraklito, Ludwig Feuerbach, The Essence of Christianity (en) , Karl Marx, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Adam Smith, Max Stirner (mul) eta David Ricardo |
| Kidetza | Lehen Internazionala |
| Sinesmenak eta ideologia | |
| Erlijioa | ateismoa |
| Alderdi politikoa | Liga Komunista |
       | |
 | |
Engels Manchesterreko (Industria iraultzaren bihotza) ehun-fabrika garrantzitsu baten jabearen semea zen. Bere egonaldian, Die Lage der arbeitenden Klasse in England (Langile klasearen egoera Ingalaterran) (1845) lehen liburua idatzi zuen, eta horrek eragina izan zuen Marxen dialektika historikoa klase-borrokan ulertzeko[6][7]. Marxekin batera, mugimendu komunista, sozialista eta sindikalen sorrerarako funtsezko lanak idatzi zituen, hala nola Die heilige Familie (Familia Santua) (1844), Die deutsche Ideologie (Ideologia alemaniarra) (1846) eta Das Kommunistische Manifest (Alderdi Komunistaren Manifestua) (1848). Lehen Internazionaleko (1864) eta Bigarren Internazionaleko (1889) buruzagi politikoa izan zen. Marxi ere diruz lagundu zion Das Kapital (Kapitala) argitara zezan. Bere kazetaritza-jarduerek nabarmen lagundu zuten marxismoa hedatzen Herrn Eugen Dührings Umwälzung der Wissenschaft (Anti-Dühring) (1877) eta Socialisme utopique et Socialisme scientifique (Sozialismo utopikotik sozialismo zientifikora) (1880) lanen bidez[3].
Marxen heriotzaren ondoren, 1883an, Lenin iraultzaileak idatzi zuen: «Engelsek, bakarrik, Europako sozialisten kontseilari eta gidari izaten jarraitzen zuen»[3][4]. Engelsek Das Kapital liburuaren bigarren eta hirugarren liburukiak argitaratu eta editatu zituen, eta Marxen notak antolatu zituen Theorien über den Mehrwert (Plusbalioaren teoria) osatzeko; ondoren, Kautskyk «laugarren liburuki» gisa argitaratu zuen. Azterketa ekonomiko eta filosofikoez gain, Engels buru-belarri arduratu zen natur zientzien eta matematikaren garapenaz, eta bere mundu-ikuskeraren garapen teorikoan lanean jarraitu zuen Dialektik der Natur (Naturaren dialektika) (1883), Der Ursprung der Familie, des Privateigenthums und des Staats (Familiaren, jabetza pribatuaren eta Estatuaren jatorria) (1884) eta Ludwig Feuerbach und der Ausgang der klassischen deutschen Philosophie (Ludwig Feuerbach eta filosofia klasikoaren amaiera) (1888) lanetan, horrela, geroko materialismo dialektikorako oinarriak ezarriz[3].
Engelsek uko egiten dio filosofiari zientzien zientziaren rola esleitzeari, eta haren balio metodologikoa nabarmentzen du; oso ekarpen garrantzitsua da haren logika dialektikoa, ezagutzaren teoria eta agnostizismoari buruzko kritika[3]. Zuen ezagutza polifazetikoei esker, zientziak klasifikatu ahal izan zituen materiaren mugimenduaren forma objektiboekin zituzten loturetan oinarrituta[8]. Metodo dialektikoak aplikatu zizkien natur zientziei, eta antropologiaren ezagutzak ere erabili zituen jabetza pribatuaren jatorri historikoak eta emakumeen zapalkuntza aztertzeko[9]. Franz Mehringekin izandako korrespondentzian, Engelsek agerian utzi zuen azpiegitura ekonomikoak gainegiturarekin ideologiaren garapenarekin duen elkarreragina (filosofia, erlijioa, artea), «pentsalari deiturikoak lan egiten duen prozesu» gisa, baina «hura mugitzen duten benetako indar bultzatzaileak itzalita gelditzen dira», eta «imajinatzen dira indar eragingarri faltsuak» pentsalariari kontzientzia faltsua sortuz[10].
Engelsek Errusiako mugimendu iraultzailearenganako interesa ere erakutsi zuen, eta herrialde horretako gizarte-harremanei buruzko artikulu batzuk idatzi zituen[4]. Isaiah Berlinen arabera, Engelsen lanak, eta ez Marxenak, izan ziren Plekhanov, Kautsky, Lenin, Trotski, Mao eta are Stalinen materialismo historiko eta dialektikoaren iturri nagusia[11]. Marxen eta Engelsen teoriaren arteko erlazioa oraindik eztabaidagai da marxismoaren barruan[12].
1895eko abuztuan, 74 urte zituela, Engels hestegorriko minbiziaz hil zen Londresen. Errautsak Beachy Lurmuturrean, Eastbournetik gertu, zabaldu ziren. Hil ondoren, Leninek hau idatzi zuen:
| « | Haren heriotzarekin errusiar iraultzaileek bere lagunik onena galdu dute. Ohora dezagun beti Friedrich Engelsen oroimena, borrokalari handia eta langileriaren maisua![4] | » |
Engels 1820ko azaroaren 28an jaio zen, Barmenen, Renania probintzian, Friedrich Engels eta haren emazte Elise Marice[13], Renaniako ehungintzako industrialari aberatsak[14]. Familia, XVI. mendearen amaieratik Renanian finkatua, aurrera ateratzen hasi zen Engelsen birraitonaren garaietan; Barmen lekutu, eta irun-zuritze industria sortu zuen[15]. Engelsen aitak familiaren negozioa galdu zuen familiako liskarren ondorioz, eta kotoi irutegi berri bat sortu zuen Mánchesterren Herbehereetako bazkide berriekin, Barmen & Engelskirchen[16]. Familiak —senar-emazteak eta zortzi seme-alabak, erdiak emakumeak eta beste erdiak gizonak[13]— kalbinismotik oso hurbil zegoen erlijioa adierazten zuen, eskualdean oso hedatua eta puritanismo, aszetismo, erreserba eta industria ezaugarri zituenak eta familiak Engels gazteari erakutsi zizkionak[17].
Herriko eskolan ikasi ondoren, hamalau urterekin, Elberfeldeko gimnasiora bidali zuten[18] —Prusiako onenetako bat—, eta, han, herriko artzain luteranoarekin hartu zuen ostatu. Antzinako mitoen eta germaniar erromantzeei buruz egindako irakurketei esker, nazionalismo erromantiko alemanaren eragina jaso zuen[18]. Garai hartan jasotako patriotismo kulturalak bizitza osoan lagundu zion[19]. Nota onak eta ikasten jarraitzeko eta, agian, poesian aritzeko gogoa izan arren, aitak institututik atera zuen familiaren negozioari buruz ikasten has zedin[19].
1838ko udan Britainia Handira negozio-bidaia batean aitarekin joan ondoren, Bremenen jarri zen ehungintza ikasteko[19]. Etorkizuneko ibilbiderako baliagarria izan arren, merkataritza-kapitalismoaren funtzionamenduari buruzko ikaskuntza hori aspergarria izan zen Engels gaztearentzat, portu handiko giroa —bere jaioterrikoa baino liberalagoa— aprobetxatu nahi baitzuen[20]. Literatura politiko debekatuaren inportatzailea izateaz gain, probokatzaile, dantzaria, bidaiaria eta kantu ikastuna, merkataritza bulegoetako[20] lan aspergarria konpentsatzen zuen jarduera horiekin. Laster erakutsi zuen «gazte alemanen» aldeko sinpatiak, mugimendu horrek patriotismo aurrerakoian oinarritutako erreforma politiko erradikalak eskatzen baitzituen, garai hartan feudalismoaren eta Alemanian nagusi ziren monarkien aurkakoa[21]. Garai hartan, Engelsek Percy Shelley-k urte batzuk lehenago adierazi zuen errepublikanismo antierlijiosoa eta liberala irudikatzen zituen[21].
Bremenera iritsita, gero eta asegabeagoa zen bere jaioterriko predestinazio- eta gaitzespen-erlijioarekin, eta gero eta jarrera kritikoagoa eta arrazionalistagoa hartu zuen[22]. 1839. urtearen amaieran, ezarritako erlijioari kristautasunari David Friedrich Straussen egindako kritikek eraginda, erlijio-fedea utzi, eta gero eta interes handiagoa agertu zuen Hegelen teoriez[23].
Gainera, izengoitiarekin argitaratzen hasi zen —familiako atsekabeak saihesteko— egunkari batzuetan[24]. Bereziki aipagarriak da (zentsura saihesteko idatzitako artikulu kritikoen artean[24]) Wuppertaleko Gutunak. Horietan, eskualdeko proletalgoaren bizi-baldintza txarren kritika zorrotza egin zuen, lehen eskuko informazioa lortzeko bisitatu baitzuen[25].
1841aren hasieran, nekatuta zegoen Bremengo lanaz, eta aitaren etxera itzuli zen[26]. Hilabete gutxi batzuk geroago, irailean, jaioterriko giroaz nazkatuta, Soldadutza Berlingo artilleriako konpainia batean egitea erabaki zuen[26]. Prusiako hiriburura joan zen armadan zerbitzatzera, baina ahal zuen denbora guztia unibertsitatera joateko erabili zuen; han, giro atzerakoia izan arren, Hegelen alde agertu zen, garai hartan, Prusiako gortearen[27] enkarguz[28], Schelling erasoka ari baitzitzaion.
Uniformeaz harro, baina, bizitza militarrez goiz aspertuta eta bere egoera finantzario lasaiari esker, hitzaldietan, irakurketa-aretoetan eta tabernetan igarotzen zituen egunak[29]. Horietan, erlijio eta morala eta konbentzio burgesa arbuiatzen zuten beste gazte intelektual erradikal batzuekin elkartu zen[30].
1842ko martxoan, Schelling liburuxka argitaratu zuen Engelsek, baita Schellingen ikuskera mistikoak zorrotz kritikatzen dituen aipamena ere. 1842ko azaroan, lehen topaketa desatsegina izan zuen Marxekin, Rheinische Zeitungen bulegoetan, Marx erredaktorea baitzen bertan[31]. Marxek intelektual erradikalen muturreko artikuluak gaitzesten zituen, besteak beste, Engelsenak, Koloniako merkatari liberal batzuen jabetzako egunkaria arriskuan jar zezaketela uste baitzuen[32]. Berlindik Mánchesterrera lekualdatu aurretik —aitak erabaki baitzuen familiako negozioaren kudeaketan sartzen saiatzea 1842ko urrian zerbitzu militarra amaitu ondoren erradikalismo politikoa alde batera uzteko[33]—, Engels, «gazte hegeliarren» partaide gisa, hasi zen Moses Hessen kapitalismo politikoaren gizarte-analisiaren eragina nabaritzen, zeinak taldea errealismo politikotik komunismorantz eraman baitzuen[34]. Hess bisitatzera joan zen Britainia Handira abiatu baino lehentxeago, eta horrek haren teoria komunistenganako joera areagotu zion[35].
Mánchesterren, Engels herriko mugimendu sozialisten, owenisten eta kartisten berri izan zuen[36]. George Julian Harney kartisten muturreko kideren eta James Leach garai bateko langile eta industrialarien zigorraren adiskide egin zen[37]. Aitaren fabrikan lanean jarraitu arren, denbora libreetan burgesiaren konpainia utzi, eta langile-giroetara joaten hasi zen, owendarren egoitzetatik hasita[38]. Bestalde, Thomas Carlylek, Engelsek miretsitako jakintsu atzerakoi baina intelektual bakarra izanik, kapitalismoari buruzko kritika gogorrengatik eragin zion, kaltegarria baitzen idealizatzen zuen Erdi Aroko iraganarekin alderatuz gero[39]. Lan batzuetan, Engelsek, izan ere, Carlylek kapitalismoaren aurka egindako lanen aipamen literalak erabili zituen[40].
Manchesterreko langile munduan Engelsen gida —Alemanian ikasitako teoria filosofikoen funtsezko osagarria[41]— bere maitale eta lehen maitasun handia, Mary Burns, izan zen jatorri irlandarreko langilea, 1823. urte inguruan jaioa eta 1843an ezagutu zuena[39]. Hark Irlandako immigrazioaren bizitza gogorrean sartu zuen, eta hiriko langile-klasearen bizi-baldintzen berri eman zion. Hirian zeuden bi munduak ezagutzeak[42] (industrialenak eta langile-klasearenak) eragin nabarmena izan zuen filosofiatik ekonomia politikorako bilakaeran, 1843ko hasierako lehen lan batean islatu zena, Marxen Deutsch-französische Jahrbücheren (frantziar-alemaniar Urtekariak) «Umrisse zu einer Kritik der Nationalökonomie» (Ekonomia politikoaren kritika baten elementuak) artikuluan argitaratua[42]. Horretan, kontraesan ekonomikoak eta Europako gizarte-krisiak aztertzen zituen, bai teoria filosofiko alemanei buruz zuen ezagutza (Feuerbach-en alienazioaren kontzeptua), bai Mánchesterren langile-bizitzari buruz zuen esperientzia erabiliz[43]. Engelsen aburuz, lan horretan, sistema kapitalistako behartsuek jasaten zuten alienazio-prozesuaren jatorria jabetza pribatua zen (Proudhonen Qu'est-ce que la propriété? ou Recherche sur le principe du Droit et du Gouvernment (Zer da jabetza? edo Zuzenbidearen eta Gobernuaren printzipioari buruzko ikerketa) 1840ko lanak eragindako tesia), zeinak desagertu behar baitzuen[44]. Jabetza pribatuaren desagerpenarekin, diruzalekeriarena eta giza esplotazioarena ere iritsiko ziren[44]. 1845ean[41], lan zabalagoa eta gogorragoa argitaratu zuen sistema kapitalistaren miseriari buruz, Mánchesterreko lantegietan islatzen zen bezala: Die Lage der Arbeitenden Klasse in England (Langile-klasearen egoera Ingalaterran)[45]. Historia, estatistikak —horietako asko dokumentazio ofizialetik ateratakoak— eta kritika batzuen nahasketa, liburu hori britainiar burgesiaren aurkako akusazio bat zen bere metodoengatik[45]. Idatziak —teoria sozialistari buruz Engelsek bakarrik egindako azkena hogeita hamar urtean— balio izan zuen sozialismo zientifikoaren egitura osatzeko Hegelengandik jasotako alienazio kontzeptua eta hiri industrialeko langileen egoera materialari buruzko oharrek elkartzeari esker[46]. Ideia marxista asko, hala nola klase-banaketaren izaera, kapitalismo industrialaren berezko ezegonkortasuna, burgesiak klase antagonista sortzea eta iraultza sozialistaren saihestezina, dagoeneko, Engelsen lan horretan zeuden[46].
Mánchesterren ikasi zuen, eta, 1844ko udan, aitaren etxera itzuli zen. Aurretik, bisita laburra egin zion Marxi Parisen; hark abegitsu hartu zuen, aurreko bisitaldian ez bezala[46]. Handik aurrera, Engels elkarlanean hasi zen harekin[46].
1844ean Marxekin elkartu zen Bruselan. Elkarrekin Familia Santua, Alemaniar ideologia eta Alderdi Komunistaren Manifestua (1848) idatzi zituzten. Alemaniara itzuli ondoren, Kolonian, Barmenen eta Palatinatuan izan ziren matxinadetan parte hartu zuen armada errepublikazalearekin (1848). Mugimendu haren hondamendiaren ondoren Nekazarien gerra (1850), Reich-aren eraketarako Kanpaina (1850), eta Iraultza eta Kontrairaultza Alemanian (1851-1852) liburuak idatzi zituen Londresen. 1850etik 1869ra arte bere aitaren lantegian lan egin zuen eta era horretan lagundu ahal izan zion Marxi diru kontuetan. Hizkuntzak ikasi zituen, gizarteen historiak hobeto ezagutzeko, arazo militarrak ikertu zituen eta artikulu ugari idatzi zuen. Berriro Londresa itzulirik, Internazionalean bere lekua hartu eta Alemaniako sozial-demokraziaren garapena hurbiletik zaindu zuen (Gothako eta Erfurteko programen kritika, Marxekin batera, 1875-1891). Bere azken obretan teoria landu zuen gehienbat: Anti-Dühring (1877), Izadiaren dialektika (bukatu gabea), Familiaren, jabego pribatuaren eta Estatuaren jatorria (1884), Feuerbach eta Alemaniako filosofia klasikoaren bukaera (1888). Kapitala burutu zuen, Marxek bukatu gabe utzi baitzuen.
| « | Darwinek natura organikoaren garapena aurkitu duen bezala, Marxek giza historiaren garapenaren legea aurkitu du, hau da, (...) gizakiek politika, zientzia, artea, erlijioa anintzat hartu baino lehen, jan, edan, bizilekua aurkitu eta jantzi beharra daukate eta, ondorioz, Estatuaren erakundeak, lege irizpideak, artea eta erlijioa bera, bizitzeko baliabide materialen produkzioan eta herri bateko aldi bateko ekonomi garapen mailan oinarritu eta bertatik ateratzen eta azaltzen dira, eta ez alderantziz, orain arte esaten izan den moduan. | » |
—Friedrich Engels, Highgateko hilerrian, Londres, 1883ko martxoaren 17an | ||
| « | Zenbat eta gehiago saiatu langilea gaur egungo egoeratik ateratzen, orduan eta etsaiago bihurtzen da burgesa. Baina bestalde, langileak nabaritzen du burgesiak gauza baten moduan tratatzen duela, jabetza bat balitz bezala, eta horregatik bakarrik, burgesiaren etsai gisa ageri da. Gaur egungo baldintzetan, langileak, duintasunari eusteko, gorrotoa eta burgesiaren aurkako matxinada erabili behar dituela frogatzeko ehunka adibide ditut. Eta grinarik gogorrenaz jabeen tiraniaren aurka protesta egin behar izatea langilearen heziketatik ondorioztatzen da, edo askoz hobeto, heziketa faltatik, bai eta Ingalaterrako langileari helarazi zaion irlandar odol sutsutik ere.
Industriaren garapenarekin batera hasi ziren langileak burgesiaren aurka matxinatzen, eta matxinada horrek zenbait fase izan ditu. Ez dugu hemen fase horien esanahi historiko zehatza aztertuko (...); zenbait gertakariren berri emango dut, Ingalaterrako proletarioen ezaugarriak adierazteko. Lehenengoa, zakarrena, matxinada horren formarik ikaragarriena, delitua izan zen. Langilea beharrean eta premia gorrian bizi zen, eta beste batzuk hobeteo zeudela ikusten zuen. Langileak ez zuen ulertzen, gizartearen alde aberats alferrontzi batek baino askoz ere ahalegin handiagoa egin arren, zegatik jasan behar zituen baldintza txar haiek. Jabetzarekiko berezko errespetuari gailentzen zitzaion premia gorria; eta lapurretan zebilen. Industria zabaldu ahala delinkuentziak gora egin zuen, eta urteko atxilotuen kopurua eta kotoiaren kontsumoa lotuta daude. Baina berehala ulertu zuten langileek metodo horren bidez ezin zitekeela ezer lortu. Gaizkileek nork bere aldetik soilik egin zezaketen protesta, banako gisa soilik, lapurreta eginez, gizarteko ordenaren aurka (...), Langileria burgesiari aurre egiten hasi zen, makinak sartzearen aurka egiteko indarra erabili zuenean: hori bat-batean gertatu zen, berez, langile-mungimendua sortu zen modu berean. |
» |
—Friedrich Engels, Ingalaterrako langileriaren egoera, 1844 | ||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
