Έλληνας ηθοποιός (1913-1985) From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας (Αθήνα, 13 Μαρτίου 1913 - Αθήνα, 28 Ιουνίου 1985) ήταν δημοφιλής και μεγάλος Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Λάμπρος Κωνσταντάρας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 13 Μαρτίου 1913 Αθήνα |
Θάνατος | 28 Ιουνίου 1985 (72 ετών) Βάρκιζα |
Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
Κατοικία | Κυψέλη[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | Ηθοποιός Θεάτρου Ηθοποιός Κινηματογράφου |
Γνωστός για | Ο τρελός τα' χει 400 Τι 30, τι 40, τι 50 Ο μπλοφατζής Η Αλίκη στο ναυτικό |
Περίοδος ακμής | 1940 - 1981 |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Γιούλη Γεωργοπούλου (1945-1949) Φιλιώ Κεκάτου (1971-1985) |
Τέκνα | Δημήτρης Κωνσταντάρας |
Αδέλφια | Μήτση Κωνσταντάρα Αλεξάνδρα Κωνσταντοπούλου |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Βραβείο Α' ανδρικού ρόλου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968 για την ταινία Ο μπλοφατζής |
Ήταν αδελφός της Αλεξάνδρας (Σάσας) Κωνσταντοπούλου και της ηθοποιού Μήτσης Κωνσταντάρα, πατέρας του δημοσιογράφου, συγγραφέα και πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρη Κωνσταντάρα και παππούς της Παυλίνας Κωνσταντάρα και του δημοσιογράφου Λάμπρου Κωνσταντάρα.[2]
Ο Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι στις 13 Μαρτίου 1913, σε οικογένεια με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και ρίζες από τη Σινώπη του Πόντου. Αδελφές του ήταν η Αλεξάνδρα Κωνσταντάρα-Κωνσταντοπούλου και η επίσης ηθοποιός Μήτση Κωνσταντάρα, που πέθανε από καρδιά, έξι μήνες μετά τον θάνατο του αδελφού της, στον ύπνο της. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, ήταν αθλητής της ΑΕΚ, τερματοφύλακας στην Β΄ ομάδα την περίοδο 1929-30 και αθλητής στίβου σε άλματα και αγωνίσματα δρόμου ταχύτητας[3]. Το 1930 κατατάχθηκε, μετά από επιμονή της οικογένειάς του και χωρίς τη δική του θέληση, στη Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού στην Κέρκυρα, από όπου τελικά δραπέτευσε κολυμπώντας. Γλίτωσε το Ναυτοδικείο μετά από ενέργειες της οικογένειάς του. Το 1934 τον έστειλαν -σχεδόν με το ζόρι- στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει χρυσοχόος, με σκοπό να αναλάβει στη συνέχεια το οικογενειακό χρυσοχοείο στο κέντρο της Αθήνας. Εγκατέλειψε σταδιακά τις σπουδές του κι έκανε διάφορες δουλειές, ώσπου τον ανακάλυψε ο Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Ζουβέ να παίζει ως κομπάρσος σε θεατρική παράσταση, τον πήρε στη Δραματική Σχολή του, που λειτουργούσε στο παρισινό θέατρο "Ατενέ" (Théâtre de l'Athénée), την οποία ο Κωνσταντάρας τελείωσε αριστούχος και ο Ζουβέ τον προώθησε. Το καλοκαίρι του 1938 ο Κωνσταντάρας επέστρεψε στην Ελλάδα, ξεκινώντας πλέον καριέρα ηθοποιού.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια, μετέχοντας σε 191 καταγεγραμμένες παραστάσεις διαφόρων έργων, ξένων και ελληνικών. Εμφανίστηκε σε πολλές ελληνικές πόλεις, καθώς επίσης και στην Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια. Η πρώτη του παράσταση στην Ελλάδα ήταν το καλοκαίρι του 1938 με τον θίασο της κυρίας Κατερίνας στο έργο «Τα παράσημα της γριούλας» του Φ. Μπάρυ και η τελευταία τον χειμώνα του 1978 με τον θίασο Λάμπρου Κωνσταντάρα - Νίκου Ρίζου - Μάρως Κοντού στο μιούζικαλ «Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου» του Κώστα Πρετεντέρη. Για τη θεατρική του παρουσία χαρακτηρίστηκε ως ένας «υπέροχος ηθοποιός ρυθμού... (που) είχε σπάνια αίσθηση του θεατρικού χρόνου.... (με) τέλεια κατοχή των εκφραστικών μέσων»[4]. Γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε κυρίως μέσα από τους ρόλους του στον κινηματογράφο και παραμένει ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής και στις νέες γενιές, δεδομένου ότι οι μεγάλες του επιτυχίες εξακολουθούν να παίζονται ασταμάτητα από τα τηλεοπτικά κανάλια. Διακρίθηκε στο ρόλο του ώριμου, πλούσιου και γυναικά (Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα, Η βίλα των οργίων, Τι 30, τι 40, τι 50 κλπ.) ή του «πατέρα» αρκετών γνωστών σταρ της εποχής (Η Αλίκη στο Ναυτικό, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Υιέ μου, υιέ μου κλπ). Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε σύνολο σε 78 ελληνικές ταινίες, σε τέσσερις που γυρίστηκαν στη Γαλλία τη δεκαετία του 1930 («Αν ξανανεβούμε προς τα Ηλύσια Πεδία», «Σχολείο γυναικών», «Κουρσάρος», ενώ είναι άγνωστος ο τίτλος της τελευταίας) και σε μία ελληνική ταινία που γυρίστηκε στην Αίγυπτο το 1950, αλλά δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία γι' αυτήν. Τελευταία του ταινία ήταν Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ το 1981, σε σενάριο του γιου του Δημήτρη και του δημοσιογράφου Πάνου Τσίρου.
Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο το 1945 την επίσης ηθοποιό Γιούλη Γεωργοπούλου, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον δημοσιογράφο, συγγραφέα και πρώην βουλευτή Δημήτρη Κωνσταντάρα, ο οποίος του χάρισε δυο εγγόνια: την Παυλίνα (1974) και τον Λάμπρο (1979). Χώρισαν πολύ νωρίς το 1949 αλλά διαζύγιο πήραν μόλις το 1970. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά το 1971 τη Φιλιώ Κεκάτου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έχοντας πλέον αποσυρθεί από την ενεργό δράση λόγω υγείας, τα πέρασε στη Βάρκιζα.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας από το 1970 αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Υπέφερε από διαβήτη, αλλά ποτέ δεν πρόσεχε τη διατροφή του. Το 1978 αρρώστησε με διαβητική κρίση, που λίγο αργότερα τον οδήγησε σε ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στην παράσταση, παρέλυσε η δεξιά του πλευρά, επηρεάζοντας κυρίως το χέρι και πόδι (ημιπληγία). Μεταφέρθηκε γρήγορα στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Η υγεία του σταδιακά βελτιώθηκε, όχι όμως τελείως, παρά την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε για να επανέλθει. Χωρίς να έχει αποθεραπευτεί πλήρως, γύρισε την τελευταία του ταινία το 1981 (Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ), σε σενάριο του γιού του Δημήτρη. Το εγκεφαλικό όμως του είχε αφήσει προβλήματα και στην ομιλία (κολλούσε σε κάποια σύμφωνα, όπως στο κ και το π). Ωστόσο στα γυρίσματα της ταινίας ήταν, όπως πάντα, άψογος και οι υπόλοιποι ηθοποιοί έμεναν άφωνοι (Μάρω Κοντού, Νέλλη Γκίνη, Τώνης Γιακωβάκης κλπ). Μετά από αυτή την ταινία ανανεώθηκε, ηχογράφησε μάλιστα και ένα δίσκο με 12 τραγούδια του γιου του, δεδομένου ότι είχε καταπληκτική φωνή. Δυστυχώς όμως το καλοκαίρι του 1983 υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο, πολύ πιο βαρύ από το πρώτο που τού άφησε έντονα τα σημάδια του, με σοβαρά προβλήματα στην ομιλία και στην κινητικότητα του δεξιού του χεριού. Έκτοτε κλείστηκε στον εαυτό του καθηλωμένος πλέον, ενώ δεν ήθελε να δει κανέναν και κανείς να μην τον δει, εκτός από τον γιο του. Έτσι πλέον απομονώθηκε στο σπίτι του στη Βάρκιζα. Δυστυχώς η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε σταδιακά, ώστε χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Ασκληπιείο της Βούλας. Επέστρεψε στο σπίτι του, όπου πέρασε τις τελευταίες του μέρες άφωνος και καταβεβλημένος.[εκκρεμεί παραπομπή] Στις 28 Ιουνίου 1985 ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών. Ο θάνατός του έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες και τις ειδήσεις και συγκλόνισε το πανελλήνιο. Κηδεύτηκε παρουσία πλήθους κόσμου την επόμενη μέρα στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Το 2008 ένα θέατρο στο Αιγάλεω ονομάστηκε θέατρο «Λάμπρος Κωνσταντάρας» σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Δήμος Αθηναίων έδωσε το όνομά του (μαζί με του Γιάννη Γκιωνάκη) στο θερινό θέατρο του Κολωνού. Για άγνωστους λόγους, η επόμενη δημοτική αρχή άλλαξε την ονομασία του θεάτρου. Παρά τις ενέργειες του γιου του που ήταν τότε δημοτικός σύμβουλος, η ανεξήγητη απόφαση δεν άλλαξε.
1938
1939
1940
1941
1942
1943
1944-1945
1949-1950
1951
1952
1953
1955
1955-1956
1957
1958
1959
1962
1963
1963
1964
1967
1968
1969
1970
1970-1971
1972
1973
1974
1975
1975-76
1977
1978
1978-1979
Έτος | Τίτλος | Σκηνοθεσία | Ρόλος |
---|---|---|---|
1940 | Το τραγούδι του χωρισμού [6] | Φιλοποίμην Φίνος | Κωνσταντής |
1943 | Η φωνή της καρδιάς [6] | Δημήτρης Ιωαννόπουλος | Τζώρτζης |
1945 | Ραγισμένες καρδιές | Ορέστης Λάσκος | Άλκης |
1946 | Πρόσωπα λησμονημένα [6] | Γιώργος Τζαβέλλας | Παύλος |
Καταδρομή στο Αιγαίον (Καταδρομή) | Μ. Καραγάτσης | Αλέξης Κομνηνός [7] | |
1947 | Μαρίνα [6] | Αλέκος Σακελλάριος | Βάσος |
Άννα Ροδίτη | Μιχάλης Γαζιάδης | Άρης Γαλανός | |
1949 | Διαγωγή μηδέν [8] | Φώτης | |
1950 | Οι απάχηδες των Αθηνών | Ηλίας Παρασκευάς | Κώστας |
1951 | Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν [6] | Αλέκος Σακελλάριος | Γιώργος |
1952 | Άγγελος με χειροπέδες | Αντώνης Παπαδαντωνάκης | Πέτρος |
1953 | Οι ουρανοί είναι δικοί μας [6] | Ντίνος Δημόπουλος | Βαρλάμος |
1955 | Ούτε γάτα, ούτε ζημιά [6] | Αλέκος Σακελλάριος | Νίκος Κουτρουμπάς |
1956 | Η άγνωστος [6] | Ορέστης Λάσκος | Στέφανος Πετρίδης |
Ο ζηλιαρόγατος | Γιώργος Τζαβέλλας | Σπύρος Αργυρίου | |
Η Δούκισσα της Πλακεντίας | Μαρία Πλυτά | Κάρολος Λεμπρέν [9] | |
1957 | Μαρία Πενταγιώτισσα | Κώστας Ανδρίτσος | Αρμάος |
Συγχώρεσε με, παιδί μου | Γιώργος Αρίων | ||
Η μοίρα γράφει την ιστορία | Δημήτρης Ιωαννόπουλος | Άρης Δερμέζης | |
1958 | Το τρελοκόριτσο | Ντίμης Δαδήρας | Παπαδόπουλος |
Διακοπές στην Αίγινα | Ανδρέας Λαμπρινός | Τζώνης | |
Δύο αγάπες, δύο κόσμοι | Ηλίας Παρασκευάς | Κώστας Κοσμίδης | |
1959 | Το αγοροκόριτσο | Ντίμης Δαδήρας | πατέρας |
Ταξίδι με τον έρωτα | Ανδρέας Λαμπρινός | Λάμπρος | |
Το παραστράτημα μιας αθώας | Κώστας Ανδρίτσος | Δημήτρης Καλένης | |
1960 | Αντίο ζωή [6] | Ορέστης Λάσκος | Στέφανος Βρανάς |
Είμαι αθώος [6] | Ντίνος Κατσουρίδης | συνταγματάρχης Πικάρ | |
Τυφλός άγγελος | Ερρίκος Θαλασσινός | Κώστας | |
Ερωτικά παιχνίδια | Γιώργος Θεοδοσιάδης | Μάνος | |
Κρουαζιέρα στη Ρόδο | Γιάννης Δαλιανίδης | Πέτρος Ράμπος | |
Ένας Δον Ζουάν για κλάματα | Ντίμης Δαδήρας | Αλέξης Δεπάστας | |
1961 | Λάθος στον έρωτα | Χρήστος Κυριακόπουλος | Αντώνης Μίχαλος |
Η Λίζα και η άλλη [10] | Ντίνος Δημόπουλος | Μικές Γαβρήλογλου | |
Η Αλίκη στο ναυτικό [6] | Αλέκος Σακελλάριος | Δημήτρης | |
1962 | Θρίαμβος | Αλέκος Αλεξανδράκης | Μόσχος |
Κατηγορούμενος ο έρως | Γκρεγκ Τάλλας | Αχιλλέας Ζαρπάντης | |
1963 | Ο καζανόβας | Σωκράτης Καψάσκης | Γιώργος Χατζηγεωργαλάς |
Αυτό το κάτι άλλο | Γιώργος Λαζαρίδης | Λάζαρος Πεναρής | |
Ο κύριος πτέραρχος | Ντίνος Κατσουρίδης | πτέραρχος Παπαοικονόμου | |
Ο μπαμπάς μου κι εγώ | Ερρίκος Θαλασσινός | Λέων Μαυρογιάννης | |
Χτυποκάρδια στο θρανίο | Αλέκος Σακελλάριος | Λάμπρος Πετροβασίλης | |
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει | Ορέστης Λάσκος | Αντώνης Ζορμπάς | |
1964 | Η χαρτοπαίχτρα [6] | Γιάννης Δαλιανίδης | Ανδρέας Οικονομίδης |
Ο εαυτούλης μου | Ορέστης Λάσκος | Γιάγκος Αγγελής | |
Η βίλα των οργίων | Ντίνος Δημόπουλος | Χάρης Ζάβαλος [11] | |
Θα σε κάνω βασίλισσα | Αλέκος Σακελλάριος | Πιτ Παπαθεοφιλόπουλος | |
1965 | Επιστροφή | Ερρίκος Ανδρέου | θείος Πέτρος |
Υιέ μου υιέ μου[12] | Γρηγόρης Γρηγορίου | Αντώνης Χατζηλουκάς | |
1966 | Τζένη-Τζένη [6] | Ντίνος Δημόπουλος | Μίλτος Κασσανδρής |
Να ζει κανείς ή να μη ζει; | Ορέστης Λάσκος | Γιώργος Αλεξίου | |
Η γυναίκα μου τρελάθηκε [6] | Δημήτρης Νικολαΐδης | Μάνος | |
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια | Αλέκος Σακελλάριος | Αντώνης Δέλβης | |
Υπάρχει και φιλότιμο [6] | Ανδρέας Μαυρογυαλούρος | ||
1967 | Βίβα Ρένα | Κώστας Καραγιάννης | Λάμπρος Φωκάς |
Ο γεροντοκόρος | Ορέστης Λάσκος | Θανάσης Μπαρούτσος | |
Ο σπαγγοραμμένος | Κώστας Καραγιάννης | Λάμπρος Σκουντρής | |
Πατέρα κάτσε φρόνιμα | Αντώνης Παπασταφίδας | ||
Δημήτρη μου Δημήτρη μου | πελάτης | ||
Κάτι κουρασμένα παλικάρια [6] | Ντίνος Δημόπουλος | Ντίνος Διαμαντίδης | |
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι | Αλέκος Σακελλάριος | Λεωνίδας Πετρόχειλος | |
Αν όλες οι γυναίκες του κόσμου | Νέστορας Μάτσας | Αγγελής | |
1968 | Ο τρελός τα 'χει 400 | Κώστας Καραγιάννης | Λάμπρος Λαμπρέτας |
Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο | Αλέκος Σακελλάριος | Τηλέμαχος Καραντάρης | |
Καπετάν φάντης μπαστούνι | καπετάν-Ανδρέας Γιαμαλής | ||
1969 | Ο μπλοφατζής | Βασίλης Γεωργιάδης | Παρασκευάς Καρατζόβαγλου |
Ο τζαναμπέτης | Κώστας Καραγιάννης | Νεόφυτος Φωτεινός | |
Ησαΐα, μη χορεύεις | Ησαΐας Στεφανάκης | ||
1970 | Κρίμα το μπόι σου[13] | Μάριος Δεληπέτρου | |
Ένας τρελός γλεντζές | Πάνος Πάμπανος | ||
1971 | Ο φαφλατάς | Δημοσθένης Λαμπρούκος | |
Ο τρελοπενηντάρης | Ανδρέας Τεπενδρής | ||
Πίσω μου σ' έχω σατανά | Ντίνος Δημόπουλος | Παύλος Κουντουράς | |
Της ζήλειας τα καμώματα | Ορέστης Λάσκος | Δημήτρης Καράλης | |
1972 | Τι 30, τι 40, τι 50 | Κώστας Καραγιάννης | Ζάχος Φωκιανός |
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα [14] | Λάζαρος Χατζηφλόκας | ||
Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη | Λουκάς Μπόμπολας | ||
1973 | Ο φαντασμένος [6] | Ντίνος Δημόπουλος | Μάκης Καρασίνης |
1981 | Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ | Κώστας Καραγιάννης | Λάμπρος Κομνηνός |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.