Αλέκος Λιδωρίκης

Ο Αλέκος Λιδωρίκης (Μάρτιος 1907 - 28 Μαρτίου 1988) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, λογοτέχνης και σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας. Ήταν γιος του θεατρικού συγγραφέα και πολιτικού Μιλτιάδη Λιδωρίκη.^[1]

Αλέκος Λιδωρίκης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Αλέκος Λιδωρίκης (Ελληνικά)
Γέννηση	1907 Αθήνα
Θάνατος	28  Μαρτίου 1988
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δημοσιογράφος
Οικογένεια
Γονείς	Μιλτιάδης Λιδωρίκης
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1907.^[2] Παρακολούθησε μαθήματα στη Σορβόνη και έγραψε τη διατριβή "Théâtre Grec Contemporain". Ως δημοσιογράφος(κριτικός και χρονογράφος) συνεργάστηκε από το 1930 με πολλές εφημερίδες(της μεγαλύτερες αθηναΐκές εφημερίδες της εποχής εκείνης). Επίσης συνεργάστηκε με πολλά ελληνικά και ξένα περιοδικά. Το 1933 έκανε το επίσημο ξεκίνημα του και στο θέατρο. Στις 24 Ιανουαρίου 1936 σημειώνει μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία, όπου με περιπετειώδη τρόπο κατορθώνει να πάρει συνέντευξη από τον Ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι μέσα στο Παλάτσο Βενέτσια κατά τη διάρκεια του Β' Ιταλό-Αιθιοπικού πολέμου. ^[3]

Από το 1945 έως το 1960 έμεινε στις ΗΠΑ όπου έργασθηκε στα Στούντιο της "Τουέντιεθ Σέντσουρι Φοξ" γνωστότερη ως "20th Fox" και για την Τηλεόραση. Συγχρόνως δημοσιογραφεί στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης και είναι ανταποκριτής των αθηναϊκών εφημερίδων «Τα Νέα» (1948-49 και 1956-58) και «Ακρόπολις» και «Απογευματινή» (1952-1960). Οι συνεντεύξεις του με τα πολιτικά πρόσωπα της Αμερικής της εποχής εκείνης (Αιζενχάουερ, Στήβενσον, Άτσεσον, Χούβερ κα) θεωρούνται ιστορικές. Τα νέα αστέρια του Χόλιγουντ (Μαίριλυν Μονροέ, Τζέιν Ράσελ, Σούζαν Χαίγουορθ, Έλβις Πρίσλεϋ και τόσοι άλλοι) «μιλάνε» μέσα από τις συνεντεύξεις του Λιδωρίκη στο ελληνικό κοινό.

Το 1960 έρχεται και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα και ξεκινάει συνεργασία με όλες τις μεγάλες εφημερίδες της εποχής. Δεν σταματάει όμως τις δημοσιογραφικές αποστολές. Ο «Γύρος του Κόσμου σε 12 ημέρες» τον ταξιδεύει σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική και στη συνέχεια: αποστολή δύο μήνες «Αμερική 1970». Στον Λιδωρίκη μιλάνε πολιτικά πρόσωπα, συγγραφείς, καλλιτέχνες, Αμερικάνοι και Έλληνες της Αμερικής, γράφει τις εντυπώσεις του και αναλύει τα προβλήματα (ναρκωτικά, πληθωρισμός, μόλυνση περιβάλλοντος). Και πάλι αποστολές σε κράτη της Ευρώπης και λίγο πριν τον «Αττίλα» ταξίδι στην Κύπρο. Περιοδεία σε όλο το νησί, συνεντεύξεις με όλους τους παράγοντες και με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο για το Κυπριακό πρόβλημα. Το 1973 αποστολή στη Σοβιετική Ένωση, συνδυασμός δημοσιογραφίας και θεατρικού συνεδρίου. Το 1975 μια νέα εφημερίδα γεννιέται η «Ελευθεροτυπία». Συνεργάζεται από την αρχή μαζί της και λίγους μήνες μετά τη γέννηση της, της προφέρει μια μεγάλη επιτυχία: Την αποστολή στη Σιβηρία, την πρώτη μεγάλη αποστολή της εφημερίδας, που είναι και η πρώτη αποστολή Έλληνα δημοσιογράφου στη μακρινή και αχανή περιοχή της Σοβιετικής Ένωσης. Φτάνει ως το Ιρκούτσκ και οι εντυπώσεις και οι συνεντεύξεις του κυκλοφορούν αμέσως σε βιβλίο. Από το 1982 μέχρι το 1987 συνεργάζεται με την εφημερίδα «Έθνος».

Πάνω από 25 θεατρικά έργα του έχουν παιχτεί στο εξωτερικό. Εκτός όμως από το θέατρο και την δημοσιογραφία έγραψε επίσης πεζά, ποιήματα και κριτικές. Ανάμεσα στα έργα του που έχουν παιχτεί είναι και τα: "Νόμος" (1929), "Έξοδος κινδύνου" (1942), κ.ά.

Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών συγγραφέων και άλλων πνευματικών σωματείων. Είχε λάβει μέρος σε περισσότερες από 20 αποστολές στο εξωτερικό σε διεθνείς πνευματικές συναντήσεις. Είχε βραβευθεί από την Ακαδημία των Αθηνών έχοντας λάβει δύο Πρώτα Κρατικά και ένα Εθνικό Βραβείο, καθώς επίσης του είχαν απονεμηθεί τέσσερα παράσημα και άλλες διακρίσεις. Πολλά έργα του έχουν μεταφραστεί και διασκευαστεί σε μεγάλες σκηνές του εξωτερικού (ΗΠΑ, Παρίσι, Βουδαπέστη, Σερβία, κ.ά.).

Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.

Ποίηση

. Κραυγή[14 τόνοι] (1965).

Πεζογραφήματα

. ''Νόμος'' (1929).

. ''Έξοδος Κινδύνου'' (1942).

Θεατρικά έργα

• Ό Νόμος (1929).
• "Η μεγάλη στιγμή" (Θίασος Μουσούρη-Αλίκης, 1933) που εγκαινίασε με σπάνια επιτυχία τη σταδιοδρομία του σαν δραματουργού,
• "Λόρδος Βύρων" (Εθνικό Θέατρο, 1934),
• Ιουλιέτες χωρίς ρωμαίους (1935).
• "Εδώ θα μείνουμε για πάντα", (Θιάσος Μουσούρη-Αλίκης-Νέζερ,1937),
• Το ξύπνημα[Ά Εθνικό βραβείο θεάτρου το 1941] (1940).
• "Αίθουσα Αναμονής" (Θίασος Κοτοπούλη, Πρώτο Εθνικό Βραβείο, 1940),
• Έξοδος κινδύνου (1942).
• "Μια ζωή είναι αυτή" (Θιάσος Μιράντα-Παππά, 1942),
• "Παντού τα Πάντα" (Θίασος Μουσούρη-Αρώνη, Μιράντας-Παππά, 1942),
• "Αντρας, Γυναίκα, Διάβολος" (Θίασος Κοτοπούλη, 1943),
• "Ενας ιππότης στον καιρό μας" (Θίασος Μουσούρη-Αρώνη, 1943),
• Δέκα καρδιές χτυπούν (1944).
• "Ο άγνωστος Θεός" (Θίασος Μουσούρη-Μιράντας-Νέζερ, 1944),
• "Χωρίς Γάντι" (Θίασος Κοτοπούλη, 1956),
• "Οι ξεριζωμένοι" (Θίασος Βεργή, Πρώτο Κρατικό Βραβείο, 1962-1963)
• "Καληνύχτα έρωτα" (Θίασος Μυράτ, 1964
• "Ουράνιο Τόξο" (Θίασος Μουσούρη, 1966),
• "Οταν δεν τον περίμεναν" (Εθνικό Θέατρο, 1971), κλπ.

Παραστασιογραφία

Κατάλογος ελληνικών παραστάσεων των θεατρικών έργων του Αλ. Λιδωρίκη.

Παραπομπές

1. Σπηλιωτόπουλος, Στάθης (1988). «Μνήμη Αλέκου Λιδωρίκη». Νέα Εστία 123: σελ. 546. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-09-22. https://web.archive.org/web/20200922084042/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=153126&code=2655. Ανακτήθηκε στις 10.05.2016.
2. Σπηλιωτόπουλος (1988), σελ. 547 Αρχειοθετήθηκε 2020-09-22 στο Wayback Machine..
3. «Μιλώντας με μορφές του αιώνα: Μπενίτο Μουσολίνι Οι συνεντεύξεις του Αλέκου Λιδωρίκη». https://www.ertecho.gr/. 31 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2023. Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website= (βοήθεια)