Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάρος στην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος. Προσπαθήστε να το ανασκευάσετε ή και να προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.
Περισσότερες πληροφορίες Περιφέρεια Τάνγκα (Tanga Region), Τοπική ονομασία ...
Η περιοχή ήταν παλαιότερα γνωστή ως Επαρχία Τάνγκα (Tanga District) και περιελάμβανε τις Περιοχές Σάμε(Same District) και Μουάνγκα(Mwanga District),[Σημ. 1] οι οποίες σήμερα βρίσκονται να ανήκουν διοικητικά, στην Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο(Kilimanjaro Region).
Η Περιφέρεια, διοικητικά χωρίζεται σε οκτώ Περιοχές (ή Επαρχίες):
Περισσότερες πληροφορίες Περιοχές (ή Επαρχίες) της Περιφέρειας Τάνγκα, Χάρτης ...
Σύμφωνα με την απογραφή του 2012, έχει ένα πληθυσμό 2.045.205 ατόμων.[1] Οι φυλές που μετανάστευσαν στην περιοχή είναι η Πάρε(Pare), Ουαταΐτα (Wataita), Ουασάμπαα(Wasambaa), Ουαμπούγκου (Wambugu), Σεγκέτζου (Segeju), Ουαντίγκο(Wadigo), Ουανάγκο (Wanago) και Ουαζιγκούα(Wazigua).
Το ενδιαφέρον είναι ότι σε άλλα μέρη του κόσμου οι περισσότεροι Έλληνες στη διασπορά, δημιούργησαν την καριέρα τους στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις εστίασης (ξενοδοχεία και εστιατόρια).[2] Στην Τανγκανίκα όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων έγιναν κατασκευαστές σιδηροδρόμων και αργότερα διευθυντές φυτειών, ιδιοκτήτες φυτειών σε σχοινοκτήματα στην Τάνγκα (Tanga) και στο Μορογκόρο (Morogoro), ξεκίνησαν τις φυτείες του καφέ και τις μικτές φυτείες πέριξ του Μόσι (Moshi) και της Αρούσα (Arusha) ή την καλλιέργεια του καπνού στην Ιρίνγκα (Iringa).[2] Αυτοί οι Έλληνες διεκδικούν τη δική τους θέση στην αποικιακή κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τη ρευστότητα και την ασάφεια των αποικιακών ιεραρχιών, οι οποίες διαδραματίζουν διαφορετικές αξιώσεις ότι είναι είτε Ευρωπαίοι, είτε Έλληνες είτε άνθρωποι που είναι ικανότεροι να κατανοήσουν και να συνεργαστούν με τους Αφρικανούς[Σημ. 2][Παρ. Σημ. 1] απ' ότι οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Ινδοί, λόγω της έλλειψης των φυλετικών διακρίσεων και της κατανόησής των στην εκτεταμένη οικογενειακή ζωή.[2]
Εις την Τάνγκα και την γύρω περιφέρειά της, ζουν 310 περίπου οικογένειες επιδιδόμενοι σε διάφορες εργασίες, κυρίως γεωργικές. Παρακάτω απαριθμούνται ορισμένοι από αυτούς:[3]
«Planters Hotel» (το πρώην «Afrika Hotel»),[Σημ. 4] ιδιοκτησίας Ευάγγελου Ματζούνη,[4]
«Seaview Hotel», ιδιοκτησίας Κώστα Προγούλη,
«Splendid Hotel», ιδιοκτησίας Ευτυχίας Ροδουσάκη, το οποίο εν συνεχεία (το 1952), πωλήθηκε στους Μιχαήλ Κυριακίδη (εκ Κύπρου) και Νικόλαο Γ.Καλλιγέρη (εκ Σμύρνης),
Επειδή ορισμένες ονομασίες δεν μπορούν να αποδοθούν 100% με την Ελληνική γραφή, π.χ.
Τόσο η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία Banda όσο και η ονομασία Mpanda, στα Ελληνικά γράφονται ως «Μπάντα». Η αναγραφή λοιπόν της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, μας βοηθά στη συγκεκριμένη περίπτωση, να δούμε ότι η Ελληνική ονομασία προφέρεται ως «Μ-πάντα» και όχι ως «Μπάντα» (γιατί δεν είναι Banda αλλά Mpanda).
Ονομασίες που έχουν στη 1η. ή στην τελευταία τους συλλαβή [σύμφωνο-το γράμμα "w"-φωνήεν] π.χ. η ονομασία Bwembwera, στα Ελληνικά γράφεται Μπουεμπουέρα αν όμως επιχειρήσουμε την Ελληνική ονομασία να την αποτυπώσουμε με Αγγλικούς χαρακτήρες τότε θα έχουμε: Buebuera ... ουδεμία σχέση με το Bwembwera, ομοίως,
η ονομασία Kwale, στα Ελληνικά γράφεται Κουάλε αν όμως επιχειρήσουμε την Ελληνική ονομασία να την αποτυπώσουμε με Αγγλικούς χαρακτήρες τότε θα έχουμε: Kouale ή Kuale... ουδεμία σχέση με το Kwale.
Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, οπότε η παράλληλη παράθεση της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, διευκολύνει στην Ελληνική ανάγνωση της ονομασίας. Επιπλέον, όπου υπάρχει ονομασία σε Ελληνική γραφή, παρατίθεται απαραιτήτως (εντός παρενθέσεως) και η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία, ώστε να διευκολυνθεί περαιτέρω, ο μη εξοικειωμένος (με τις Σουαχίλι ονομασίες) αναγνώστης.
Εδώ θα πρέπει να τονισθεί και η εχθρική στάση των ιθαγενών προς τους Ευρωπαίους. Κατά τα πρώτα είκοσι χρόνια της αποικιακής ιστορίας της Γερμανίας ... οι ιθαγενείς είχαν υποστεί σκληρή μεταχείριση και άγρια εκμετάλλευση. Οι αποικιακοί τους τυχοδιώκτες, οι επίσημες ή εμπορικές εταιρείες, τους έκλεψαν τα εδάφη, τις οικίες, την ελευθερία και συχνά απρόσεκτα και σκληρά ακόμη και τη ζωή τους. Οι συνεχείς και έντονες εξεγέρσεις των, ήσαν οι μοναδικοί τραγικοί μάρτυρες της αθλιότητας και της αδυναμίας των.
John Iliffe (2008) [1969]. «Chapter I, THE ARGUMENT». Tanganyika Under German Rule 1905-1912 (ψηφιακή έκδοση). Cambridge CB2 8RU, UK: Cambridge University Press. σελίδες2& 3 (Townsend, Rise and fall of Germany's colonial empire, p. 273.). ISBN978-0-521-05371-6.