Ιταλίδα παιδαγωγός, φιλόσοφος και ιατρός From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μαρία Μοντεσόρι και Μαρία Μοντεσόρι[10][11][12][13][14] (Ιταλικά: Maria Tecla Artemisia Montessori, 31 Αυγούστου 1870 - 6 Μαΐου 1952) ήταν Ιταλίδα παιδαγωγός, φιλόσοφος και ιατρός, γνωστή για τα γραπτά της στην επιστημονική παιδαγωγική και για τη φιλοσοφία της εκπαίδευσης που φέρει το όνομά της, το μοντεσοριανό παιδαγωγικό σύστημα, ή μοντεσοριανή μέθοδος, το οποίο αποτέλεσε πρωτοπορία για την εποχή του και εξακολουθεί να εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα σε αρκετά σχολεία, τα επονομαζόμενα μοντεσοριανά σχολεία ή μοντεσοριανές σχολές.[15][16][17]
| Μαρία Μοντεσσόρι | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Maria Montessori (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 31 Αυγούστου 1870[1][2][3] Κιαραβάλλε[4] |
| Θάνατος | 6 Μαΐου 1952[1][5][4] Νόρντβέικ |
| Τόπος ταφής | Νόρντβέικ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1952)[6] Βασίλειο της Ιταλίας (1870–1946) |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[5][7] Γαλλικά |
| Εκπαίδευση | Doctor of Science |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός[8] παιδαγωγός δοκιμιογράφος[9] |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μάριο Μοντεσσόρι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Officer of the order Orange-Nassau Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1949) |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σε νεαρή ηλικία, η Μοντεσόρι κατέρριψε τα στερεότυπα όταν εγγράφηκε σε μια τεχνική σχολή μόνο για αγόρια για να γίνει μηχανικός. Σύντομα άλλαξε γνώμη και ξεκίνησε σπουδές στην ιατρική σχολή στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, από όπου αποφοίτησε με τιμητικές διακρίσεις το 1896. Ήταν ανύπαντρη μητέρα. Η εκπαιδευτική της μέθοδος χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα σε πολλά δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε όλο τον κόσμο.
Η Μοντεσόρι γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου 1870 στο Κιαραβάλε της Ανκόνα. Ο πατέρας της, Αλεσάντρο Μοντεσόρι, 33 ετών, ήταν υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών, που εργαζόταν σε τοπικό εργοστάσιο καπνού. Η μητέρα της, Ρενίλντε Στοπάνι, 25 ετών, έλαβε μια αρκετά καλή παιδεία γιατί ήταν η ανιψιά του Ιταλού γεωλόγου και παλαιοντολόγου Αντόνιο Στοπάνι. Αν και δεν είχε μέντορα, είχε μια αρκετά στενή σχέση με την μητέρα της, η οποία την ενθάρρυνε πάντα. Είχε επίσης μια σχέση αγάπης με τον πατέρα της παρόλο που ο ίδιος διαφωνούσε με την επιλογή της να συνεχίσει τις σπουδές της.
Η οικογένεια Μοντεσόρι μετακόμισε στη Φλωρεντία το 1873 και έπειτα στη Ρώμη το 1875 εξαιτίας της δουλειάς του πατέρα της. Η Μοντεσόρι εισήχθη το 1876 σε ηλικία 6 ετών, σε ένα δημόσιο δημοτικό σχολείο. Οι σχολικές της επιδόσεις δεν ήταν αξιοθαύμαστες παρόλο που είχε λάβει επαίνους για καλή διαγωγή στις δυο πρώτες τάξεις του δημοτικού.
Το 1883 ή το 1884, σε ηλικία 13 ετών, η Μοντεσόρι εισήχθη στην τοπική δευτεροβάθμια τεχνική σχολή Michelangelo Buonarroti, όπου σπούδασε ιταλικά, αριθμητική, άλγεβρα, γεωμετρία, λογιστική, ιστορία, γεωγραφία και φυσικές επιστήμες. Αποφοίτησε το 1886 με καλούς βαθμούς στις εξετάσεις. Την ίδια χρονιά και σε ηλικία 16 ετών, συνέχισε τις σπουδές της στην τοπική τεχνική σχολή Instituto Leonardo da Vinci όπου σπούδασε ιταλικά, μαθηματικά, ιστορία, γεωγραφία, γεωμετρία, φυσική, χημεία, βοτανολογία, ζωολογία και δύο ξένες γλώσσες. Έλαβε καλούς βαθμούς στις φυσικές επιστήμες και ιδιαίτερα στα μαθηματικά.
Αρχικά αποφάσισε να σπουδάσει μηχανολογία μετά την αποφοίτησή της από το λύκειο, ασυνήθιστο επάγγελμα για γυναίκα εκείνης της περιόδου. Ωστόσο, μετά την αποφοίτησή της το 1890, σε ηλικία 20 ετών και με δίπλωμα στη φυσική και στα μαθηματικά, αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική - ακόμα πιο ασυνήθιστο επάγγελμα για γυναίκα, σύμφωνα με τις πολιτιστικές νόρμες της εποχής.
Η Μοντεσόρι προχώρησε με την πεποίθηση να σπουδάσει ιατρική. Απηύθυνε έκκληση στον Γκίντο Μπατσέλι, καθηγητή κλινικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα της Ρώμης, ο οποίος όμως την αποθάρρηνε. Ωστόσο το 1890 ξεκίνησε σπουδές στο τμήμα φυσικών επιστημών στο ίδιο πανεπιστήμιο, όπου μελέτησε βοτανολογία, ζωολογία, φυσική, ανατομία καθώς και γενική /οργανική χημεία και έλαβε πτυχίο το 1892. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα ιταλικών και λατινικών και κατάφερε να μπει επιτυχώς στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης το 1893.
Ήρθε αντιμέτωπη με μια εχθρική και αρνητική συμπεριφορά άλλων φοιτητών και καθηγητών της ιατρικής σχολής εξαιτίας του φύλου της. Θεωρήθηκε ακατάλληλη να παρακολουθεί μαθήματα μαζί με άνδρες φοιτητές και μάλιστα με την παρουσία ενός γυμνού σώματος και έτσι η ίδια ήταν υποχρεωμένη να εκτελεί τις νεκροτομές μόνη της. Κατέφυγε στο κάπνισμα για να καλύπτει την άσχημη οσμή της φορμαλδεΰδης. Η Μοντεσόρι κέρδισε ακαδημαϊκό βραβείο στο πρώτο έτος των σπουδών της και το 1895 εξασφάλιζε μια θέση ως βοηθό ιατρού, χαρίζοντάς της πρώιμη ιατρική εμπειρία. Κατά τα δυο τελευταία έτη σπουδών, μελέτησε την παιδιατρική και την ψυχιατρική και εργάστηκε στην παιδιατρική κλινική και στα επείγοντα περιστατικά, ενώ παράλληλα πήρε ειδικότητα στον τομέα της παιδιατρικής. Η Μοντεσόρι αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης το 1896 ως διπλωματούχος ιατρός. Η διατριβή της δημοσιεύτηκε το 1897 στο περιοδικό Policlinico. Εργάστηκε ως βοηθός γιατρού στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και ξεκίνησε να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα.
Από το 1896 έως το 1901, η Μοντεσόρι εργάστηκε μαζί με «φρενασθενικά» παιδιά - δηλαδή με παιδιά που αντιμετωπίζουν μια μορφή νοητικής υστέρησης, ασθένειας ή αναπηρίας. Ξεκίνησε επίσης να ταξιδεύει, να μελετά και να δημοσιεύει σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο ενώ παράλληλα θεωρήθηκε ευρέως συνήγορος των δικαιωμάτων των γυναικών και της εκπαίδευσης των παιδιών με διανοητικά προβλήματα.
Στις 31 Μαρτίου 1898, γεννήθηκε το μοναχοπαίδι της - ένας γιος που ονομαζόταν Μάριο Μοντεσόρι (31 Μαρτίου 1898 - 1982). Ο Μάριο Μοντεσόρι προέκυψε από την σχέση της με τον συνάδελφο γιατρό Τζουζέπε Μοντεσάνο, ο οποίος διηύθυνε μαζί της την ορθοφρενική σχολή της Ρώμης. Εάν η Μοντεσόρι παντρευόταν, θα ήταν αναμενόμενο να σταματήσει να εργάζεται. Ωστόσο, αντί να παντρευτεί, η Μοντεσόρι αποφάσισε να συνεχίσει την δουλειά και τις σπουδές. Η Μοντεσόρι ήθελε να κρατήσει κρυφή την σχέση με τον πατέρα του παιδιού της, υπό την προϋπόθεση ότι κανένας τους δεν θα παντρευόταν άλλον. Όταν ο πατέρας του παιδιού της ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα, η Μοντεσόρι ένιωσε προδομένη και αποφάσισε να εγκαταλείψει την δουλειά της στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο και να αφήσει τον γιο της στη φροντίδα μιας οικογένειας που ζούσε στην εξοχή. Επανασυνδέθηκε με τον γιο της κάποια χρόνια αργότερα, όταν ο ίδιος ήταν έφηβος, και αποδείχθηκε ένας σημαντικός βοηθός στην έρευνά της.
Μετά την αποφοίτησή της από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης το 1896, η Μοντεσόρι συνέχισε την έρευνά της στην ψυχιατρική κλινική του πανεπιστημίου και το 1897 έγινε δεκτή ως εθελόντρια εκεί. Ως μέρος της δουλειάς της, επισκέφθηκε άσυλα στη Ρώμη και μελέτησε παιδιά με διανοητικά προβλήματα, παρατηρήσεις που ήταν σημαντικές για το μετέπειτα εκπαιδευτικό έργο της. Παράλληλα μελέτησε τα έργα των γιατρών και των παιδαγωγών του 19ου αιώνα Ζαν Ιτάρ και Εντουάρ Σεγκέν, που επηρέασαν αρκετά το έργο της. Η Μοντεσόρι έδειξε ενδιαφέρον για τις ιδέες του Ιτάρ και δημιούργησε ένα πιο συγκεκριμένο και οργανωμένο σύστημα εφαρμογής τους στην καθημερινή εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρίες. Όταν ανακάλυψε τα έργα του Ιτάρ και του Σεγκέν, απέκτησε νέα νοοτροπία και επηρεάστηκε τόσο, που επικεντρώθηκε στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Το 1897, επίσης, η Μοντεσόρι παρακολούθησε ακαδημαϊκά μαθήματα παιδαγωγικής και διάβασε «όλα τα μεγάλα έργα της εκπαιδευτικής θεωρίας των τελευταίων διακοσίων ετών».
Το 1897 η Μοντεσόρι μίλησε για την ευθύνη της κοινωνίας απέναντι στην εγκληματικότητα των ανηλίκων στο Εθνικό Συνέδριο Ιατρικής στο Τορίνο. Το 1898, έγραψε αρκετά άρθρα και μίλησε στο Πρώτο Παιδαγωγικό Συνέδριο του Τορίνου για τη δημιουργία ιδρυμάτων αποκλειστικά για παιδιά με διανοητικά προβλήματα καθώς και για την εκπαίδευση καθηγητών για αυτά τα ιδρύματα. Το 1899 η Μοντεσόρι διορίστηκε σύμβουλος στο Εθνικό Ίδρυμα Προστασίας των Καθυστερημένων Παιδιών και προσκλήθηκε να δώσει μια σειρά διαλέξεων όσον αφορά τις ειδικές μεθόδους εκπαίδευσης καθυστερημένων παιδιών στο τμήμα κατάρτισης καθηγητών στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Την ίδια χρονιά η Μοντεσόρι ανέλαβε να κάνει μια σειρά διαλέξεων, διάρκειας δυο εβδομάδων, μπροστά σε κοινό. Έγινε μέλος της επιτροπής του Εθνικού Ιδρύματος και ανέλαβε θέση λέκτορα στα μαθήματα υγιεινής και ανθρωπολογίας σε ένα από τα δυο ιδρύματα κατάρτισης εκπαιδευτικών για γυναίκες στην Ιταλία.
Το 1900 το Εθνικό Ίδρυμα Προστασίας εγκαινίασε την ορθοφρενική σχολή (Scuola Magistrale Ortofrenica), ένα «ιατροπαιδαγωγικό ινστιτούτο» για την κατάρτιση καθηγητών μέσα σε μια τάξη-εργαστήριο, πάνω στην εκπαίδευση παιδιών με διανοητικές διαταραχές. Η Μοντεσόρι ανέλαβε τη θέση της υποδιευθύντριας. Στο πρώτο έτος φοίτησαν 64 καθηγητές , μελετώντας ψυχολογία, ανατομία και φυσιολογία του νευρικού συστήματος, ανθρωπολογία, τις αιτίες και τα χαρακτηριστικά της νοητικής αναπηρίας και τις ειδικές μεθόδους καθοδήγησης. Κατά τη διάρκεια της διετούς εργασίας της στο σχολείο αυτό, η Μοντεσόρι ανέπτυξε μεθόδους και υλικό που θα εφάρμοζε αργότερα σε μη άρρωστα παιδιά.
Το σχολείο απέκτησε γρήγορα φήμη και τράβηξε την προσοχή κυβερνητικών αξιωματούχων από τα υπουργεία εκπαίδευσης και υγείας, πολιτικών ηγετών και σημαντικών εκπροσώπων από τους τομείς της εκπαίδευσης, της ψυχιατρικής και της ανθρωπολογίας από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Τα παιδιά που φοιτούσαν στο σχολείο αυτό προέρχονταν από κανονικά σχολεία αλλά είχαν χαρακτηριστεί «ανεκπαίδευτα» εξαιτίας της διαφορετικότητάς τους. Κάποια από αυτά τα παιδιά, αργότερα, συμμετείχαν σε κρατικές εξετάσεις, ανάλογες με αυτές στις οποίες υποβάλλονταν τα μη άρρωστα παιδιά.
Το 1901, η Μοντεσόρι έφυγε από την ορθοφρενική σχολή και τον ιδιωτικό τομέα και το 1902 ξεκίνησε προπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. (Η φιλοσοφία εκείνη την εποχή περιελάμβανε ένα μεγάλο μέρος από αυτό που σήμερα θεωρείται ψυχολογία). Μελέτησε τη θεωρητική και την ηθική φιλοσοφία, την ιστορία της φιλοσοφίας καθώς και την ψυχολογία αλλά δεν αποφοίτησε ποτέ. Ξεκίνησε σπουδές ανθρωπολογίας και φιλοσοφίας της εκπαίδευσης, διεξήγαγε παρατηρήσεις και πειραματική έρευνα σε δημοτικά σχολεία και μελέτησε ξανά τα έργα των Ιτάρ και Σεγκέν, μεταφράζοντας τα βιβλία τους στα Ιταλικά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ξεκίνησε να εφαρμόζει τις μεθόδους που ανέπτυξε πάνω στην εκπαίδευση των παιδιών με διανοητικά προβλήματα στη γενική εκπαίδευση.
Το έργο της Μοντεσόρι πάνω σε αυτό που αργότερα θα αποκαλούσε «επιστημονική παιδαγωγική» συνέχισε και κατά τα επόμενα χρόνια. Το 1902, η Μοντεσόρι παρουσίασε μια έρευνα σε ένα παιδαγωγικό συνέδριο στη Νάπολη. Το 1903 δημοσίευσε δυο άρθρα με θέμα την παιδαγωγική και ακόμα δυο άρθρα, το επόμενο έτος. Το 1903 και το 1904, έκανε ανθρωπολογική έρευνα με Ιταλούς μαθητές και το 1904 εξελέγη λέκτορας ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Προσκλήθηκε να δώσει διαλέξεις στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Πανεπιστημίου της Ρώμης και κατείχε αυτήν την θέση έως το 1908. Οι διαλέξεις της δημοσιεύτηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο Παιδαγωγική ανθρωπολογία το 1910.
Γρήγορα, διαπίστωσε ότι η αγάπη της για τα παιδιά υπερτερεί από όλα τα άλλα κι αφοσιώνεται σε αυτά. Διατελεί διευθύντρια της ορθοφρενικής σχολής της Ρώμης (ίδρυμα για μη ομαλά ανεπτυγμένα παιδιά) και ιδρύει δύο «παιδικά σπίτια» (το μοντεσοριανό περιβάλλον για παιδιά από δυόμισυ έως έξι χρόνων το οποίο ονομάζεται «παιδικό σπίτι»).[18] Γυρίζει όλο τον κόσμο κηρύσσοντας ότι το καλύτερο όπλο που χρειάζονται τα παιδιά για να εξελιχθούν σε θετικά στελέχη της κοινωνίας είναι η αγάπη προς αυτά.[19] Μέσα από την παιδιατρική οδηγήθηκε, ως ψυχολόγος και ταλαντούχα παιδαγωγός που ήταν, στην προσπάθεια για την ψυχολογική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού, ασχολούμενη αρχικά με παιδιά με νοητική υστέρηση ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Σε αυτόν τον αγώνα έδωσε ολόκληρη τη ζωή της.[15]
Έφτιαξε παιδαγωγικό υλικό, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παιδιού για όλα τα μαθήματα, θετικά και θεωρητικά, που αφορούν τη μόρφωσή του. Δημιούργησε μόνη της εποπτικά μέσα διδασκαλίας και παιδαγωγικό υλικό για να γίνονται κατανοητά τα μαθήματα του σχολείου μέσω των αισθήσεων.[16]
Η επιτυχία της μεθόδου της αναστάτωσε τον παιδαγωγικό κόσμο διεθνώς. Ακόμα και παιδιά με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης έμπαιναν σιγά-σιγά στις κανονικές τάξεις του σχολείου, καθώς απελευθερωνόταν το πνεύμα και η ψυχή τους. Γι' αυτό μερικοί άνθρωποι, ακόμη και επιστήμονες, συνέδεσαν το όνομά της με παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Η Μαρία Μοντεσόρι όμως ασχολήθηκε κατά βάση σε όλη τη ζωή της με όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως δείκτη νοημοσύνης ή μαθησιακής ικανότητας, και ίδρυσε σχολές σε πολλά κράτη, όχι μόνο για να εκπαιδεύεται το προσωπικό στη χρησιμοποίηση του παιδαγωγικού υλικού αυτού, αλλά κυρίως στην κατανόηση της φιλοσοφίας της μεθόδου της, γιατί δίδαξε πως αυτό είναι το πρώτο θέμα για την επιτυχία.[17]
Ο σεβασμός στην προσωπικότητα του παιδιού είναι η πρώτη αρχή της μεθόδου, και έπειτα η ελευθερία που θα βγει από την πειθαρχία. Άλλες αρχές της μοντεσοριανής μεθόδου είναι:[15][16]
Μετά την ανάληψη της εξουσίας στην Ιταλία από το καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, η Μοντεσόρι εξορίστηκε στην Ισπανία. Κατόπιν, ύστερα από την επικράτηση του καθεστώτος του Φρανθίσκο Φράνκο στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, εγκαταστάθηκε στην Ολλανδία. Το 1939 μετανάστευσε εκ νέου στην Ινδία, όπου θα παρέμενε καθ' όλη την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς η Ολλανδία βρέθηκε υπό ναζιστική κατοχή. Τέλος, ξαναγύρισε στην Ολλανδία το 1949, όπου και απεβίωσε το 1952 σε ηλικία 82 ετών.[15]
Από τότε μέχρι σήμερα ο διεθνής οργανισμός που δημιουργήθηκε (Association Montessori International) καθοδηγεί και εποπτεύει τα μοντεσοριανά σχολεία σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη, στις Η.Π.Α., στον Καναδά, στην Αφρική και στην Ασία, σε δεκάδες κράτη στον κόσμο λειτουργούν σήμερα μοντεσοριανά σχολεία.[20]
Η Μοντεσόρι δημοσίευσε αρκετά βιβλία και άρθρα καθ' όλη την διάρκεια της ζωής της, κυρίως στα Ιταλικά αλλά κάποιες φορές πρώτα στα Αγγλικά. Σύμφωνα με την Κρέιμερ, «τα σημαντικότερα έργα που κυκλοφόρησαν πριν το 1920 (The Montessori Method, Pedagogical Anthropology, The Advanced Montessori Method—Spontaneous Activity in Education and The Montessori Elementary Material) γράφτηκαν από την ίδια στα Ιταλικά και μεταφράστηκαν υπό την επίβλεψή της». Ωστόσο, πολλά από τα μετέπειτα έργα της μεταγράφηκαν από τις διαλέξεις της, συχνά σε μετάφραση, και μόνο αργότερα κυκλοφόρησαν σε βιβλίο.
Τα γνωστότερα έργα της Μοντεσόρι παρουσιάζονται εδώ σύμφωνα με την πρώτη έκδοση, με σημαντικές επανεκδόσεις και μεταφράσεις.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
