Θεία Κωμωδία

Η Θεία Κωμωδία (ιταλικά: La Divina Commedia‎‎, αρχικός τίτλος Commedia) είναι επικό, αφηγηματικό ποίημα του Δάντη. Γράφτηκε στο διάστημα 1308-1321 και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας^[3], έχοντας χαρακτηριστεί ως η επιτομή του μεσαιωνικού κόσμου^[4]. Το ποίημα χωρίζεται σε τρία κύρια μέρη Κόλαση, Καθαρτήριο και Παράδεισος και αφηγείται το φανταστικό ταξίδι του Δάντη στον Άδη, με οδηγούς τον Βιργίλιο και τη Βεατρίκη. Ο αρχικός τίτλος του έργου ήταν Κωμωδία. Ο όρος Θεία προστέθηκε μεταγενέστερα από τον Βοκάκιο. Μέχρι σήμερα, έχει αποτελέσει αντικείμενο εκτεταμένης κριτικής ανάλυσης και ερμηνειών.

Θεία Κωμωδία

Συγγραφέας	Δάντης Αλιγκιέρι[1]
Τίτλος	La Divina Commedia
Γλώσσα	Τοσκανική γλώσσα Ιταλικά
Ημερομηνία δημιουργίας	1320[2]
Χαρακτήρες	Αυγουστίνος Ιππώνος, Αγαμέμνονας, Αδάμ, Άδης, Αλβέρτος ο Μέγας, Αμφιάραος, ἀμφίσβαινα, Αναξαγόρας, Πάπας Αναστάσιος Β΄, Άνσελμος Καντουαρίας, Ανταίος, Αντήνορας, Αριστοτέλης, Arnaut Daniel, Αττίλας, Αχιλλέας, Βέδας, Βενέδικτος ο εκ Νουρσίας, Βερνάρδος του Κλαιρβώ[1], Παναγία, Μποναβεντούρα, Guido Bonatti, Πάπας Βονιφάτιος Η΄, Βοήθιος, Βριάρεως, Μάρκος Ιούνιος Βρούτος, Βιργίλιος[1], Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας, Γάιος Κάσσιος Λογγίνος, Gaius Scribonius Curio, Γαληνός, Άρπυιες, Γκουίντο ντα Μοντεφέλτρο, Guido Guinizelli, Έκτορας, Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου, Ηράκλειτος, Γηρυόνης, Ιπποκράτης, Όμηρος, Οράτιος, Γοδεφρείδος του Μπουγιόν, Gratian, Hugh of Saint Victor, Δαβίδ, Δάντης Αλιγκιέρι, Δηιδάμεια, Δημόκριτος, Διδώ, Διογένης ο Κυνικός, Διομήδης, Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Διονύσιος ο Πρεσβύτερος, Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος, Fra Dolcino, Ευκλείδης, Ευριπίδης, Εζεκίας, Ελένη, Αβερρόης, Αβικέννας, Ιεφθάε, Ιησούς του Ναυή, Ιησούς Χριστός, Πάπας Ιωάννης ΚΑ΄, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Ιωάννης ο Βαπτιστής, Joachim of Fiore, Ισίδωρος της Σεβίλλης, Ιούδας Ισκαριώτης, Ιούδας Μακκαβαίος, Ιφιγένεια, Cavalcante de' Cavalcanti, Καϊάφας, Κάιν, Κάκος, Κάλχας, Καπανέας, Κάρολος Μαρτέλος της Ουγγαρίας, Κέρβερος, Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου, Πάπας Κλήμης Ε΄, Κωνσταντία του Ωτβίλ, Κορνηλία Σκιπιώνις Αφρικάνα, Cunizza da Romano, Λατίνος, Λίνος, Λουκανός, Λεύκιος Ιούνιος Βρούτος, Εωσφόρος, Αλέξανδρος ο Μέγας, Μάρκος Τύλλιος Κικέρων, Μίνωας, Μινώταυρος, Μύρρα, Μωυσής, Μωάμεθ, Νέσσος, Πάπας Νικόλαος Γ΄, Οβίδιος, Οδυσσέας, Ορόσιος, Ορφέας, Πάρις, Πενθεσίλεια, Peter Damian, Petrus Comestor, Πέτρος Λομβαρδός, Απόστολος Πέτρος, Πύρρος της Ηπείρου, Πλάτων, Πλούτος, Πολυνείκης, Beatrice Portinari[1], Κλαύδιος Πτολεμαίος, Ραάβ, Rabanus Maurus, Ροβέρτος Γυισκάρδος, Ρολάνδος, Σαλαντίν, Σεμίραμις, Σενέκας ο Νεότερος, Σιγκέρ της Μπραμπάντ, Σίνων, Σωκράτης, Sordello de Mantoue, Στάτιος, Θαΐς, Τυδέας, Τραϊανός, Tristan and Iseult, Οτταβιάνο Ουμπαλντίνι, Ruggieri degli Ubaldini, Farinata degli Uberti, Ugolino della Gherardesca, Θαλής, Φυλλίς, Φλεγύας, Folquet de Marseille, Θωμάς Ακινάτης, Φραγκίσκος της Ασίζης, Φραντσέσκα Ντα Πολέντα, Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν, Χάρων, Χείρων, Ιούλιος Καίσαρ, Πάπας Κελεστίνος Ε΄, Ciacco, Ηλέκτρα, Aelius Donatus, Εμπεδοκλής, Αινείας, Ερινύες, Ετεοκλής, Ιουστινιανός Α´, jaculus, Ιάσονας, Camilla, Λαβίνια, Λουκρητία (μυθολογία), Ιουλία, Μαρκία, Ζήνων ο Ελεάτης, Πάολο Μαλατέστα, Tegghiaio Aldobrandi, Iacopo Rusticucci, Μέγαιρα, Αληκτώ, Τισιφόνη, Piccarda, Pierre de La Broce, Τζόττο και Enrico degli Scrovegni
Τόπος	Κόλαση[1] καθαρτήριο[1] παράδεισος[1] Spheres of Heaven
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Δομή και ιστορία

Ο Δάντης χαμένος στο Τραγούδι Α' της Θείας Κωμωδίας.

Η Θεία Κωμωδία διαιρείται σε τρία μέρη: Κόλαση, Καθαρτήριο και Παράδεισος, το καθένα αποτελούμενο από 33 ωδές ή τραγούδια (canti). Η Κόλαση περιέχει επιπλέον μια εισαγωγική ωδή. Ο αριθμός τρία είναι κυρίαρχος σε όλο το ποίημα και η χρήση του δεν θεωρείται τυχαία. Οι ωδές είναι επίσης γραμμένες σε ενδεκασύλλαβο στίχο και η ρίμα ακολουθεί τη δομή ΑΒΑ ΒΓΒ ΓΔΓ . . . ΨΩΨ Ω, δηλαδή δομή τριών στίχων (terza rima). Η Θεία Κωμωδία υπήρξε το πρώτο μεγάλο αφηγηματικό ποίημα στο οποίο έγινε χρήση αυτής της ρίμας, αν και μία παρόμοια μορφή χρησιμοποιήθηκε προγενέστερα από τους τροβαδούρους^[5].

Ο Δάντης, σε πρώτο πρόσωπο, περιγράφει ένα φανταστικό ταξίδι του στον Άδη, το οποίο ξεκινά – κατά την πιθανότερη εκδοχή – τη Μεγάλη Παρασκευή του 1300, στις 8 Απριλίου και ενώ ο Δάντης είναι τριάντα πέντε ετών. Το ταξίδι παρουσιάζεται ως αληθινό, κυρίως μέσω της χρήσης πλήθους στοιχείων που παραθέτει ο Δάντης σχετικά με αυτό και των λεπτομερειών που δίνονται με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Οι ώρες, οι τοποθεσίες και το δρομολόγιο του αφηγητή καταγράφονται με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια.

Κατά το πέρασμά του από την Κόλαση και το Καθαρτήριο, ο ποιητής συνοδεύεται από τον δάσκαλό του Βιργίλιο, ενώ η πορεία του στον Παράδεισο γίνεται με την παρουσία της Βεατρίκης, ο χαρακτήρας που αντιπροσωπεύει το γυναικείο πρότυπο κατά τον Δάντη και βασίζεται πιθανότατα στη Βεατρίκη Πορτινάρι, υπαρκτό πρόσωπο στη ζωή του Δάντη. Ο Δάντης έκανε επίσης αναφορά στη Βεατρίκη, στο έργο La Vita Nuova, ωστόσο στη Θεία Κωμωδία θεωρείται πως εκφράζεται με ιδανικό τρόπο ο έρωτάς του προς το πρόσωπό της^[6].

Μία από τις λεπτομέρειες της Θείας Κωμωδίας είναι πως κάθε ένα από τα τρία μέρη της κλείνει με τη λέξη άστρα.

Κόλαση

Ο Δάντης θεωρείται πως επηρεάστηκε από τις ζωντανές και εντυπωσιακές περιγραφές της κόλασης που υπήρχαν στο έργο της χριστιανής μύστριας Μεχτίλδης του Μαγδεβούργου.^[7] Σύμφωνα με την περιγραφή του, ο Άδης έχει σχήμα αναποδογυρισμένου κώνου με το πλατύ στόμιό του να βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο, κάτω από την Ιερουσαλήμ και την άλλη αιχμηρή άκρη του στο κέντρο της Γης. Αποτελείται συνολικά από εννέα κύκλους, οι οποίοι στενεύουν διαδοχικά καθώς κινείται κανείς κατηφορικά. Κάθε κύκλος του Άδη αντιστοιχεί σε συγκεκριμένες αμαρτίες -- ολοένα βαρύτερες για βαθύτερους κύκλους -- καθώς και τις αντίστοιχες τιμωρίες που επιβάλλονται. Ο Δάντης, σύμφωνα με την Αριστοτέλεια φιλοσοφία περί ηθικής και αρετής, κατατάσσει τις αμαρτίες σε πράξεις ακράτειας, όπως είναι φιληδονία, η λαιμαργία και η φιλαργυρία, και σε πράξεις κακίας ή βίας.

Διάγραμμα της Κόλασης, έργο του Μποτιτσέλι (1480-1490).

Ο Χάρων. Αναπαράσταση με βάση την Κόλαση του Δάντη από τον Γκυστάβ Ντορέ.

Αφού διασχίζουν τον ποταμό Αχέροντα με τον Χάροντα, ο Βιργίλιος οδηγεί τον Δάντη διαδοχικά μέσα από τους εννέα κύκλους αμαρτιών, οι οποίοι περιλαμβάνουν:

• Κύκλος 1ος: τα αβάπτιστα μωρά και τους ενάρετους ειδωλολάτρες. Η τιμωρία τους είναι πως αδυνατούν να φθάσουν στον Παράδεισο. (Άσμα Δ΄)
• Κύκλος 2ος: εδώ κολάζονται οι φιλήδονοι, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι να στροβιλίζονται σε μία διαρκή ανεμοθύελλα, ανίκανοι παράλληλα να αγγίξουν άλλη ανθρώπινη παρουσία. (Άσμα Ε΄)
• Κύκλος 3ος: οι λαίμαργοι, οι ψυχές των οποίων κατασπαράσσονται από τον Κέρβερο. (Άσμα Στ΄)
• Κύκλος 4ος: οι άπληστοι, φιλάργυροι, καταδικασμένοι να κυλούν μεγάλα βάρη με το στήθος τους. (Άσμα Ζ΄)
• Κύκλος 5ος: οι μνησίκακοι, που χτυπούν ο ένας τον άλλο μέσα σε λασπωμένους βάλτους. (Άσμα Η')

Σε αυτό το σημείο, ο Βιργίλιος και ο Δάντης περνούν με τη βάρκα του δαίμονα Φλεγύα μπροστά στις κλειδωμένες πόρτες του κάστρου της Κόλασης, τις οποίες ανοίγει ένας άγγελος.

• Κύκλος 6ος: οι αιρετικοί, εγκλωβισμένοι μέσα σε πύρινους τάφους. (Άσματα Ι΄-ΙΑ΄)
• Κύκλος 7ος: ο έβδομος κύκλος περιλαμβάνει τους βίαιους, οι οποίοι βρίσκονται διαχωρισμένοι σε τρεις ομάδες. Η πρώτη περιλαμβάνει τους βίαιους απέναντι στους υπόλοιπους ανθρώπους, που τιμωρούνται ευρισκόμενοι εντός ενός βάλτου αίματος που βράζει. Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει τους βίαιους απέναντι στον εαυτό τους, μεταμορφωμένους σε δέντρα ή κυνηγημένους από άγρια σκυλιά. Τέλος, στην τρίτη ομάδα βρίσκονται οι βίαιοι απέναντι στον Θεό και τη φύση, απομονωμένοι σε μια έρημο φλεγόμενης άμμου όπου μαίνεται μια πύρινη βροχή. (Άσματα ΙΒ΄-ΙΗ΄)

Οι δύο τελευταίοι κύκλοι της Κόλασης αφορούν στις ενσυνείδητες αμαρτίες παραπλάνησης και είναι προσπελάσιμοι κατηφορίζοντας ένα βάραθρο.

• Κύκλος 8ος: εδώ κολάζονται οι απατεώνες σε δέκα διαφορετικά βάραθρα. Συγκεκριμένα περιγράφονται οι αποπλανητές (τιμωρία τους είναι η μαστίγωση), οι κόλακες (βουτηγμένοι σε ακαθαρσίες), οι σιμωνιακοί (κρεμασμένοι ανάποδα μέσα σε λάκκους και φωτιές στα πόδια), οι μάγοι ή ψευδοπροφήτες (με τα κεφάλια τους τοποθετημένα ανάποδα ώστε να βλέπουν μόνο το πίσω μέρος τους), οι διεφθαρμένοι πολιτικοί (εγκλωβισμένοι σε κοχλάζουσα πίσσα), οι υποκριτές (κουκουλωμένοι με κάπες από μόλυβδο), οι κλέφτες (κυνηγημένοι από φίδια και κατόπιν μεταμορφωμένοι σε φίδια), οι εσκεμμένα κακοί σύμβουλοι (εγκλωβισμένοι σε φλόγες), οι αιρετικοί (που κατασπαράσσονται από δαιμόνια) και οι κιβδηλοποιοί (τιμωρημένοι με αρρώστιες) (Άσματα ΗΖ΄-Λ΄).

Στη συνέχεια, ο γίγαντας Ανταίος μεταφέρει τον Δάντη και τον Βιργίλιο στον 9ο κύκλο.

• Κύκλος 9ος: εδώ τιμωρούνται οι προδότες, εγκλωβισμένοι μέχρι το πρόσωπο σε μία παγωμένη λίμνη. Ειδικότερα, τοποθετημένοι σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές βρίσκονται οι προδότες συγγενών (Καΐνα), οι προδότες της πατρίδας (Αντηνόρα), οι προδότες φίλων (Πτολεμαία) και οι προδότες των ευεργετών τους (Ιουδαία). (Άσματα ΛΒ΄-ΛΔ΄)

Στο βαθύτερο σημείο του Άδη, στο κέντρο της Γης, οι δύο περιπλανώμενοι παρατηρούν τον γίγαντα Εωσφόρο ο οποίος τυραννά αιώνια τον Βρούτο και τον Κάσσιο (προδότες του Ιουλίου Καίσαρα) αλλά και τον Ιούδα (προδότη του Χριστού).

Καθαρτήριο

Κόλαση, Άσμα Δ': ο 1ος κύκλος με τους αβάπτιστους ειδωλολάτρες.

Κόλαση, Άσμα Ζ΄: η τιμωρία των άπληστων.

Στο δεύτερο μέρος της Θείας Κωμωδίας, ο Δάντης και ο Βιργίλιος μεταφέρονται στο νότιο ημισφαίριο της Γης, μπροστά στο υψηλότερο βουνό της, το Καθαρτήριο, το οποίο φρουρείται από τον Κάτωνα. Στα πρώτα εννέα Άσματα του Καθαρτηρίου περιγράφεται η δομή του και έτσι πληροφορούμαστε πως το σχήμα του είναι κωνικό, ενώ συγχρόνως αποτελείται από επτά κύκλους, που συμβολίζουν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Σε κάθε κύκλο, οι αμαρτωλοί αγωνίζονται να εξαγνιστούν αφού υπόκεινται σε μία ορισμένη τιμωρία:

• Α' κύκλος: Εγωισμός, κουβαλώντας διαρκώς ένα βάρος γύρω από τον λαιμό (Άσματα Ι΄-ΙΒ΄).
• Β' κύκλος: Φθόνος, έχοντας μάτια ραμμένα με κλωστή (Άσματα ΙΓ΄-ΙΕ΄).
• Γ' κύκλος: Οργή, εγκλωβισμένοι σε πυκνό καπνό (Άσματα ΙΕ΄-ΙΖ΄).
• Δ' κύκλος: Οκνηρία, τρέχοντας ασταμάτητα (Άσματα ΙΗ΄-ΙΘ΄).
• Ε' κύκλος: Φιλαργυρία, ξαπλωμένοι με το κεφάλι στο χώμα (Άσματα ΙΘ΄-ΚΒ΄).
• Στ' κύκλος: Λαιμαργία, τιμωρημένοι με πείνα και δίψα (Άσματα ΚΒ΄-ΚΔ΄).
• Ζ' κύκλος: Λαγνεία, καιόμενοι μέσα σε φλόγες (Άσματα ΚΕ΄-ΚΖ΄).

Στο καθαρτήριο οι αμαρτωλοί μετανιώνουν για ένα ορισμένο διάστημα ώσπου να εξαγνιστούν και να τους επιτραπεί τελικά η ανάβαση στην κορυφή του βουνού όπου βρίσκεται η Εδέμ, ο επίγειος Παράδεισος. Ο Βιργίλιος, ως ειδωλολάτρης, δεν έχει δικαίωμα να εισέλθει στον Παράδεισο και οδηγός του Δάντη γίνεται πλέον η Βεατρίκη, αφού προηγουμένως τον συγχωρήσει για τις αμαρτωλές του αγάπες επί της Γης.

Παράδεισος

Παράδεισος, Άσμα ΛΑ΄: Ο Δάντης και η Βεατρίκη στον Πύρειο Ουρανό.

Ο Παράδεισος αποτελείται από εννέα ομόκεντρες σφαίρες (ουρανούς), στα πρότυπα του Πτολεμαϊκού κοσμολογικού μοντέλου. Οι σφαίρες αυτές περιστρέφονται γύρω από την ακίνητη Γη και όσο μεγαλύτερη είναι η ακτίνα τους, τόσο γρηγορότερη είναι και η περιστροφή τους. Οι ανθρώπινες ψυχές, κατοικούν στη σφαίρα που τους αναλογεί, θέτοντας έτσι ακόμα και στον Παράδεισο μια ιεραρχική τάξη.

Οι εννέα σφαίρες και οι αντίστοιχες ψυχές που φιλοξενούνται είναι:

• Σφαίρα 1η: Η Σελήνη, για όσους δεν τήρησαν υποσχέσεις (Άσματα Β΄-Ε΄).
• Σφαίρα 2η: Ο Ερμής, για όσους έκαναν το καλό από φιλοδοξία (Άσματα Ε΄-Ζ΄).
• Σφαίρα 3η: Η Αφροδίτη, για όσους έκαναν καλό από αγάπη (Άσματα Η΄-Θ΄).
• Σφαίρα 4η: Ο Ήλιος, για τους σοφούς (Άσματα Ι΄-ΙΔ΄).
• Σφαίρα 5η: Ο Άρης, για όσους υπερασπίστηκαν τη θρησκεία (Άσματα ΙΔ΄-ΙΗ΄).
• Σφαίρα 6η: Ο Δίας, για τους δίκαιους (Άσματα ΙΗ΄-Κ΄).
• Σφαίρα 7η: Ο Κρόνος, για τους οραματιστές (Άσματα ΚΑ΄-ΚΒ').΄
• Σφαίρα 8η: Τα Άστρα, για τους ευλογημένους (Άσματα ΚΒ΄-ΚΖ΄).
• Σφαίρα 9η: Οι Άγγελοι που κινούνται γύρω από τον Θεό (Άσματα ΚΖ΄-ΚΘ΄).

Ο Δάντης ανέρχεται από σφαίρα σε σφαίρα και φθάνοντας πάνω από την 9η Σφαίρα, στον Πύρειο Ουρανό παραδίδεται από τη Βεατρίκη στον Άγιο Βερνάρδο, ο οποίος παρακαλά την Παναγία να πάρει υπό την προστασία της τον Δάντη.

Διάρκεια του ταξιδιού

Το ταξίδι του Δάντη εκτιμάται πως έχει συνολική διάρκεια επτά ημερών. Ο υπολογισμός αυτός στηρίζεται σε σχετικές αναφορές μέσα στο ίδιο το έργο. Συγκεκριμένα, διακρίνουμε τα εξής στάδια:

• παραμονή στην Κόλαση, διάρκειας μίας νύχτας και μίας ημέρας,
• μετάβαση στο Καθαρτήριο που διαρκεί μία ημέρα και μία νύχτα,
• άνοδος του Καθαρτηρίου για τρεις ημέρες και τρεις νύχτες,
• παραμονή στον επίγειο Παράδεισο για μία ημέρα (ή περισσότερο),
• παραμονή στον Παράδεισο όλο τον υπόλοιπο καιρό.

Θέματα και ερμηνείες

Η Θεία Κωμωδία χαρακτηρίζεται ως αλληγορία και εν γένει προτείνονται αρκετές ερμηνείες της. Κάθε επεισόδιο και κάθε χαρακτήρας θεωρείται πως έχει συμβολική έννοια, ενσωματώνοντας τελικά στο σύνολο του έργου όλη τη σοφία και τα πάθη του κλασικού μεσαιωνικού κόσμου^[8]. Διακρίνονται περισσότερο καθαρά η ηθική και η πολιτική αλληγορία. Είναι π.χ. ευρύτερα αποδεκτό πως ο Δάντης κάνει σαφή αναφορά στην πολιτική κατάσταση της Ιταλίας, που είναι γεμάτη από τη διαφθορά και αλληλοσπαραγμούς (αμαρτίες), εκφράζοντας μία αντιφλωρεντινή πολεμική^[9]. Εξ άλλου, ο Δάντης γράφει τη Θεία Κωμωδία εξόριστος και αναμένοντας λύση από έναν δίκαιο αυτοκρατορικό θεσμό, που θα οδηγήσει τους ανθρώπους στην επίγεια ευτυχία (Παράδεισος). Από την άλλη πλευρά, το έργο μπορεί να ερμηνευθεί και ως η επίπονη πορεία του ανθρώπου να υποτάξει όλες τις αμαρτίες και τα πάθη του στον δρόμο της τελειοποιήσεώς του.

Εκδόσεις

Το πρωτότυπο χειρόγραφο του Δάντη δεν φαίνεται να έχει διασωθεί. Δύο από τα παλαιότερα αντίγραφα του πρωτότυπου βρίσκονται σήμερα στο Μιλάνο και στην Ασιατική Ακαδημία της Βομβάης. Επίσης εκατοντάδες αντίγραφα του 14ου και 15ου αιώνα διασώζονται μέχρι σήμερα.

Παραπομπές

1. Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija». (Κροατικά) Κροατική Εγκυκλοπαίδεια. Ινστιτούτο Λεξικογραφίας «Μίροσλαβ Κρλέζα». 1999. Ανακτήθηκε στις 5  Απριλίου 2024.
2. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2021.
3. "The Divine Comedy" (2005). Encyclopedia Britannica.
4. Dante Alighieri, The Divine Comedy", μτφρ. John Ciardi, New American Library, Penguin, σελ. 6.
5. "Terza rima" (2005). Encyclopedia Britannica.
6. "Beatrice", Merriam-Webster's Encyclopedia of Literature, σελ. 115.
7. Gardner, Edmund Garratt (1913). Dante and the Mystics: A Study of the Mystical Aspect of the Divina Commedia and Its Relations with Some of Its Mediaeval Sources. J. M. Dent & sons Limited.
8. Robin Kirkpatrick, Dante: The Divine Comedy, Cambridge University Press, 2004, p. 110.
9. John M. Najemy, "Dante and Florence", The Cambridge Companion to Dante, Cambridge University Press, 1993, σελ. 82.

Βιβλιογραφία

• Δάντης, Η Θεία Κωμωδία. Κόλαση, Καθαρτήρι, Παράδεισος, έμμετρη μετάφραση: Νίκος Καζαντζάκης, Εκδόσεις Καζαντζάκη, Αθήνα 1992.
• Δάντης, Η Θεία Κωμωδία, μτφ. Ανδρέας Ριζιώτης, εκδ. Gutenberg, Αθήνα 2002.
• Robin Kirkpatrick, Dante: The Divine Comedy, Cambridge University Press, 2004.

Περαιτέρω ανάγνωση

• Marguerite Mills Chiarenza, The Divine Comedy. Tracing God’s Art, Twayne Publishers Inc., Boston 1989. ISBN-10: 080577985X. ISBN-13: 978-0805779851.
• Αλμπέρτο Αζόρ Ρόζα, Ιστορία της ιταλικής λογοτεχνίας, εισαγωγή-επιμέλεια-μετάφραση: Φοίβος Γκικόπουλος, Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1998. ISBN13: 978-9602608333.
• Karl Witte, «The ethical systems of the Inferno and the Purgatorio», στο Essays on Dante by Dr. Karl Witte (being selections from the two volumes of ‘Dante-Forschungen’), επιλογή-μετάφραση-επιμέλεια με εισαγωγή, σημειώσεις και παραρτήματα από τους C. Mabel Lawrence, B. A. και Philip H. Wicksteed, M.A., London: Duckworth and Co., 1910, 2η έκδοση (1898, 1η έκδοση), σ. 117-152.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Princeton Dante Project Αρχειοθετήθηκε 2009-06-03 στο Wayback Machine. - Το πλήρες κείμενο της Θείας Κωμωδίας στην Ιταλική και Αγγλικη γλώσσα, με κριτική ανάλυση.
• Δάντου ο Άδης. Μετάφρασις Κωνσταντίνου Μουσούρου
• Δάντου το Καθαρτήριον, μετάφρασις Κωνσταντίνου Μουσούρου
• Dante Dartmouth Project
• Società Dantesca Italiana
• La Società Dante Alighieri
• The Dante Society of America
• Centro Dantesco di Ravenna Onlus dei frati minori conventuali
• Associazione Centocanti
• Danteworlds
• eBook της Θείας Κωμωδίας
• Διάγραμμα της δομής της Κόλασης και συμβολισμοί
• The World of Dante