Αναξαγόρας

Ο Αναξαγόρας (~500-428 π.Χ) ήταν σπουδαίος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και αστρονόμος. Γεννήθηκε στις Κλαζομενές της Ιωνίας περίπου το 500 π.Χ. Ήταν γιος του Ηγησίβουλου ή Εύβουλου και ανήκε σε πλούσιο και αριστοκρατικό γένος. Σε ηλικία 20 ετών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, επιδιδόμενος σε φιλοσοφικές σπουδές, όπου και έζησε εκεί επί 30 χρόνια. Σύμφωνα όμως με την παράδοση κατηγορήθηκε για ασέβεια (ισχυριζόταν ότι ο ήλιος ήταν ένα πυρακτωμένο ουράνιο σώμα, στο μέγεθος της Πελοποννήσου)^[5]και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη.

Αυτό το λήμμα αφορά τον φιλόσοφο Αναξαγόρα. Για το μυθικό πρόσωπο, δείτε: Αναξαγόρας (μυθολογία).

Αναξαγόρας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Ἀναξαγόρας (Αρχαία Ελληνικά)
Προφορά
Γέννηση	500 π.Χ. (περίπου)[1] Κλαζομενές[1]
Θάνατος	428 π.Χ. (περίπου)[1] Λάμψακος[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	αρχαία ελληνικά[1][2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μαθηματικός[3] φιλόσοφος[1] φυσικός[1] αστρονόμος[1] συγγραφέας[4]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Γενικά ο Αναξαγόρας προσπάθησε να ανανεώσει την ιωνική φυσιολογία και να τη συνδυάσει με τις πνευματικές κατακτήσεις του Παρμενίδη και του Εμπεδοκλή.

Ο φυσικός κόσμος

Στη βάση του στοχασμού του φιλόσοφου Αναξαγόρα βρίσκεται η άρνηση της γένεσης και της φθοράς, καθώς «...τίποτε δεν γίνεται ούτε χάνεται, αλλά συντίθεται και διαχωρίζεται από προϋπάρχοντα όντα». (DK 59Β17). Με άλλα λόγια, ο Αναξαγόρας δεν δέχεται τη δυνατότητα δημιουργίας όντων από τη μείξη των τεσσάρων βασικών ριζωμάτων του Εμπεδοκλή, αλλά πιστεύει ότι κάθε επιμέρους υπόσταση υπήρχε εξαρχής στον κόσμο. Τα εύλογα ερωτήματα που πιθανώς προκαλεί μια τέτοια δήλωση απαντώνται με μια άλλη βασική αρχή του Αναξαγόρα, σύμφωνα με την οποία κάθε ον του φυσικού κόσμου περιέχει σε μικρή αναλογία κομμάτια όλων των φυσικών υποστάσεων, αποτελώντας έτσι μια μικροκοσμική εικόνα του μακροκοσμικού σύμπαντος. Τούτη η καθολική ανάμειξη είναι μια πρωτοκοσμική κατάσταση αδιάκριτης μείξης των σπερμάτων, δηλαδή των βασικών δομικών συστατικών που είναι άπειρα της πραγματικότητας, αθέατα μεν, λειτουργούν ωστόσο ως πρότυπα οργάνωσης -κυανοτυπίες- ενσωματώνοντας δυνητικά τα ουσιώδη συστατικά όλων των υλικών υποστάσεων.

Αστρονομία

Για τη Γη ο Αναξαγόρας πιστεύει πως έχει τυμπανοειδές σχήμα, και πως συγκρατείται στον αέρα, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη.

Για τον Ήλιο, ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει πως ο Αναξαγόρας τον θεωρεί διάπυρο λίθο, ενώ το μέγεθός του είναι μεγαλύτερο από την Πελοπόννησο.

Για τη Σελήνη, ο φιλόσοφος πιστεύει πως είναι ετερόφωτη, αλλά τη θεωρεί μια δεύτερη Γη που κατοικείται από ανθρώπους και άλλα όντα.(κατά τον Πλάτωνα).

Για τα άστρα, πιστεύει ότι έχουν όμοια μορφή με αυτή του Ηλίου.

Για τους κομήτες, θεωρεί πως είναι πλανήτες, οι οποίοι εκπέμπουν φλόγες, τους διάττοντες αστέρες τους θεωρεί "σπινθήρες" που εκτινάσσονται από τον αέρα, και για τους μετεωρίτες, ο Αναξαγόρας πιστεύει ότι είναι λίθοι που στροβιλίζονται και έλκονται από τη Γη.

Ο νους

Ο νους, το σημείο-κλειδί της φιλοσοφίας του δεν αναμιγνύεται με τίποτε και είναι μόνος με τον εαυτό του. Είναι το καθαρότερο από όλα τα πράγματα, γνωρίζει τα πάντα και έχει τη μεγαλύτερη δύναμη. Ο νους είναι εκείνος που ελέγχει όσα έχουν ψυχή, μικρά ή μεγάλα, όπως ελέγχει και την έναρξη της κοσμικής περιστροφής.

Από μία άποψη ο νους του Αναξαγόρα επιτελεί λειτουργία ίδια με εκείνη της φιλότητας και του νείκους του Εμπεδοκλή. Διακρίνοντάς τον από τα σπέρματα ο φιλόσοφος του προσδίδει τη δυνατότητα της απεριόριστης επίδρασης στο κοσμικό γίγνεσθαι. Ωστόσο, παρά την κατηγορηματική διαβεβαίωση ότι ο νους ελέγχει τα πάντα, ο Αναξαγόρας περιορίζει την κοσμολογική λειτουργία του νου στην εκκίνηση της περιστροφικής κίνησης, η οποία στη συνέχεια επεκτείνεται βάσει των δικών της νόμων ωθώντας τον Σωκράτη σε απογοήτευση στον Φαίδωνα (96b-98c) για τον ρόλο που εξασφάλισε ο Αναξαγόρας στον νου.

Πηγές πληροφοριών

Δυστυχώς κανένα έργο των προσωκρατικών φιλοσόφων δεν σώζεται ακέραιο. Έχουμε πληροφορίες γι'αυτούς στα ΑΜΕΣΑ ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ, σε αρχαίους συγγραφείς από τον Πλάτωνα μέχρι και τους όψιμους Βυζαντινούς και στις ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, τις έμμεσες δηλαδή αναφορές. Η πρώτη εκτενής δοξογραφική αναφορά απαντά στα Μετά τα φυσικά 1, 3-10 του Αριστοτέλη, όπου και τίθεται το πρόβλημα των πρώτων αρχών. Αυτού του είδους η συστηματική ιστορία της φιλοσοφίας συνεχίστηκε στο χαμένο έργο του Θεόφραστου Φυσικῶν δόξαι. Εκείνος που ανασύνθεσε το έργο του Θεοφράστου και κατηγοριοποίησε πρώτος όλα τα αποσπάσματα των προσωκρατικών, ήταν ο Χέρμαν Αλεξάντερ Ντιλς στο έργο του Die Fragmente der Vorsokratiker (Οι Προσωκρατικοί - Οι μαρτυρίες και τα αποσπάσματα) το 1903. Οι εκδόσεις του συγγράμματος ανανεώνονταν, σημαντικότερη εκ των οποίων είναι αυτή του φιλολόγου Βάλτερ Κραντς το 1952.^[6]

Έργα

Συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά στα λεγόμενά του έχουν συντεθεί αποσπάσματα των απόψεών του, κυρίως από αναφορές του Σιμπλίκιου. Βλ. Περὶ φύσεως

Δείτε επίσης

• Αθεϊσμός στην Αρχαία Ελλάδα

Παραπομπές

1. Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 86. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
2. CONOR.SI. 212112227.
3. www-history.mcs.st-and.ac.uk/Mathematicians/Anaxagoras.html.
4. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
5. Starr, Chester. Η Γέννηση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Αθήνα: Ινστιτούτο του Βιβλίου - Καρδαμίτσα. σελ. 52. ISBN 978-618-5852-08-5. [...] ο φιλόσοφος Αναξαγόρας, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει βιαστικά την Αθήνα πριν καταγγελθεί για ασέβεια, επειδή ισχυριζόταν ότι ο ήλιος ήταν ένας λυωμένος βράχος μεγάλος σαν την Πελοπόννησο.
6. H. Diels - W. Kranz (εκδ.), Die Fragmente der Vorsokratiker, griech.-dt. (Berlin), τόμος 1 1951, τόμος 2 & 3 1952 (=VS), ελληνικό κείμενο, αγγλική μετάφραση και σχόλια G.S. Kirk - J.E. Raven - M. Schofield, Thw Presocratic Philosophers. A critical history with a selection of texts στο Εισαγωγή στην Αρχαιογνωσία, Τόμος Α' - Αρχαία Ελλάδα, σελ. 512-1.2: Η προσωκρατική φιλοσοφία, Heinz- Günther Nesselrath, Επιμ: Ιακώβ, Ρεγκακος, Εκδ. Παπαδήμα

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

• Windelband W. - Heimsoeth H., Εγχειρίδιο Ιστορίας της Φιλοσοφίας, Τομ. Α΄, Μ.Ι.Ε.Τ. (Αθήνα 2001 δ΄), ISBN 960-250-051-4.
• Προσωκρατικοί - Αναξαγόρας, Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, σειρά Οι Έλληνες - τόμος 817, ISBN 978-960-352-890-6.
• Καλογεράκος Ι. - Θανασάς Π. "Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι", στο Ελληνική Φιλοσοφία και Επιστήμη από την Αρχαιότητα έως τον 20ο αιώνα, Ε.Α.Π., (Πάτρα, 2000), ISBN 960-538-290-3.
• von Fritz, Kurt, «Ο νους του Αναξαγόρα», Μετάφρ. Δημήτρης Ηλιόπουλος, Εποπτεία 95 (1984), 983-994.
• G. S. KIRK / J. E. RAVEN / MALCOLM SCHOFIELD, Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, Μετάφραση Δημοσθένη Κούρτοβικ,εκδ.ΜΙΕΤ, Αθήνα,1988, 2006(4η εκδοση),σελ.361-389
• Μαυράκης Νίκος, Ανατολικές επιρροές στην ελληνική σκέψη και τον δυτικό πολιτισμό. Σοκόλης, (Αθήνα 2016), σσ. 342-351, ISBN 978-618-5139-32-2
• Kahn, Charles H., «Ἡ ἱστορικὴ τοποθέτηση τοῦ Ἀναξαγόρα», στό: Πρακτικὰ Α΄ Διεθνοῦς Συνεδρίου Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας, Ἰωνικὴ Φιλοσοφία - Ionian Philosophy (Τόμος Β΄), Σάμος, 1990, σσ. 62-70

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

wiktionary logo

Το Βικιλεξικό έχει σχετικό λήμμα:   Αναξαγόρας

Wikisource logo

Στη Βικιθήκη υπάρχει υλικό που έχει σχέση με το θέμα:   Συγγραφέας:Αναξαγόρας

Wikiquote logo

Στα Βικιφθέγματα υπάρχει υλικό σχετικό με το λήμμα:    Αναξαγόρας

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Αναξαγόρας

• Αναξαγόρας στην Διαδικτυακή Εγκυκλοπαίδεια της Φιλοσοφίας Αρχειοθετήθηκε 2005-07-28 στο Wayback Machine.
• Αποσπάσματα και σχόλια
• «Πλάτωνος Φαίδων 96a-102a: η πλατωνική κριτική των προσωκρατικών»