From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Δυτικοί Σλάβοι είναι υποομάδα σλαβικών λαών που μιλούν τις δυτικές σλαβικές γλώσσες. Χωρίστηκαν από την κοινή σλαβική ομάδα γύρω στον 7ο αιώνα και ίδρυσαν ανεξάρτητες πολιτείες στην Κεντρική Ευρώπη από τον 8ο έως τον 9ο αιώνα. Οι δυτικές σλαβικές γλώσσες διαφοροποιήθηκαν στις ιστορικά πιστοποιημένες μορφές τους κατά τον 10ο έως τον 14ο αιώνα.
 Δυτικές σλαβικές χώρες Άλλες σλαβικές χώρες | |
| Συνολικός πληθυσμός | |
|---|---|
| π. 80 εκ. | |
| Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς | |
| Κεντρική Ευρώπη, ιστορική Δυτική Ευρώπη (σημερινή Ανατολική Γερμανία) | |
| Πολωνοί | π. 60 εκ. |
| Τσέχοι | π. 10–12 εκ. |
| Σλοβάκοι | π. 6–7 εκ. |
| Σιλεσιοι | π. 2–5 εκ.[1](847.000 ως εθνικότητα)[2] (περιλαμβάνονται στους Πολωνούς) |
| Κασούβιοι | π. 500.000[3] (228.000 ως εθνικότητα)[2] (περιλαμβάνονται στους Πολωνούς) |
| Μοράβιοι | π. 500.000 (περιλαμβάνονται στους Τσέχους) (630.899 ως εθνικότητα[4]) |
| Σόρβοι | π. 60.000[5]–80,000[6] |
| Θρησκεία | |
| Καθολικισμός (Πολωνοί, Σλοβάκοι, Σιλέσιοι, Κασούβιοι, Μοράβιοι και μειονότητα μεταξύ των Σόρβων και Τσέχων) Προτεσταντισμός (πλειοψηφία μεταξύ των Σόρβων) Αθρησκία (πλειοψηφία μεταξύ των Τσέχων) | |
| Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες | |
| Άλλοι Σλάβοι (ειδικά Καθολικοί Σλάβοι, δηλ. Σλοβένοι και Κροάτες) | |
Τα δυτικά σλαβόφωνα έθνη σήμερα περιλαμβάνουν τους Πολωνούς, τους Τσέχους, τους Σλοβάκους, τους Σόρβους, και τις εθνοτικές ομάδες των Κασούβιων, Μοράβιων και Σιλέσιων. Κατοικούν σε μια συνεχόμενη περιοχή στην Κεντρική Ευρώπη που εκτείνεται από τα βόρεια της Βαλτικής Θάλασσας έως τα Σουδητικά Όρη και τα Καρπάθια Όρη στο νότο, ιστορικά επίσης κατά μήκος των Ανατολικών Άλπεων μέχρι την Ιταλική Χερσόνησο και τη Βαλκανική Χερσόνησο.
Η ομάδα των Δυτικών Σλάβων μπορεί να χωριστεί σε τρεις υποομάδες: τους Λεχίτες, συμπεριλαμβανομένων των Πολωνών, των Κασούβιων και των εξαφανισμένων πολαβικών και πομερανικών γλωσσών, καθώς και τους Λουσάτιους (σορβικές γλώσσες) και τους Τσέχους-Σλοβάκους.[7] Πολιτισμικά, οι Δυτικοί Σλάβοι αναπτύχθηκαν σύμφωνα με τις γραμμές άλλων δυτικοευρωπαϊκών εθνών λόγω της σύνδεσης με τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τον Δυτικό Χριστιανισμό. Έτσι, γνώρισαν μια πολιτιστική διάσπαση με τις άλλες σλαβικές ομάδες: ενώ οι Ανατολικοί Σλάβοι και μέρος των Νοτίων Σλάβων ασπάστηκαν τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό επηρεασμένοι πολιτιστικά από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, όλοι οι Δυτικοί Σλάβοι προσηλυτίστηκαν στον Ρωμαιοκαθολικισμό, υπαγόμενοι έτσι στον πολιτιστικό επιρροή της Λατινικής Εκκλησίας και του Δυτικού Πολιτισμού.
Στο Μεσαίωνα, το όνομα «Βένεδοι» (προερχόμενο από τη ρωμαϊκή εποχή) χρησιμοποιήθηκε στους δυτικούς σλαβικούς λαούς. Ο Μιέσκο Α΄, ο πρώτος ιστορικός ηγέτης της Πολωνίας, εμφανίστηκε επίσης ως «Νταγκόμε, Βασιλιάς των Βένδων».[εκκρεμεί παραπομπή]
Η πρώιμη σλαβική επέκταση ξεκίνησε τον 5ο αιώνα, και μέχρι τον 6ο αιώνα, οι ομάδες που θα γίνονταν οι δυτικές, ανατολικές και νότιες σλαβικές ομάδες είχαν πιθανώς διαχωριστεί γεωγραφικά. Τα πρώτα ανεξάρτητα δυτικά σλαβικά κράτη ξεκίνησαν τον 7ο αιώνα, με την Αυτοκρατορία του Σάμο (623–658), το Πριγκιπάτο της Μοραβίας (8ος αιώνας–833), το Πριγκιπάτο της Νίτρα (8ος αιώνας–833) και τη Μείζων Μοραβία (833 -περίπου 907). Οι Σόρβοι και άλλοι Πολάβοι Σλάβοι, όπως ο Οβοτρίτες και οι Βελέτοι, περιήλθαν στην κυριαρχία της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μετά τη Βενδική Σταυροφορία[8] τον Μεσαίωνα και είχαν γερμανοποιηθεί έντονα από τους Γερμανούς στα τέλη του 19ου αιώνα. Η πολαβική γλώσσα επιβίωσε μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα στο σημερινό γερμανικό κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας.[9]
Αυτή τη στιγμή μόνο 60.000-80.000 Σόρβοι έχουν επιζήσει ως ομάδα που διατήρησε τη γλώσσα και τις παραδόσεις της, ζώντας κυρίως στη Λουσατία, μια περιοχή της σύγχρονης Γερμανίας στα κρατίδια του Βρανδεμβούργου και της Σαξονίας.[10] Ωστόσο, η διαδικασία της γερμανοποίησης δεν πρέπει να εκληφθεί ως εκδίωξη από Γερμανούς αποίκους. Η σχέση μεταξύ Σλάβων και Γερμανών διέφερε, ανάλογα με την εποχή και την περιοχή. Συχνά, γερμανικά και σλαβικά χωριά συνυπήρχαν ως γειτονικά για αιώνες. Στη σημερινή Σαξονία, πολλά γεωγραφικά ονόματα, ακόμη και αυτά των μεγάλων πόλεων όπως η Δρέσδη, η Λειψία ή το Τσβίκαου είναι σλαβικής προέλευσης. Η Βενδική Σταυροφορία δεν αφορούσε αυτές τις περιοχές και η ανάπτυξη της σλαβικής και της γερμανικής αλληλεπίδρασης παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό ειρηνική.
Η κεντρική πολωνική φυλή των Δυτικών Πολάνων δημιούργησε το δικό της κράτος τον 10ο αιώνα υπό τον Πολωνό δούκα Μιέσκο Α΄. Για πολλούς αιώνες, η Πολωνία είχε στενούς δεσμούς με τους δυτικούς γείτονές της, με τον Πολωνό ηγεμόνα Μπολέσλαφ Α΄ το Γενναίο να ανακηρύσεται από τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Όθωνα Γ΄, ως Frater et Cooperator Imperii («Αδελφός και Συνεργάτης στην Αυτοκρατορία»).[11]
Οι πρόδρομοι των Τσέχων (δηλαδή οι Βοήμιοι) μετανάστευσαν στη Βοημία στα τέλη του 6ου αιώνα και είχαν ιδρύσει διάφορα φέουδα μέχρι τον 10ο αιώνα, όταν οι ηγεμόνες τους έγιναν τελικά υποτελείς (1002) στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το Βασίλειο της Βοημίας παρέμεινε μέρος αυτής της Αυτοκρατορίας μεταξύ 1002–1419 και 1526–1918. Οι προκάτοχοι των Σλοβάκων περιήλθαν υπό ουγγρική κυριαρχία μετά το 907 (καταστροφή της Μεγάλης Μοραβίας) – μαζί με άλλες σλαβικές ομάδες, όπως Κροάτες, Σλοβένοι, Σέρβοι και Ρουθήνιοι. Τόσο οι Τσέχοι όσο και οι Σλοβάκοι ήταν υπό την κυριαρχία της Μοναρχίας των Αψβούργων από το 1526 έως το 1804, στη συνέχεια υπό την Αυστριακή Αυτοκρατορία και μεταξύ 1867 και 1918 ήταν τμήμα της Αυστροουγγαρίας.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
