ฟองมัน หรือ ตาไก่ (๏) เป็นเครื่องหมายวรรคตอนที่นิยมใช้ในหนังสือไทยสมัยโบราณ ใช้เมื่อขึ้นต้นบท ตอน หรือเรื่อง ทั้งคำประพันธ์ร้อยกรองและร้อยแก้ว โดยไม่จำเป็นต้องย่อหน้าหรือขึ้นบรรทัดใหม่ อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันนี้นิยมใช้ฟองมันเมื่อขึ้นต้นบทร้อยกรองเท่านั้น
- ๏ เดือนสิบเอ็ดเสร็จธุระพระวสา
- รับกฐินภิญโญโมทนา
- ชุลีลาลงเรือเหลืออาลัย
- จาก นิราศภูเขาทอง
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรไทย, รูปพยัญชนะ ...
ปิด
ข้อมูลเบื้องต้น ๏, วรรคตอน ...
๏ |
---|
ฟองมัน |
|
|
|
|
؋ ₳
฿ ₿
₵ ¢ ₡ ₢
$ ₫ ₯ ֏
₠ €
ƒ ₣
₲
₴
₭
₺ ₾
₼ ℳ ₥
₦
₧ ₱ ₰ £
元 圆 圓 ﷼ ៛ ₽ ₹ ₨
₪
৳ ₸ ₮
₩
¥ 円
|
การพิมพ์เฉพาะทาง |
---|
แอสเทอริซึม
| ⁂
| ฟลอวรอน
| ❧
| ดัชนี
| ☞
| อินเทอร์รอแบง
| ‽
| วรรคตอนไอเรอนี
| ⸮
| ลอซินจ์
| ◊
| ไท
| ⁀
|
|
ที่เกี่ยวข้อง |
---|
|
ในภาษาอื่น ๆ |
---|
|
ในภาษาไทย |
---|
|
|
|
ปิด
นอกจากเครื่องหมายฟองมันที่เป็นรูปวงกลมแล้ว ในสมัยโบราณยังนิยมใช้เครื่องหมาย ฟองมันฟันหนู ( ๏”) นั่นคือ มีเครื่องหมาย ฟันหนู (") วางอยู่บนฟองมัน ใช้กำกับเมื่อจะขึ้นต้นบท หรือตอน โดยมีชื่อเรียกอื่นอีก เช่น ฟันหนูฟองมัน หรือ ฝนทองฟองมัน บางแห่งใช้เครื่องหมายวงกลมเล็ก ( ๐”) มีฟันหนูวางอยู่ข้างบน เรียกว่า ฟองดัน ก็มี