ไม้หันอากาศ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ไม้หันอากาศ, ไม้ผัด หรือ หางกังหัน[1] (–ั) ใช้เป็นสระอะลดรูปเมื่อมีพยัญชนะสะกด และใช้ประสมสระ อัวะ และ อัว
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรไทย, รูปพยัญชนะ ...
อักษรไทย | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
◌ั | |||||||
รูปพยัญชนะ | |||||||
ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ |
ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ |
ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ |
น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ |
ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส |
ห | ฬ | อ | ฮ | ||||
รูปสระ | |||||||
ะ | –ั | า | –ํ | –ิ | ' | " | |
–ุ | –ู | เ | โ | ใ | ไ | –็ | |
อ | ว | ย | ฤ | ฤๅ | ฦ | ฦๅ | |
รูปวรรณยุกต์ | |||||||
–่ | –้ | –๊ | –๋ | ||||
เครื่องหมายอื่น ๆ | |||||||
–์ | –๎ | –ฺ | |||||
เครื่องหมายวรรคตอน | |||||||
ฯ | ฯลฯ | ๆ | |||||
๏ | ๚ | ๛ | ┼ |
ปิด
แต่เดิมในศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมิได้ใช้ไม้หันอากาศหรือสัญลักษณ์อื่น เมื่อต้องการสะกดสระอะที่มีพยัญชนะสะกด จะซ้อนพยัญชนะสะกดเข้าไปอีกตัวหนึ่งเช่น มนน อ่านว่า มัน, ท๋งง อ่านว่า ทั้ง รวมไปถึงสระอัวก็ใช้ ว ซ้อนสองตัวเช่น หวว อ่านว่า หัว, ตวว อ่านว่า ตัว [2] ไม้หันอากาศเริ่มปรากฏใช้ในจารึกหลักที่ 5 ในรัชสมัยพระยาลิไท เมื่อ พ.ศ. 1904 [3]