ประเทศเกาหลีเหนือ
ประเทศในเอเชียตะวันออก / From Wikipedia, the free encyclopedia
สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี
| |
---|---|
ดินแดนที่ควบคุมโดย สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลีเป็นสีเขียวเข้ม ส่วนดินแดนอ้างสิทธิแต่ไม่ได้ควบคุมเป็นสีเขียวอ่อน | |
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด | เปียงยาง 39°2′N 125°45′E |
ภาษาราชการ | เกาหลี (Munhwaŏ)[1] |
อักษรทางการ | โชซ็อนกึล[2] |
ศาสนา | รัฐอเทวนิยม |
เดมะนิม | |
การปกครอง | รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐพรรคเดียวตามแบบชูเช ในระบบรวบอำนาจเบ็ดเสร็จแบบเผด็จการครอบครัวระบบคอมมิวนิสต์[3][4][5][6] |
• เลขาธิการพรรคและประธานคณะกรรมาธิการกิจการแห่งรัฐ | คิม จ็อง-อึน[lower-alpha 1] |
• ประธานสภาคณะผู้บริหารสูงสุดและรองประธานคนแรกของคณะกรรมการกิจการของรัฐ | ชเว รยอง-แฮ[lower-alpha 2] |
• รองประธานคณะกรรมการกิจการของรัฐ | พัก พอง-จู |
• นายกรัฐมนตรี | คิม ต็อก-ฮุน |
• ประธานสมัชชาประชาชนสูงสุด | พัก แท-ซ็อง |
สภานิติบัญญัติ | สมัชชาประชาชนสูงสุด |
ก่อตั้ง | |
• การปกครองของสหภาพโซเวียต | 3 ตุลาคม ค.ศ. 1945 |
• รัฐบาลชั่วคราวที่ 1 | 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1946 |
• รัฐบาลชั่วคราวที่ 2 | 22 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1947 |
• ก่อตั้งประเทศเกาหลีเหนือ | 9 กันยายน ค.ศ. 1948 |
• รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน | 27 ธันวาคม ค.ศ. 1972 |
17 กันยายน ค.ศ. 1991 | |
27 เมษายน ค.ศ. 2018 | |
พื้นที่ | |
• รวม | 120,540 ตารางกิโลเมตร (46,540 ตารางไมล์)[7] (อันดับที่ 97) |
0.11 | |
ประชากร | |
• พ.ศ. 2560 ประมาณ | 25,368,620[8] (อันดับที่ 55) |
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2008 | 24,052,231[9] |
212 ต่อตารางกิโลเมตร (549.1 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 45) | |
จีดีพี (อำนาจซื้อ) | ค.ศ. 2014 (ประมาณ) |
• รวม | 40 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[10] |
• ต่อหัว | 1,800 ดอลลาร์สหรัฐ[11] |
จีดีพี (ราคาตลาด) | ค.ศ. 2017 (ประมาณ) |
• รวม | 30 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[12][13] |
• ต่อหัว | 1,300 ดอลลาร์สหรัฐ[13] |
สกุลเงิน | วอน (₩) (KPW) |
เขตเวลา | UTC+9 (เวลาเปียงยาง[14]) |
รูปแบบวันที่ |
|
ขับรถด้าน | ขวา |
รหัสโทรศัพท์ | +850[15] |
โดเมนบนสุด | .kp[16] |
บทความนี้อักษรเกาหลีปรากฏอยู่ คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถามหรือสัญลักษณ์อื่นแทนตัวอักษร หากคอมพิวเตอร์ของคุณไม่สามารถแสดงผลอักษรฮันกึลและอักษรฮันจาได้อย่างถูกต้อง |
เกาหลีเหนือ (อังกฤษ: North Korea; เกาหลี: 북한; ฮันจา: 北韓) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี (อังกฤษ: Democratic People's Republic of Korea: DPRK; เกาหลี: 조선민주주의인민공화국; ฮันจา: 朝鮮民主主義人民共和國) เป็นประเทศในเอเชียตะวันออก กินพื้นที่ทางตอนเหนือของคาบสมุทรเกาหลี เมืองหลวงและนครใหญ่สุดคือเปียงยาง เขตปลอดทหารเกาหลีเป็นเขตกันชนระหว่างประเทศเกาหลีใต้กับเกาหลีเหนือ แม่น้ำอัมนกหรือยาลู่ และตูเมนเป็นพรมแดนระหว่างประเทศจีนกับเกาหลีเหนือ แม่น้ำตูเมนส่วนที่ห่างไปทางตะวันออกเฉียงเหนือเป็นพรมแดนกับประเทศรัสเซีย
คาบสมุทรเกาหลีถูกจักรวรรดิเกาหลีปกครองเรื่อยมากระทั่งถูกผนวกเข้ากับญี่ปุ่นหลังสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น ค.ศ. 1905 และถูกแบ่งเป็นเขตยึดครองโดยสหภาพโซเวียตและสหรัฐใน ค.ศ. 1945 หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติ เกาหลีเหนือปฏิเสธจะเข้าร่วมการเลือกตั้งที่สหประชาชาติอำนวยการ ซึ่งจัดที่กรุงโซลใน ค.ศ. 1948 และนำไปสู่การสถาปนารัฐบาลเกาหลีแยกในเขตยึดครองทั้งสอง ทั้งเกาหลีเหนือและใต้ต่างอ้างอธิปไตยเหนือคาบสมุทรเกาหลีทั้งหมด และนำไปสู่สงครามเกาหลีใน ค.ศ. 1950 ก่อนจะทำความตกลงสงบศึกชั่วคราวใน ค.ศ. 1953 แต่ทั้งสองยังถือว่าอยู่ในภาวะสงครามต่อกันและกันอย่างเป็นทางการ เนื่องจากยังไม่มีการลงนามสนธิสัญญาสันติภาพแต่อย่างใด[17] ทั้งสองรัฐได้รับการยอมรับเข้าสู่สหประชาชาติใน ค.ศ. 1991[18]
เกาหลีเหนือเป็นรัฐพรรคการเมืองเดียวภายใต้สหแนวร่วมนำโดยพรรคแรงงานเกาหลี[19][20][21][22] รัฐบาลของประเทศเจริญตามอุดมการณ์จูเช (Juche) ว่าด้วยการพึ่งพาตนเอง พัฒนาโดยประธานาธิบดีของประเทศ คิม อิล-ซ็อง หลังเขาถึงแก่อสัญกรรม คิม อิล-ซ็องถูกประกาศให้เป็นประธานาธิบดีตลอดกาลของประเทศ จูเชจึงกลายมาเป็นอุดมการณ์ของรัฐอย่างเป็นทางการ เมื่อประเทศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ใน ค.ศ. 1972[23] แม้คิม อิล-ซ็องจะใช้ร่างเป็นนโยบายอย่างน้อยตั้งแต่ ค.ศ. 1955[24] หลังการล่มสลายของสหภาพโซเวียตและภัยพิบัติทางธรรมชาติหลายครั้ง ได้เกิดทุพภิกขภัยขึ้นในประเทศ เป็นเหตุให้มีประชาชนเสียชีวิตถึงระหว่าง 9 แสนถึง 2 ล้านคน[25] โดยเผชิญกับสถานการณ์เหล่านี้ ผู้นำ คิม จ็อง-อิลประกาศใช้นโยบายซอนกุน (Songun) หรือ "ทหารมาก่อน" เพื่อเสริมสร้างประเทศและรัฐบาล[26]
องค์การต่างชาติหลายแห่งอธิบายเกาหลีเหนือว่าเป็นเผด็จการลัทธิสตาลินแบบเบ็ดเสร็จ[20][21][27][28][29] โดยมีลัทธิบูชาบุคคลต่อครอบครัวคิมและเป็นประเทศที่มีบันทึกสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพของพลเมืองต่ำที่สุดในโลก[30] แต่รัฐบาลเกาหลีเหนือปฏิเสธความเชื่อมโยงนี้[31] เกาหลีเหนือเป็นชาติติดอาวุธมากที่สุดของโลก[32][33] โดยมีบุคลากรทางทหารและกึ่งทหารสูงสุดเป็นอันดับ 2 ของโลก มีบุคลากรประจำการ กองหนุน และกำลังกึ่งทหารรวม 7.769 ล้านคน หรือประมาณ 30% ของประชากรทั้งหมด กองทัพประจำการซึ่งมีทหาร 1.28 ล้านนายใหญ่เป็นอันดับ 4 ของโลก ประกอบด้วย 5% ของประชากรทั้งหมด ทั้งเป็นรัฐที่มีอาวุธนิวเคลียร์ไว้ในครอบครองและมีโครงการอวกาศที่ยังดำเนินอยู่[34] การละเมิดสิทธิมนุษยชนในเกาหลีได้รับการไต่สวนโดยสหประชาชาติ และการวิจารณ์จากแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนลรวมถึงฮิวแมนไรท์วอทช์[35][36][37] นอกเหนือจากการเป็นสมาชิกขององค์การสหประชาชาติมาตั้งแต่ ค.ศ. 1991 เกาหลีเหนือยังเป็นสมาชิกของขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด กลุ่ม 77 และการประชุมภูมิภาคอาเซียน ปัญหาหลักของเกาหลีเหนือในปัจจุบันคือ การละเมิดสิทธิมนุษยชน[38] ระบบการสื่อสารและคมนาคมขนส่งที่ด้อยประสิทธิภาพ ความยากจน และการขาดแคลนอาหาร โดยในช่วงระหว่าง ค.ศ. 1994−98 มีประชาชนเสียชีวิตจากความอดอยากหลายแสนคน