รายพระนามพระมหากษัตริย์กัมพูชา

รายพระนามพระมหากษัตริย์กัมพูชา (เขมร: បញ្ជីរាយនាមព្រះមហាក្សត្រកម្ពុជា។) ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน พระมหากษัตริย์กัมพูชาเป็นประมุขแห่งรัฐของประเทศกัมพูชาที่สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์วรมัน พระมหากษัตริย์พระองค์แรกคือ พระนางโสมา และพระมหากษัตริย์พระองค์ปัจจุบันคือ พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี เป็นพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 112 ตามพระราชพงศาวดารกัมพูชาที่ได้บันทึกพระราชวงศ์วรมันนั้นได้แก่ เอกสารมหาบุรุษเขมร และพระราชพงศาวดารกรุงกัมพูชา ฉบับรบากษัตริย์ โดยการแบ่งบันทึกพระราชพงศาวดารดังกล่าวจะเป็นเป็น 2 ภาค อันได้แก่ ภาคแรก เป็นตำนานที่ได้มีการจดบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร เริ่มจากรัชกาลของตำนานพระทอง-นางนาคจนถึง รัชกาลของพระบรมนิพพานบท^[1]

[1]

พระมหากษัตริย์			ครองราชย์
รัชกาล	พระรูป	พระนาม	ระหว่าง	หมายเหตุ
อาณาจักรฟูนาน (พ.ศ. 611 – 1170)
1		พระนางโสมา (นางนาค)	พ.ศ. 611 – ศตวรรษที่ 1^[2]^[3]	ปฐมกษัตริย์แห่งกัมพูชา พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า Liǔyè (柳葉) หรือ Yèliǔ (葉柳) เป็นตำนานพระทอง-นางนาค
2		พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 1 (พระทอง)	ศตวรรษที่ 1 – 2	เป็นพระราชสวามีของพระนางโสมา พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า Hùntián (混塡) หรือ Hùnhuì (混湏) เป็นตำนานพระทอง-นางนาค
3		–	ศตวรรษที่ 2 – 2	ไม่ปรากฏพระนาม
4		พระเจ้าฮุน ปัน ฮวง (พระนามในบันทึกเอกสารจีน)	ศตวรรษที่ 2 – พ.ศ. 741	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า Hùnpánkuàng (混盤況)
5		พระเจ้าปัน ปาน (พระนามในบันทึกเอกสารจีน)	พ.ศ. 741 – 744 (3 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า Pánpán (盤盤)
6		พระเจ้าศรีมารญะ	พ.ศ. 744 – 768 (24 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า ฟ่าน ชือม่าน (范師蔓)
7		พระเจ้าฟ่าน จินเซิง (พระนามในบันทึกเอกสารจีน)	พ.ศ. 768 – 768 (น้อยกว่า 1 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า ฟ่าน จินเซิง (范金生)
8		พระเจ้าศรีธรณีนทรวรมัน	พ.ศ. 768 – 787 (19 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า ฟ่าน จาน (范旃)
9		พระเจ้าฟ่าน เฉิง (พระนามในบันทึกเอกสารจีน)	พ.ศ. 787 – 787 (น้อยกว่า 1 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า ฟ่าน เฉิง (范長)
10		พระเจ้าอัสรชัย	พ.ศ. 787 – 832 (45 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า ฟ่าน สุน (范尋)
11		พระเจ้า ฟ่าน เทียนจู (พระนามในบันทึกเอกสารจีน)	พ.ศ. 832 – 900 (68 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า ฟ่าน เทียนจู
12		พระเจ้าเจิน ท่าน (พระนามในบันทึกเอกสารจีน)	พ.ศ. 900 – 953 (53 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า Zhāntán (旃檀)
13		พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 2	พ.ศ. 953 – 978 (25 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า Qiáochénrú (僑陳如)
14		พระเจ้าศรีอินทรวรมัน	พ.ศ. 977 – 978 (1 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า Chílítuóbámó (持梨陀跋摩)
15		–	พ.ศ. 978 – 981 (3 ปี)	ไม่ปรากฏพระนาม
16		–	พ.ศ. 981 – 1027 (46 ปี)	ไม่ปรากฏพระนาม
17		พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 3	พ.ศ. 1027 – 1057 (30 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า Qiáochénrú Shéyébámó (僑陳如闍耶跋摩) เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 2
18		พระเจ้ารุทรวรมัน	พ.ศ. 1057 – 1093 (36 ปี)	พระนามในบันทึกเอกสารจีนว่า Liútuóbámó (留陁跋摩) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรฟูนานพระองค์สุดท้าย และพระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรจามปา เป็นพระราชโอรสของ พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 3 ที่ประสูติจากพระสนม เมื่อพระราชบิดาสวรรคตพระองค์ก็ทำการแย่งชิงราชสมบัติและสังหาร เจ้าชายกุณณะวรมัน รัชทายาทโดยชอบธรรมที่ประสูติจากพระนางกุลประภาวดี พระอัครมเหสี จึงมีการทำสงครามยืดเยื้อกับพระนางกุลประภาวดี เป็นสาเหตุให้อาณาจักรฟูนานอ่อนแอและล่มสลายลงในที่สุด เมื่อพระเจ้าภววรมันที่ 1 ร่วมกันกับเจ้าชายจิตรเสน (พระเจ้ามเหนทรวรมัน) พระอนุชา ทำสงครามเพื่อชิงราชสมบัติและบุกยึดราชธานีวยาธปุระได้สำเร็จ^[4]^[5]
สงครามอาณาจักรฟูนาน – อาณาจักรเจนละ (พ.ศ. 1093 – 1170)
–		พระเจ้าปวีรักษ์วรมัน	พ.ศ. 1093 – 1143 (50 ปี)	สงครามอาณาจักรฟูนาน – อาณาจักรเจนละ
–		พระเจ้ามเหนทรชัยวรมัน	พ.ศ. 1143 – 1158 (15 ปี)	สงครามอาณาจักรฟูนาน – อาณาจักรเจนละ
–		พระเจ้านเรนทรวรมัน	พ.ศ. 1158 – 1170 (12 ปี)	สงครามอาณาจักรฟูนาน – อาณาจักรเจนละ

พระมหากษัตริย์			ครองราชย์
รัชกาล	พระรูป	พระนาม	ระหว่าง	หมายเหตุ
อาณาจักรเจนละ (พ.ศ. 1093 – 1256)
–		พระเจ้าศรุตวรมัน	พ.ศ. 1093 – 1098 (5 ปี)	ทรงปลดแอกอาณาจักรเจนละจากการปกครองของอาณาจักรฟูนานในศตวรรษที่ 5 พระองค์สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์กัมโพช-สุริยวงศ์ ซึ่งเป็นราชวงศ์ของพราหมณ์กัมพูสวยัมภูวะกับพระนางอัปสรเมราพระองค์ทรงเป็นพระราบิดาในพระเจ้าเศรษฐวรมัน^[6]
–		พระเจ้าเศรษฐวรมัน	พ.ศ. 1098 – 1103 (5 ปี)	เป็นพระโอรสของพระเจ้าศรุตวรมัน เป็นผู้สถาปนาเมืองเศรษฐปุระเป็นเมืองหลวง ที่เชิงเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของปราสาทหินวัดพู พระองค์ทรงเป็นพระราชบิดาในพระนางกัมพุชราชลักษมี^[7]
–		พระเจ้าวีรวรมัน	พ.ศ. 1103 – 1118 (15 ปี)
–		พระนางกัมพุชราชลักษมี	พ.ศ. 1118 – 1123 (5 ปี)^[8]	เป็นพระราชธิดาในพระเจ้าเศรษฐวรมัน ต่อมามอบราชสมบัติให้แก่พระเจ้าภววรมันที่ 1 ซึ่งเป็นพระราชสวามีของพระนาง
19		พระเจ้าภววรมันที่ 1	พ.ศ. 1123 – 1143 (20 ปี)	เป็นเชษฐาของพระเจ้ามเหนทรวรมัน พระองค์เป็นเชื้อพระวงศ์ในอาณาจักรฟูนานที่ปกครองเมืองภวปุระ พระองค์ได้ร่วมมือกันกับเจ้าชายจิตรเสน ยกกองทัพเข้าชิงราชสมบัติจากพระเจ้ารุทรวรมัน เพราะเห็นว่าพระเจ้ารุทรวรมันขาดความชอบธรรมในการขึ้นครองราชสมบัติโดยหลังจากที่พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 3สวรรคต พระเจ้ารุทรวรมันก็ทำการสังหารรัชทายาทที่ชอบธรรมที่ประสูติจากพระอัครมเหสี แล้วขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์แห่งฟูนานซึ่งพระเจ้าภววรมันที่ 1ก็ได้รับชัยชนะเหนือพระเจ้ารุทรวรมันและยึดราชธานีวยาธปุระได้สำเร็จ
20		พระเจ้ามเหนทรวรมัน	พ.ศ. 1143 – 1159 (16 ปี)	เป็นอนุชาของพระเจ้าภววรมันที่ 1
21		พระเจ้าอิศานวรมันที่ 1	พ.ศ. 1159 – 1178 (19 ปี)	เป็นพระราชโอรสของพระเจ้ามเหนทรวรมัน
22		พระเจ้าภววรมันที่ 2	พ.ศ. 1182 – 1200 (18 ปี)
23		พระเจ้าชัยวรมันที่ 1	พ.ศ. 1200 – 1224 (24 ปี)	สวรรคตโดยไม่มีรัชทายาทที่เป็นชายหลงเหลืออยู่เลย พระมเหสีของพระองค์ คือ พระนางชยเทวี จึงสืบราชสมบัติต่อ และทำให้เกิดการแบ่งแยกดินแดนออกเป็นภาคส่วนต่าง ๆ ^[9]^[10]
24		พระนางชยเทวี	พ.ศ. 1224 – 1256 (32 ปี)	เป็นพระมเหสีของพระเจ้าชัยวรมันที่ 1
อาณาจักรเจนละ ถูกแบ่งแยกออกเป็น 2 อาณาจักร คือ อาณาจักรเจนละบกและอาณาจักรเจนละน้ำ^{[ต้องการอ้างอิง]}
อาณาจักรเจนละน้ำ (พ.ศ. 1256 – 1345)
25		พระเจ้าพลาทิตย์	พ.ศ. 1256 – 1256 (น้อยกว่า 1 ปี)
26		พระเจ้านรีประทินวรมัน	พ.ศ. 1256 – 1259 (3 ปี)
27		พระเจ้าบุษกรักษา	พ.ศ. 1259 – 1273 (14 ปี)
28		พระเจ้าสัมภูวรมัน	พ.ศ. 1273 – 1303 (30 ปี)	ทรงรวมเจนละเข้าเป็นหนึ่งเดียวอีกครั้ง^{[ต้องการอ้างอิง]}
29		พระเจ้าราเชนทรวรมันที่ 1	พ.ศ. 1303 – 1323 (20 ปี)
30		พระเจ้ามหิปติวรมัน	พ.ศ. 1303 – 1345 (42 ปี)	สวรรคตจากการโดนพระเจ้าสัญชัยตัดพระเศียร เมื่อ พ.ศ. 1345
อาณาจักรศรีวิชัย เข้ายึดครองอาณาจักรเจนละ (พ.ศ. 1345)

พระมหากษัตริย์			ครองราชย์
รัชกาล	พระรูป	พระนาม	ระหว่าง	หมายเหตุ
อาณาจักรพระนคร (พ.ศ. 1345 – 1974)
สถาปนา มเหนทรบรรพต เป็นเมืองหลวง
สถาปนา หริหราลัย เป็นเมืองหลวง
31		พระเจ้าชัยวรมันที่ 2	พ.ศ. 1345 – 1378 (33 ปี)	ประกาศอิสรภาพกัมพูชาจากการยึดครองของอาณาจักรศรีวิชัย สถาปนาอาณาจักรพระนคร และรับการอภิเษกเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ณ พนมกุเลนและริเริ่มลัทธิเทวราชขึ้นเป็นครั้งแรกในกัมพูชา^[11]
32		พระเจ้าชัยวรมันที่ 3	พ.ศ. 1378 – 1420 (42 ปี)	เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าชัยวรมันที่ 2
33		พระเจ้าอินทรวรมันที่ 1	พ.ศ. 1420 – 1432 (12 ปี)	ภาคิไนยในพระเจ้าชัยวรมันที่ 2 พระองค์ได้สร้างปราสาทพระโค โดยอุทิศแด่พระราชบิดาและพระอัยกา และสร้างปราสาทบากอง
สถาปนา ยโศธรปุระ เป็นเมืองหลวง
34		พระเจ้ายโศวรมันที่ 1	พ.ศ. 1432 – 1453 (21 ปี)	พระราชโอรสในพระเจ้าอินทรวรมันที่ 1 พระองค์ได้สร้างปราสาทโลเลย ย้ายราชธานีไปตั้งที่กรุงยโศธรปุระล้อมรอบด้วยพนมบาเค็ง อีกทั้งยังทรงโปรดให้ขุดบารายตะวันออก
35		พระเจ้าหรรษวรมันที่ 1	พ.ศ. 1453 – 1466 (13 ปี)	พระราชโอรสในพระเจ้ายโศวรมันที่ 1 พระองค์ได้สร้างปราสาทปักษีจำกรุง
36		พระเจ้าอิศานวรมันที่ 2	พ.ศ. 1466 – 1471 (5 ปี)	พระราชโอรสในพระเจ้ายโศวรมันที่ 1 พระเชษฐาในพระเจ้าหรรษวรมันที่ 1 พระองค์มีบทบาทในการชิงพระราชบัลลังก์พระมาตุลาของพระองค์เอง (พระเจ้าชัยวรมันที่ 4) พระองค์โปรดให้สร้างปราสาทกระวาน
สถาปนา เกาะแกร์ เป็นเมืองหลวง
37		พระเจ้าชัยวรมันที่ 4	พ.ศ. 1471 – 1484 (13 ปี)	พระราชนัดดาในพระเจ้าอินทรวรมันที่ 1 (ประสูติแต่พระนางมเหนทรเทวี พระธิดาในพระเจ้าอินทรวรมันที่ 1) พระองค์ได้อภิเษกสมรสกับพระนางชยเทวี พระขนิษฐาในพระเจ้ายโศวรมันที่ 1^[12] พระองค์ทรงราชาภิเษกโดยอ้างสิทธิ์ทางสายพระราชมารดา และเป็นผู้สถาปนาเกาะแกร์เป็นราชธานี
38		พระเจ้าหรรษวรมันที่ 2	พ.ศ. 1484 – 1487 (3 ปี)	พระราชโอรสในพระเจ้าชัยวรมันที่ 4
สถาปนา ยโศธรปุระ เป็นเมืองหลวง
39		พระเจ้าราเชนทรวรมันที่ 2	พ.ศ. 1487 – 1511 (24 ปี)	เป็นพระปิตุลาและพระภาดาของพระเจ้าหรรษวรมันที่ 2 พระองค์ได้ชิงพระราชบัลลังก์จากพระเจ้าหรรษวรมันที่ 2และทรงย้ายราชธานีกลับมาที่เมืองพระนคร ทรงโปรดให้สร้าง ปราสาทหินพนมรุ้ง ปราสาทแปรรูปและปราสาทแม่บุญตะวันออก, ทรงเริ่มทำสงครามกับจามปาในปี ค.ศ. 946
สถาปนา พระนคร เป็นเมืองหลวง
40		พระเจ้าชัยวรมันที่ 5	พ.ศ. 1511 – 1544 (33 ปี)	พระราชโอรสของพระเจ้าราเชนทรวรมันที่ 2 ทรงสถาปนาราชธานีแห่งใหม่คือเมืองชัยเยนทรนครและปราสาทตาแก้ว ให้เป็นศูนย์กลางแทนเมืองศรียโศธรปุระ
41		พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 1	พ.ศ. 1544 – 1549 (5 ปี)	เป็นยุคแห่งความวุ่นวาย เนื่องจากมีพระมหากษัตริย์ 3 พระองค์ครองราชย์พร้อมกันทำให้เกิดความขัดแย้ง
42		พระเจ้าสุริยวรมันที่ 1	พ.ศ. 1549 – 1593 (42 ปี)	ปราบดาภิเษกขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ได้สำเร็จ ดำเนินนโยบายเป็นพันธมิตรกับราชวงศ์โจฬะและสู้รบกับอาณาจักรตามพรลิงก์ โปรดให้สร้าง ปราสาทหินพิมายปราสาทพระขรรค์กำปงสวาย พระองค์ได้หันมานับถือศาสนาพุทธ นิกายมหายาน
43		พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2	พ.ศ. 1593 – 1609 (16 ปี)	ปราบดาภิเษกขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ได้สำเร็จ พระองค์สืบราชสันตติวงศ์แต่พระมเหสีในพระเจ้ายโศวรมันที่ 1 โปรดให้สร้างปราสาทบาปวน โปรดให้ขุดบารายตะวันตกและโปรดให้สร้างปราสาทแม่บุญตะวันตกและปราสาทสด็อกก็อกธม
44		พระเจ้าหรรษวรมันที่ 3	พ.ศ. 1609 – 1623 (14 ปี)	แย่งราชบัลลังก์จากพระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2 ตั้งศูนย์กลางพระนครที่ปราศาทบาปวน การรุกรานของจามปาในปี พ.ศ. 1617 และ 1625
45		พระเจ้าชัยวรรมันที่ 6	พ.ศ. 1623 – 1650 (27 ปี)	พระองค์ชิงราชบัลลังก์จากวิมายปุระ เป็นปฐมกษัตริย์ต้นสายราชสกุลมหิธรปุระ โปรดให้สร้างปราสาทพิมาย
46		พระเจ้าธรณีนทรวรมันที่ 1	พ.ศ. 1650 – 1656 (6 ปี)	ชิงราชบัลลังก์ของพระเจ้าชัยวรมันที่ 6
47		พระเจ้าสุริยวรมันที่ 2	พ.ศ. 1656–1688 (32 ปี)	ลอบปลงพระชนม์พระปัยกาและแย่งชิงเพื่อขึ้นครองราชสมบัติต่อ และยังโปรดให้สร้าง ปราสาทนครวัด, บันทายสำเหร่, ธรรมนนท์, เจ้าสายเทวดา และ บึงมาลา อีกทั้งยังทำศึกสงครามรุกรานกับอาณาจักรไดเวียต และ จามปา
48		พระเจ้าธรณีนทรวรมันที่ 2	พ.ศ. 1693 – 1703 (10 ปี)	เป็นลูกพี่ลูกน้องของพระเจ้าสุริยวรมันที่ 2
49		พระเจ้ายโศวรมันที่ 2	พ.ศ. 1703 – 1710 (7 ปี)	ถูกยึดอำนาจโดยพระเจ้าตรีภูวนาทิตยวรมัน
50		พระเจ้าตรีภูวนาทิตยวรมัน	พ.ศ. 1710 – 1720 (10 ปี)	อาณาจักรจามปาได้เข้ามารุกรานเมื่อปี พ.ศ. 1720 จนกระทั่งเสียพระนครให้แก่จามปาในรัชสมัยพระเจ้าชัยอินทรวรมันที่ 4 กษัตริย์แห่งอาณาจักรจามปา ในอีกหนึ่งปีต่อมา คือเมื่อปี พ.ศ. 1721
ถูกรุกรานโดยอาณาจักรจามปา (ว่างเว้นกษัตริย์ พ.ศ. 1721 – 1724)
สถาปนา นครธม เป็นเมืองหลวง
51		พระเจ้าชัยวรมันที่ 7	พ.ศ. 1724 – 1761 (37 ปี)	เป็นผู้นำกองทัพชาวพระนครในการกอบกู้เอกราชของอาณาจักรพระนครให้พ้นจากการปกครองของอาณาจักรจามปา จนได้รับชัยชนะและเป็นเอกราชอีกครั้งในปี พ.ศ. 1724 หลังจากประสบความสำเร็จจากการทำศึกครั้งนั้นแล้ว จึงได้ปฏิบัติพระราชกรณียกิจที่สำคัญเช่น การสร้างอโรคยศาลา พระราชวัง สระน้ำหลวง รวมไปถึงปราสาทองค์สำคัญ เช่น ปราสาทตาพรหม, ปราสาทพระขรรค์, ปราสาทบายน ใน นครธม และ ปราสาทนาคพันธ์ เป็นต้น
52		พระเจ้าอินทรวรมันที่ 2	พ.ศ. 1762 – 1786 (24 ปี)	เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ในรัชสมัยของพระองค์นั้นได้สูญเสียดินแดนทางฝั่งตะวันตกโดยพ่อขุนศรีอินทราทิตย์ได้ทำการฟื้นฟูอาณาจักรสุโขทัยขึ้นและดินแดนทางฝั่งตะวันออกนั้นจามปาก็ยังได้ประกาศเอกราชขึ้นมาอีกในรัชสมัยเดียวกัน
53		พระเจ้าชัยวรมันที่ 8	พ.ศ. 1786 – 1838 (52 ปี)	ถูกชาวมองโกลนำโดยกุบไลข่าน รุกรานในปี พ.ศ. 1826 และทำสงครามกับอาณาจักรสุโขทัย
54		พระเจ้าอินทรวรมันที่ 3	พ.ศ. 1838 – 1851 (13 ปี)	ลอบปลงพระชนม์พระเจ้าชัยวรมันที่ 8 ผู้เป็นพระสัสสุระ ทำให้พระพุทธศาสนานิกายเถรวาทเป็นศาสนาประจำชาติ มีการรับนักการทูตชาวจีนหยวน โจว ต๋ากวาน (พ.ศ. 1839 – 1840)
55		พระเจ้าอินทรวรมันที่ 4	พ.ศ. 1851 – 1870 (19 ปี)
56		พระเจ้าชัยวรมันที่ 9	พ.ศ. 1870 – 1879 (9 ปี)	มีพระนามปรากฏในศิลาจารึกภาษาสันสกฤตเป็นพระองค์สุดท้าย สิ้นสุดการปกครองโดยราชสกุลมหิธรปุระหลังจากที่ได้ปกครองอาณาจักรมาอย่างยาวนานกว่า 300 ปี
ถูกรัฐประหารยึดอำนาจ จากอาณาจักรขอมสู่ยุคอาณาจักรเขมร
57		พระเจ้าแตงหวาน	พ.ศ. 1879 – 1883 (4 ปี)	ต้นสายราชสกุลตระซ็อกประแอม
58		พระบรมนิพพานบท	พ.ศ. 1883 – 1889 (6 ปี)
59		พระสิทธานราชา	พ.ศ. 1889 – 1890 (1 ปี)
60		พระบรมลำพงษ์ราชา	พ.ศ. 1890 – 1896 (6 ปี)
อาณาจักรอยุธยา ตีนครธมแตก แต่ยังคงมีพระมหากษัตริย์ครองราชย์ต่อไป
61		พระบาสาต	พ.ศ. 1896 – 1899 (3 ปี)
62		พระบาอาต	พ.ศ. 1899 – 1900 (1 ปี)
63		พระกฎุมบงพิสี	พ.ศ. 1900 (น้อยกว่า 1 ปี)
64		พระศรีสุริโยวงษ์	พ.ศ. 1900 – 1906 (6 ปี)
65		พระบรมรามา	พ.ศ. 1906 – 1916 (10 ปี)
66		พระธรรมาโศกราช	พ.ศ. 1916 – 1936 (20 ปี)
อาณาจักรอยุธยา นำโดยสมเด็จพระราเมศวร ตีนครธมแตกครั้งที่ 2 แต่ยังคงมีพระมหากษัตริย์ครองราชย์ต่อไป
67		พระอินทราชา	พ.ศ. 1931 – 1964 (33 ปี)
สถาปนา จตุรมุข เป็นเมืองหลวง

พระมหากษัตริย์			ครองราชย์
รัชกาล	พระรูป	พระนาม	ระหว่าง	หมายเหตุ
อาณาจักรเขมรจตุมุข (พ.ศ. 1974 – 2083)
พ.ศ. 1974 สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 แห่งอาณาจักรอยุธยา เสด็จยกทัพมาตีนครธม ได้สำเร็จ และทรงแต่งตั้งพระอินทราชา พระราชโอรสครองเมืองนครธมต่อไป ในฐานะประเทศราช ต่อมาอาณาจักรอยุธยาได้แต่งตั้งให้เจ้าพระยาแพรก พระราชโอรสอีกพระองค์ในสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 มาครองนครธม จนกระทั่งถูกเจ้าพระยาญาติ เชื้อพระราชวงศ์วรมันกอบกู้เอกราชได้สำเร็จ พระองค์ปราบดาภิเษกขึ้นเป็นพระบรมราชารามาธิบดีที่ 1 ส่วนเจ้าพระยาแพรกถูกปลงพระชนม์
สถาปนา จตุมุข เป็นเมืองหลวง
68		พระบรมราชา (เจ้าพระยาญาติ)	พ.ศ. 1916 – 1976 (60 ปี)	ย้ายราชธานีมายังกรุงจตุมุข เข้าสู่ยุคอาณาจักรเขมรจตุมุข
ย้ายเมืองหลวงกลับมาที่ พระนคร
69		พระนารายณ์รามาธิบดี	พ.ศ. 1976 – 1980 (4 ปี)	ย้ายราชธานีกลับมาเมืองพระนคร
70		พระศรีราชา	พ.ศ. 1980 - 1981 (1 ปี)	ถูกพระศรีสุริโยไทยราชา พระอนุชาชิงราชสมบัติ
71		พระศรีสุริโยไทยราชา	พ.ศ. 1981 – 2019 (38 ปี)	เป็นพระราชโอรสเจ้าพญาญาติ กับพระอิทรมิตรา (พระราชธิดาสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 แห่งอาณาจักรอยุธยา) ถูกพระพระธรรมราชาชิงราชสมบัติ
ย้ายเมืองหลวงกลับมาที่ จตุมุข
72		พระธรรมราชาธิราชรามาธิบดีที่ 1	พ.ศ. 2011 – 2047 (36 ปี)	เป็นพระราชโอรสพระศรีสุริโยไทยราชา กับธิดาขุนทรงพระอินทร์ (ขุนนางอยุธยาที่ถูกส่งมาเป็นเจ้าเมืองโพธิสัตว์) ถูกพระอนุชาก่อกบฏ แต่สามารถขอกำลังอยุธยาปราบกบฏได้ทัน และย้ายราชธานีกลับมาเมืองจตุรมุขอีกครั้ง
สถาปนา บาสาณ เป็นเมืองหลวง
73		พระศรีสุคนธบท	พ.ศ. 2047 – 2055 (8 ปี)	สถาปนาบาสาณเป็นราชธานี
74		พระเจ้าไชยเชษฐาฐิราช	พ.ศ. 2055 – 2068 (13 ปี)	ชิงราชสมบัติพระศรีสุคนธบท
อาณาจักรเขมรจตุมุข เปลี่ยนมาเป็นอาณาจักรเขมรละแวก และได้ตกเป็นประเทศราชของกรุงศรีอยุธยา

พระมหากษัตริย์			ครองราชย์
รัชกาล	พระรูป	พระนาม	ระหว่าง	หมายเหตุ
อาณาจักรเขมรละแวก (พ.ศ. 2083 – 2140)
สถาปนา ละแวก เป็นเมืองหลวง
75		พระบรมราชาที่ 2 (พญาจันทน์)	พ.ศ. 2059 – 2109 (50 ปี)	ย้ายราชธานีมายังกรุงละแวก เข้าสู่ยุคอาณาจักรเขมรละแวก
76		สมเด็จพระบรมราชาที่ 3 (พระยาละแวก)	พ.ศ. 2109 – 2119 (10 ปี)	ประกาศอิสรภาพจากกรุงศรีอยุธยา, ทำสงครามและเข้าโจมตีกรุงศรีอยุธยา
สมเด็จพระบรมราชาที่ 3(พระยาละแวก)ทรงประกาศอิสรภาพจากอาณาจักรอยุธยา อาณาจักรเขมรละแวกได้เอกราชจากอาณาจักรอยุธยา
77		สมเด็จพระบรมราชาที่ 4 (นักพระสัตถา)	พ.ศ. 2119 – 2137 (18 ปี)	ครองราชย์ร่วมกับพระราชโอรส
สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงยกทัพมาตีกรุงละแวกได้สำเร็จ อาณาจักรเขมรละแวกได้ตกเป็นประเทศราช กรุงศรีอยุธยา) เป็นครั้งที่สอง
78		สมเด็จพระไชยเชษฐาที่ 1 (พระไชยเชษฐา)	พ.ศ. 2127 – 2137 (10 ปี)	ครองราชย์ร่วมกับพระราชบิดา และพระบรมราชาที่ 5
79 (1)		พระบรมราชาที่ 5	พ.ศ. 2127 – 2137 (10 ปี)	ครองราชย์ร่วมกับพระราชบิดาและสมเด็จพระไชยเชษฐาที่ 1 (พระไชยเชษฐา)

รายพระนามพระมหากษัตริย์กัมพูชา

อาณาจักรฟูนาน (พ.ศ. 611 – 1170)

อาณาจักรเจนละ (พ.ศ. 1093 – 1345)

อาณาจักรพระนคร (พ.ศ. 1345 – 1974)

อาณาจักรเขมรจตุมุข (พ.ศ. 1974 – 2083)

อาณาจักรเขมรละแวก (พ.ศ. 2083 – 2140)

อาณาจักรเขมรศรีสันธร (พ.ศ. 2140 – 2162)

อาณาจักรเขมรอุดง (พ.ศ. 2162 – 2384)

รัฐอารักขาของฝรั่งเศส (พ.ศ. 2406 – 2496)

ราชอาณาจักรกัมพูชาที่ 1 (พ.ศ. 2496 – 2513)

ราชอาณาจักรกัมพูชาที่ 2 (พ.ศ. 2536 – ปัจจุบัน)

อ้างอิง

Wikiwand - on

พระมหากษัตริย์			ครองราชย์
รัชกาล	พระรูป	พระนาม	ระหว่าง	หมายเหตุ
อารักขาฝรั่งเศส (พ.ศ. 2406 – 2496)
กัมพูชาตกเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส และกลายเป็นรัฐในอารักขาของฝรั่งเศสเมื่อ พ.ศ. 2406 (เข้าสู่ยุคกัมพูชาในอารักขาของฝรั่งเศส) (หมายเหตุ: กัมพูชาพ้นจากความเป็นประเทศราชของสยาม ทางฝ่ายสยามถือเป็นการเสียอิทธิพลให้ฝรั่งเศส)
107		พระบาทสมเด็จพระนโรดม บรมรามเทวาวตาร	พ.ศ. 2403 – 2447 (44 ปี)	พระราชโอรสในสมเด็จพระหริรักษ์รามมหาอิศราธิบดี (นักองค์ด้วง)
108		พระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์	พ.ศ. 2447 – 2470 (23 ปี)	พระราชโอรสในสมเด็จพระหริรักษ์รามมหาอิศราธิบดี (นักองค์ด้วง) พระอนุชาต่างพระราชมารดาในพระบาทสมเด็จพระนโรดม บรมรามเทวาวตาร (นักองค์ราชาวดี)
109		พระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์	พ.ศ. 2470 – 2484 (14 ปี)	พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ (นักองค์สีสุวัตถิ์)
110 (1)		พระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ	พ.ศ. 2484 – 2498 (14 ปี)	ครองราชย์ครั้งที่ 1 พระราชนัดดาในพระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์ (นักองค์สีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์)
ในปี พ.ศ. 2496 กัมพูชาได้รับเอกราชจากฝรั่งเศสโดยสมบูรณ์ จึงมีการสถาปนาพระราชอาณาจักรกัมพูชาโดยใช้ระบอบสังคมราษฎรนิยม พ.ศ. 2496 – 2513 กัมพูชาเข้าสู่ยุคสังคมราษฎรนิยม

พระมหากษัตริย์			ครองราชย์
รัชกาล	พระรูป	พระนาม	ระหว่าง	หมายเหตุ
ราชอาณาจักรกัมพูชา (พ.ศ. 2496 – 2513)
111		พระบาทสมเด็จพระนโรดม สุรามฤต	พ.ศ. 2498 – 2503 (5 ปี)	เป็นพระราชบิดาของพระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ พระราชนัดดาในพระบาทสมเด็จพระนโรดม บรมรามเทวาวตาร (นักองค์ราชาวดี)
เกิดรัฐประหารปี พ.ศ. 2513 ตำแหน่งพระมหากษัตริย์ถูกยกเลิก (หมายเหตุ: ยุบเลิกราชอาณาจักรกัมพูชา เปลี่ยนแปลงการปกครองไปเป็นสาธารณรัฐเขมร พ.ศ. 2513 – 2536)