รถไฟฟ้าแอร์พอร์ต เรล ลิงก์

รถไฟฟ้าเอรา วัน ซิตี้(แอร์พอร์ตเรลลิงก์)
	รถไฟฟ้าซิตี้ไลน์ หมายเลข 1 ณ สถานีพญาไท
ข้อมูลทั่วไป
ชื่ออื่น	รถไฟฟ้าเออาร์แอล; รถไฟฟ้าแอร์พอร์ต เรล ลิงก์;
สถานะ	เปิดให้บริการ
เจ้าของ	การรถไฟแห่งประเทศไทย
ที่ตั้ง	สมุทรปราการ และกรุงเทพมหานคร
ปลายทาง	ดอนเมือง; สุวรรณภูมิ;
จำนวนสถานี	10 (ทั้งหมด); 8 (เปิดให้บริการ); 2 (โครงการ)
การดำเนินงาน
รูปแบบ	รถไฟฟ้าชานเมือง, รถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยาน
ระบบ	รถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยาน; รถไฟความเร็วสูงเชื่อม 3 สนามบิน
ผู้ดำเนินงาน	บริษัท เอเชีย เอรา วัน จำกัด; (สัญญาสัมปทานโครงการ หมด พ.ศ. 2612)
ศูนย์ซ่อมบำรุง	ศูนย์ซ่อมบำรุงคลองตัน สำนักบริหารโครงการรถไฟฟ้า การรถไฟแห่งประเทศไทย
ขบวนรถ	Siemens Desiro Bangkok Class 360/3
ผู้โดยสารต่อวัน	85,888 คน; (31 สิงหาคม พ.ศ. 2561)
ประวัติ
เปิดเมื่อ	23 สิงหาคม พ.ศ. 2553 (14 ปีก่อน)
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง	28.4 km (17.6 mi) (ประมาณ); 48.6 km (30.2 mi) (โครงการ);
จำนวนทางวิ่ง	2
ลักษณะทางวิ่ง	ทางยกระดับ และใต้ดินในสถานีสุวรรณภูมิ
รางกว้าง	1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ
ระบบจ่ายไฟ	25 kV 50 Hz จ่ายไฟเหนือหัว
ความเร็ว	120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (75 ไมล์ต่อชั่วโมง)
อาณัติสัญญาณ	Siemens LZB 700M
แผนที่เส้นทาง
	ด; ค; ก; สัญลักษณ์

โครงการระบบขนส่งมวลชนทางรถไฟเชื่อมท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ และสถานีรับ-ส่งผู้โดยสารอากาศยานกรุงเทพมหานคร, รถไฟฟ้าเอรา วัน ซิตี้ (อังกฤษ: AERA1 CITY) หรือ รถไฟฟ้าแอร์พอร์ต เรล ลิงก์^[3] (อังกฤษ: Airport Rail Link) เป็นโครงการระบบขนส่งมวลชนแบบพิเศษ เดิมอยู่ในโครงการก่อสร้างเส้นทางรถไฟฟ้าในระบบรถไฟฟ้าชานเมืองสายสีแดงอ่อน ช่วงตลิ่งชัน - ฉะเชิงเทรา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงข่ายระบบรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนในกรุงเทพมหานครและพื้นที่ต่อเนื่อง ภายหลังรัฐบาลได้นำโครงการนี้มาเป็นโครงการเร่งด่วนและแยกการก่อสร้างต่างหากจากระบบรถไฟฟ้าชานเมือง ดำเนินการก่อสร้างโดยการรถไฟแห่งประเทศไทย (รฟท.) และได้เปิดดำเนินการเชิงพาณิชย์เมื่อ พ.ศ. 2553 โดยบริษัท รถไฟฟ้า ร.ฟ.ท. จำกัด ซึ่งเป็นรัฐวิสาหกิจในกระทรวงคมนาคม ต่อมาได้มีการโอนกิจการทั้งหมดให้กับ บริษัท เอเชีย เอรา วัน จำกัด เมื่อวันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2564 เพื่อรวมเส้นทางสายนี้ให้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการรถไฟความเร็วสูงเชื่อม 3 สนามบิน

ข้อมูลเบื้องต้น รถไฟฟ้าเอรา วัน ซิตี้(แอร์พอร์ตเรลลิงก์), ข้อมูลทั่วไป ...

ปิด

ในช่วงสุดท้ายของการก่อสร้างท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ คณะรัฐมนตรีในขณะนั้นมีมติให้ดำเนินการก่อสร้างโครงการระบบขนส่งมวลชน เพื่อใช้เป็นเส้นทางในการเข้า-ออกท่าอากาศยานฯ โดยให้การรถไฟแห่งประเทศไทยเป็นผู้ดำเนินการก่อสร้างทั้งงานโยธา และจัดหาผู้ให้บริการ โดยในระยะแรกหลังการลงมติ การรถไฟแห่งประเทศไทยได้ปรับรายละเอียดของโครงการรถไฟฟ้าชานเมืองสายสีแดงอ่อน เฉพาะช่วงลาดกระบัง - พระจอมเกล้าฯ ให้มีแนวเส้นทางแยกเข้าสู่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ แต่จากความล่าช้าในการออกแบบ ตลอดจนความล่าช้าในการปรับแบบท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ รวมถึงความชัดเจนของโครงการรถไฟฟ้าชานเมืองสายสีแดง ทำให้ในคราวการปรับแผนแม่บทระบบขนส่งมวลชนในกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2547 คณะรัฐมนตรีได้ลงมติให้แยกการก่อสร้างออกมาดำเนินการต่างหาก และตั้งเป้าใช้โครงการนี้เป็นโครงการต้นแบบในการก่อสร้างของรถไฟฟ้าชานเมืองสายสีแดงแทน

การก่อสร้างสามารถเริ่มดำเนินการได้เมื่อ พ.ศ. 2549 ก่อนเปิดใช้ท่าอากาศยานเพียงไม่กี่เดือน และหลังจากที่เกิดความล่าช้าขึ้นในหลายต่อหลายครั้ง ทั้งในเรื่องข้อสรุปของผู้ดำเนินการรถไฟฟ้า ความปลอดภัยโดยรวมของทั้งระบบ รวมไปถึงการที่ผู้รับเหมาไม่ยอมเซ็นโอนโครงการให้เป็นของการรถไฟแห่งประเทศไทย และความล่าช้าในการก่อตั้งบริษัทดำเนินการ จนในที่สุดรถไฟฟ้าแอร์พอร์ต เรล ลิงก์ ก็เริ่มดำเนินการเปิดทดสอบแบบวงจำกัดครั้งแรกเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2552 จากนั้นก็ได้เปิดทดสอบแบบไม่จำกัดจำนวนอีกครั้งในวันที่ 5-7 ธันวาคม พ.ศ. 2552 และเปิดทดสอบระบบกับสื่อมวลชนกลุ่มเล็ก ๆ เรื่อยมาจนถึงช่วงเดือนเมษายน พ.ศ. 2553 เดิมทีการรถไฟแห่งประเทศไทยตั้งเป้าเปิดทดสอบการเดินรถทั้งระบบอย่างเป็นทางการ แต่เนื่องจากช่วงเวลาดังกล่าว ได้เกิดเหตุวิกฤตการณ์ทางการเมืองขึ้น ทำให้ต้องเลื่อนการทดสอบจริงออกไปเป็นวันที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2553 โดยในระยะแรกเป็นการดำเนินการเปิดทดสอบฟรีในช่วงเช้าและเย็นเฉพาะจากสถานีมักกะสันถึงสถานีสุวรรณภูมิ แล้วค่อยทยอยเปิดเพิ่มทีละสถานีจนสามารถเปิดให้บริการอย่างเป็นทางการได้เมื่อวันที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2553 โดยมีนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ที่ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอยู่ในขณะนั้นเป็นประธานในพิธีเปิดรถไฟฟ้าแอร์พอร์ต เรล ลิงก์

ในระยะแรก รถไฟฟ้า ร.ฟ.ท. ว่าจ้างด็อยท์เชอบานเป็นผู้เดินรถชั่วคราวเนื่องจากไม่มีประสบการณ์ โดยเก็บค่าโดยสารในอัตรา 15 บาทตลอดสาย สำหรับการเดินทางในด้วยรถซิตี้ไลน์ ก่อนปรับเป็นอัตราค่าโดยสารตามระยะทางสูงสุด 15-45 บาท ในเดือนธันวาคม และเริ่มเปิดให้บริการรถเอ็กซ์เพรสไลน์และจุดเช็คอินในเมืองในเดือนเดียวกันด้วยอัตราค่าโดยสาร 160 บาทต่อเที่ยว ทำให้แผนการให้บริการถูกร้องเรียนจากประชาชนอย่างหนัก และประชาชนหันไปใช้บริการรถซิตี้ไลน์และเผื่อระยะเวลาการเดินทางถึงสนามบินสุวรรณภูมิแทนเพราะมีราคาถูกกว่า ทำให้ใน พ.ศ. 2554 หลังสัญญาว่าจ้างด็อยท์เชอบานหมดลง รถไฟฟ้า ร.ฟ.ท. ได้ปรับแผนการให้บริการใหม่ ด้วยการเปิดให้บริการ พญาไท เอ็กซ์เพรส ไลน์ ให้บริการจากชานชาลา 1 สถานีพญาไท ไปสถานีปลายทางท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ในอัตราค่าโดยสาร 90 บาท พร้อมทั้งลดราคาค่าโดยสารมักกะสัน เอ็กซ์เพรส ไลน์ ลงมาเหลือ 90 บาทเช่นกัน จนกระทั่ง พ.ศ. 2556 เกิดเหตุที่ รถไฟฟ้า ร.ฟ.ท. ไม่สามารถบริหารอะไหล่ให้เพียงพอต่อการให้บริการ และขบวนรถเข้าสู่ระยะการเดินรถเกินระยะการรับประกันและต้องเข้าซ่อมบำรุงใหญ่ ทำให้ รถไฟฟ้า ร.ฟ.ท. ตัดสินใจยุติการให้บริการเอ็กซ์เพรส ไลน์ ทั้งสองสาย เพื่อนำขบวนรถเข้ามาเพิ่มความถี่ให้รถซิตี้ไลน์แทน และทำให้คณะรัฐมนตรีในขณะนั้น ซึ่งนำโดย ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร และ รศ. ดร. ชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ได้ศึกษาในการเปลี่ยนระบบรถไฟฟ้าเชื่อมท่าอากาศยานที่ดำเนินการไม่ได้ตามแผนให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของโครงการรถไฟความเร็วสูงเชื่อม 3 สนามบิน ภายใต้งบประมาณการพัฒนารถไฟความเร็วสูง 2 ล้านล้านบาทของกระทรวงคมนาคม แต่แล้วแผนทั้งหมดก็ถูกระงับเนื่องมาจาก ศาลรัฐธรรณูญวินิจฉัยแล้วว่า ร่าง พ.ร.บ.เงินกู้ 2 ล้านล้านบาท ขัดและแย้งกับเจตนารมณ์ ของรัฐธรรมนูญ 2550 หมวด 8 จนกระทั่งในสมัยคณะรัฐมนตรีนำโดย พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ได้เปิดประมูลโครงการรถไฟความเร็วสูงเชื่อม 3 สนามบิน โดยให้เอกชนเซ้งโครงการรถไฟฟ้าแอร์พอร์ต เรล ลิงก์ ไปดำเนินการควบคู่ด้วย

เป็นระบบรถไฟฟ้าขนาดหนัก (heavy rail transit)
ทางวิ่ง ยกระดับที่ความสูง 20 เมตรตลอดทั้งโครงการ ยกเว้นช่วงเข้าท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ รถไฟฟ้าจะลดลงเป็นระดับดินหลังข้ามถนนสุวรรณภูมิ 2 แล้วลดระดับเป็นรถไฟฟ้าใต้ดินที่ความลึก 12 เมตรจากผิวดิน
ขนาดราง 1.435 เมตร (European standard guage) โดยมีสายไฟฟ้าแรงสูงตีขนานอยู่เหนือราง ระบบรถไฟฟ้าใช้วิธีการรับไฟฟ้าจากด้านบนด้วยแพนโทกราฟ
ตัวรถเป็นรถปรับอากาศขนาดกว้าง 2.8-3.7 เมตร ยาว 20 เมตร สูงประมาณ 3.7 เมตร ความจุ 250-300 คนต่อคัน ต่อพวงได้ 3-10 คันต่อขบวน ใช้ไฟฟ้ากระแสสลับ 25 กิโลโวลต์ 50 เฮิรตซ์ ส่งจากสถานีจ่ายไฟฟ้าย่อยบางกะปิของการไฟฟ้านครหลวงเพื่อป้อนระบบขับเคลื่อนรถ สามารถรองรับผู้โดยสารได้ 50,000 คนต่อชั่วโมงต่อทิศทาง
ใช้ระบบอาณัติสัญญาณเดินรถด้วยระบบอัตโนมัติจากศูนย์ควบคุมการเดินรถ และใช้ระบบเก็บค่าโดยสารอัตโนมัติ

ข้อมูลเพิ่มเติม ชื่อและรหัสของสถานี, จุดเปลี่ยนเส้นทาง ...

ชื่อและรหัสของสถานี		จุดเปลี่ยนเส้นทาง	วันที่เปิดให้บริการ	ที่ตั้ง

A1	สุวรรณภูมิ	สายสีเงิน สถานีสุวรรณภูมิ (โครงการ)	23 สิงหาคม พ.ศ. 2553	สมุทรปราการ
A2	ลาดกระบัง	สายสีแดงอ่อน สถานีลาดกระบัง (โครงการ)		กรุงเทพมหานคร
A3	บ้านทับช้าง	สายสีแดงอ่อน สถานีบ้านทับช้าง (โครงการ)
A4	หัวหมาก	สายสีเหลือง สถานีหัวหมาก สายสีแดงอ่อน สถานีหัวหมาก (โครงการ)
A5	รามคำแหง	สายสีแดงอ่อน สถานีรามคำแหง (โครงการ) เรือโดยสารคลองแสนแสบ ท่ารามคำแหง 1
A6	มักกะสัน	สายสีน้ำเงิน สถานีเพชรบุรี สายสีแดงอ่อน สถานีมักกะสัน (โครงการ) เรือโดยสารคลองแสนแสบ ท่าอโศก
A7	ราชปรารภ	สายสีส้ม สถานีราชปรารภ (โครงการ)
A8	พญาไท	สายสุขุมวิท สถานีพญาไท สายสีแดงอ่อน สถานีพญาไท (โครงการ)

กล่องนี้: ดู คุย แก้

ปิด