ค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศไทย

ค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศไทย เป็นอัตราค่าจ้างขั้นต่ำที่รัฐกำหนดให้นายจ้างต้องจ่ายให้แก่ลูกจ้าง กำหนดในอัตราต่อวัน กำหนดขึ้นครั้งแรกตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ ลงวันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2516 ปัจจุบันค่าจ้างขั้นต่ำเป็นไปตามประกาศคณะกรรมการค่าจ้าง กระทรวงแรงงาน เรื่อง อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ (ฉบับที่ 12) บังคับใช้ตั้งแต่ 1 มกราคม พ.ศ. 2567 เป็นต้นไป

ประวัติ

ประเทศไทยได้กำหนดให้มีอัตราค่าจ้างขั้นต่ำขึ้นครั้งแรกตามประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 103 และประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การกำหนดค่าแรงขั้นต่ำ ได้กำหนดให้กระทรวงมหาดไทยมีอำนาจกำหนดค่าจ้างขั้นต่ำ^[1] โดยมีคณะกรรมการค่าจ้างเพื่อพิจารณาและกำหนด โดยคณะกรรมการประกอบด้วยประธานและกรรมการที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยแต่งตั้ง และได้กำหนดให้ค่าจ้างขั้นต่ำต้องสามารถใช้ยังชีพแต่ลูกจ้างและคนในครอบครัว 2 คนได้อย่างปกติ^[2] ต่อมาได้ปรับนิยามของค่าจ้างขั้นต่ำขึ้นใหม่ โดยพิจารณาลดเป็นเงินที่ลูกจ้างคนเดียวสามารถควรจะได้รับและดำรงชีพได้^[3] และคงใช้นิยามนี้จนถึงปัจจุบัน^[4]

ในช่วงปี พ.ศ. 2516 - 2536 กระทรวงมหาดไทย โดยกองแรงงานเป็นผู้ดำเนินการหลักในการพิจารณาและประกาศบังคับใช้อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ กระทั่งมีการจัดตั้งกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมขึ้นมาในปี พ.ศ. 2536 (ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็นกระทรวงแรงงาน) กองแรงงาน กระทรวงมหาดไทยจึงโอนย้ายไปยังกระทรวงดังกล่าว ทำให้คณะกรรมการค่าจ้างจึงสังกัดกับกระทรวงนี้จนถึงปัจจุบัน โดยในช่วงปี พ.ศ. 2536 - 2551 กำหนดในรูปของประกาศกระทรวง และตั้งแต่ปี พ.ศ. 2551 เป็นต้นไปกำหนดเป็นประกาศของคณะกรรมการค่าจ้าง โดยมีการออกประกาศกำหนดค่าจ้างขั้นต่ำไปแล้ว 48 ฉบับ^[5]

ค่าจ้างขั้นต่ำในปัจจุบัน

ตารางค่าจ้างขั้นต่ำ ตามประกาศคณะกรรมการค่าจ้าง (ฉบับที่ 12)
บังคับใช้ตั้งแต่ 1 มกราคม พ.ศ. 2567 เป็นต้นไป^[6]

ค่าจ้างขั้นต่ำ (บาท/วัน)	จังหวัด
370	ภูเก็ต
363	กรุงเทพมหานคร นครปฐม นนทบุรี ปทุมธานี สมุทรปราการ และสมุทรสาคร
361	ชลบุรี ภูเก็ต และระยอง
352	นครราชสีมา
351	สมุทรสงคราม
350	ขอนแก่น ฉะเชิงเทรา เชียงใหม่ ปราจีนบุรี พระนครศรีอยุธยา และสระบุรี
349	ลพบุรี
348	นครนายก สุพรรณบุรี และ หนองคาย
347	กระบี่ และตราด
345	กาญจนบุรี จันทบุรี เชียงราย ตาก นครพนม บุรีรัมย์ ประจวบคีรีขันธ์ พังงา พิษณุโลก มุกดาหาร สกลนคร สงขลา สระแก้ว สุราษฎร์ธานี และอุบลราชธานี
344	ชุมพร เพชรบุรี และสุรินทร์
343	นครสวรรค์ ยโสธร และลำพูน
342	กาฬสินธุ์ นครศรีธรรมราช บึงกาฬ เพชรบูรณ์ และร้อยเอ็ด
341	ชัยนาท ชัยภูมิ พัทลุง สิงห์บุรี และอ่างทอง
340	กำแพงเพชร พิจิตร มหาสารคาม แม่ฮ่องสอน ระนอง ราชบุรี ลำปาง เลย ศรีสะเกษ สตูล สุโขทัย หนองบัวลำภู อำนาจเจริญ อุดรธานี อุตรดิตถ์ และอุทัยธานี
338	ตรัง น่าน พะเยา และแพร่
330	นราธิวาส ปัตตานี และยะลา

อ้างอิง

1. "ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 103" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. Vol. 89 no. 41. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. 16 มีนาคม 2515. p. 1. สืบค้นเมื่อ 6 กรกฎาคม 2563. {{cite magazine}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
2. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การกำหนดค่าจ้างขั้นต่ำ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. Vol. 89 no. 41. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. 16 มีนาคม 2515. p. 1. สืบค้นเมื่อ 6 กรกฎาคม 2563. {{cite magazine}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
3. "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การกำหนดค่าจ้างขั้นต่ำ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. Vol. 89 no. 41. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. 1 มกราคม 2519. p. 6. สืบค้นเมื่อ 6 กรกฎาคม 2563. {{cite magazine}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
4. "นานาทัศนะกับการกำหนดค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำ" (PDF). ค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำเพื่อเงินทุนหมุนเวียน. วารสารส่งเสริมการลงทุน. Vol. 22 no. 9. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน. กันยายน 2554. p. 11. สืบค้นเมื่อ 6 กรกฎาคม 2563. {{cite magazine}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
5. "อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ". กระทรวงแรงงาน. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-07-07. สืบค้นเมื่อ 6 กรกฎาคม 2563. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= (help)
6. "ประกาศคณะกรรมการค่าจ้าง (ฉบับที่ 12) เรื่อง อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. Vol. 140 no. 328 ง พิเศษ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา สำนักนายกรัฐมนตรี. 28 ธันวาคม 2566. p. 92. สืบค้นเมื่อ 31 ธันวาคม 2566. {{cite magazine}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)