zdrajca

zdrajca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzdrajʦ̑a], AS: [zdrai ̯ca]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zdrajca	zdrajcy
dopełniacz	zdrajcy	zdrajców
celownik	zdrajcy	zdrajcom
biernik	zdrajcę	zdrajców
narzędnik	zdrajcą	zdrajcami
miejscownik	zdrajcy	zdrajcach
wołacz	zdrajco	zdrajcy

(1.1) ktoś, kto zdradza swój naród, kraj, plemię, społeczność, itp.

(1.2) ktoś, kto porzuca wyznawane ideały, wartości

(1.3) żart. ktoś, kto oszukuje

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) podły / haniebny / nikczemny zdrajca

synonimy:

(1.1) renegat, judasz; st.pol. zdradźca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) kolaborant, sprzedawczyk, wiarołomca, przeniewierca

holonimy:

meronimy:

(1.1) współzdrajca

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrada ż, zdrajczyni ż, zdradzanie n, zdradzenie n, zdradźca mos

przym. zdradziecki, zdradliwy

przysł. zdradziecko

czas. zdradzać ndk., zdradzić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. zdradźca < pol. zdradzić^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) betrayer, traitor
• arabski: (1.1) خائن m, خوان m
• białoruski: (1.1) здраднік m, прадажнік m; (1.2) здраднік m, прадажнік m
• duński: (1.1) forræder w; (1.2) forræder w
• esperanto: (1.1) perfidulo; (1.2) perfidulo
• hiszpański: (1.1) traidor m; (1.2) traidor m, renegado m; (1.3) engañador m, tramposo m
• kazachski: (1.1) сатқын; (1.2) сатқын
• niemiecki: (1.1) Verräter m; (1.2) Verräter m; (1.3) Betrüger m
• nowogrecki: (1.1) προδότης m; (1.2) προδότης m
• rosyjski: (1.1) предатель m; (1.2) предатель m
• ukraiński: (1.1) зрадник m; (1.2) зрадник m

źródła:

1. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 796.