haniebny

haniebny (język polski)

wymowa:

IPA: [xãˈɲɛbnɨ], AS: [χãńebny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	haniebny		haniebna	haniebne	haniebni	haniebne
dopełniacz	haniebnego		haniebnej	haniebnego	haniebnych
celownik	haniebnemu		haniebnej	haniebnemu	haniebnym
biernik	haniebnego	haniebny	haniebną	haniebne	haniebnych	haniebne
narzędnik	haniebnym		haniebną	haniebnym	haniebnymi
miejscownik	haniebnym		haniebnej	haniebnym	haniebnych
wołacz	haniebny		haniebna	haniebne	haniebni	haniebne

(1.1) taki, który okrywa hańbą

(1.2) bardzo zły lub kompromitujący^[1]

(1.3) taki, który popełnił czyn przynoszący hańbę^[1]

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Dopuściłeś się w swym życiu haniebnych rzeczy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sromotny, nikczemny, kompromitujący, niecny, podły

(1.2) kiepski, lichy, marny, okropny, tandetny

antonimy:

(1.1) chwalebny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hańba ż, haniebność ż, zhańbienie n, hańbienie n

czas. hańbić, pohańbić, zhańbić

przysł. haniebnie

związki frazeologiczne:

ucieczka jest zawsze haniebna, ale czasem zbawienna

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dishonorable
• arabski: (1.1) شين, قبيح, شائن
• białoruski: (1.1) ганебны, бясслаўны; (1.2) дрэнны; (1.3) ганебны, бясслаўны

źródła:

Hasło „haniebny” w: SJP.pl.

1.  Hasło „haniecny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.