zamieszanie

zamieszanie (język polski)

zamieszanie (1.1)

zamieszanie (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌzãmʲjɛˈʃãɲɛ], AS: [zãmʹi ̯ešãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) poruszenie jakimś narzędziem w celu połączenia składników

(1.2) zamęt, rozgardiasz; sytuacja, w której panuje chaos

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	zamieszanie
dopełniacz	zamieszania
celownik	zamieszaniu
biernik	zamieszanie
narzędnik	zamieszaniem
miejscownik	zamieszaniu
wołacz	zamieszanie

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.2) Całe to zamieszanie było zupełnie niepotrzebne, jak zresztą każde zamieszanie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, rozgardiasz, zamęt; przest. kweres; pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy; gw. (Śląsk Cieszyński) sumeryja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zamieszki nmos, mieszanka ż, mieszanina ż, mieszanie n, mieszadło n

czas. mieszać ndk., zamieszać dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od zamieszać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) confusion
• duński: (1.2) forvirring w
• esperanto: (1.2) tumulto
• francuski: (1.2) confusion ż
• jidysz: (1.2) חושך m / n (chojszech)
• kataloński: (1.2) confusió ż
• norweski (bokmål): (1.2) forvirring m/ż
• norweski (nynorsk): (1.2) forvirring ż
• rosyjski: (1.1) перемешивание n; (1.2) неразбериха ż
• ukraiński: (1.1) замі́шування n; (1.2) метушня́ ż

źródła: