składnik

Podobna pisownia: skladník

składnik (język polski)

składniki (1.1) na pizzę

wymowa:

^ⓘ, IPA: [ˈskwadʲɲik], AS: [sku̯adʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) część składowa czegoś

(1.2) mat. jeden z obiektów dodawanych dający sumę

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	składnik	składniki
dopełniacz	składnika	składników
celownik	składnikowi	składnikom
biernik	składnik	składniki
narzędnik	składnikiem	składnikami
miejscownik	składniku	składnikach
wołacz	składniku	składniki

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

składnia:

(1.1) składnik + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) komponent, ingredient

(1.2) dodajnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skład m, składak m, składka ż, składanka ż, składanie n, poskładanie n, składowa ż, składnica ż, składzik m

czas. składać ndk., poskładać dk.

przym. składnikowy, składowy, składkowy, składankowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ingredient; (1.2) addend
• arabski: (1.1) مكون, مركب
• baskijski: (1.1) osagai; (1.2) batugai
• duński: (1.1) ingrediens w
• esperanto: (1.1) ingredienco; (1.2) adicianto
• fiński: (1.1) ainesosa
• francuski: (1.1) élément
• grenlandzki: (1.1) pisataq
• hiszpański: (1.1) componente m, elemento m, (spożywczy) ingrediente m; (1.2) sumando m
• interlingua: (1.1) ingrediente
• kataloński: (1.1) ingredient m
• łotewski: (1.1) komponents
• niemiecki: (1.1) Komponente ż, Bestandteil m, Zutat ż; (1.2) Summand m
• norweski (bokmål): (1.1) ingrediens m
• norweski (nynorsk): (1.1) ingrediens m
• rosyjski: (1.1) элемент m, компонент m, ингредиент m
• szwedzki: (1.1) ingrediens w
• ukraiński: (1.1) скла́дни́к m
• węgierski: (1.2) összeadandó
• włoski: (1.1) elemento

źródła: