winyl

winyl (język polski)

winyl (1.2)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	winyl	winyle
dopełniacz	winylu	winyli
celownik	winylowi	winylom
biernik	winyl	winyle
narzędnik	winylem	winylami
miejscownik	winylu	winylach
wołacz	winylu	winyle

(1.1) chem. substancja zawierająca rodniki powstałe poprzez oderwanie atomów wodoru od cząsteczek etenu

(1.2) pot. muz. płyta winylowa

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Pierwsze krążki z winylu trafiły na rynek w połowie XX wieku.

(1.2) Marcel kocha trzeszczące winyle odziedziczone po swoim dziadku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) chlorek / octan / polichlorek / polifluorek / walerianian winylu

(1.2) kolekcja / kolekcjonowanie / odtwarzacz / słuchanie winyli

synonimy:

(1.2) płyta winylowa

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) substancja

(1.2) płyta

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. diwinyl mrz

przym. winylowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Vinyl^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vinyl; (1.2) vinyl
• baskijski: (1.1) binilo; (1.2) binilo
• duński: (1.1) vinyl w/n; (1.2) vinyl w/n
• francuski: (1.1) vinyle m; (1.2) vinyle m
• hiszpański: (1.1) vinilo m; (1.2) vinilo m
• niemiecki: (1.1) Vinyl n; (1.2) Vinyl n
• portugalski: (1.1) vinil m, vinila ż; (1.2) vinil m
• słowacki: (1.1) vinyl m; (1.2) vinyl m
• włoski: (1.1) vinile m; (1.2) vinile m

źródła:

1.  Hasło „winyl” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.