odtwarzacz

odtwarzacz (język polski)

odtwarzacz (1.1)

odtwarzacz (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odtwarzacz	odtwarzacze
dopełniacz	odtwarzacza	odtwarzaczy / rzad. odtwarzaczów[1]
celownik	odtwarzaczowi	odtwarzaczom
biernik	odtwarzacz	odtwarzacze
narzędnik	odtwarzaczem	odtwarzaczami
miejscownik	odtwarzaczu	odtwarzaczach
wołacz	odtwarzaczu	odtwarzacze

(1.1) techn. urządzenie odtwarzające dźwięk lub obraz i dźwięk

(1.2) inform. program komputerowy umożliwiający odtwarzanie dźwięku lub obrazu i dźwięku

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Przez przypadek usiadłam na odtwarzaczu Ilony.

składnia:

kolokacje:

(1.1) odtwarzacz kompaktowy, odtwarzacz płyt kompaktowych, odtwarzacz CD • odtwarzacz filmów / MP3 / DVD / blu ray

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) urządzenie

(1.2) program

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odtwarzanie n, odtworzenie n

czas. odtworzyć, odtwarzać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. odtwarzać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) player
• duński: (1.1) afspiller w; (1.2) afspiller w
• hiszpański: (1.1) reproductor m; (1.2) reproductor m
• kaszubski: (1.1) òdtwôrzôcz m
• niemiecki: (1.1) Player m; (1.2) Player m
• włoski: (1.1) lettore m

źródła:

1.  Hasło „odtwarzacz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.