winowajca

winowajca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvʲĩnɔˈvajt͡sa], AS: [vʹĩnovai ̯ca], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, kto zawinił, kto popełnił występek, kto zrobił coś złego

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	winowajca	winowajcy
dopełniacz	winowajcy	winowajców
celownik	winowajcy	winowajcom
biernik	winowajcę	winowajców
narzędnik	winowajcą	winowajcami
miejscownik	winowajcy	winowajcach
wołacz	winowajco	winowajcy

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.

(1.1) Trzeba jak najszybciej znaleźć winowajcę i go ukarać.

składnia:

kolokacje:

(1.1) schwytać / ukarać winowajcę

synonimy:

antonimy:

(1.1) niewinny

hiperonimy:

(1.1) sprawca

hiponimy:

(1.1) współwinowajca

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wina ż

forma żeńska winowajczyni ż

czas. winić ndk., zawinić dk., obwinić dk., obwiniać ndk.

przym. winny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) culprit, wrongdoer
• azerski: (1.1) günahkar
• białoruski: (1.1) віноўнік m
• bułgarski: (1.1) виновник m
• czeski: (1.1) viník m
• niemiecki: (1.1) Schuldige m
• rosyjski: (1.1) виновник m
• ukraiński: (1.1) винува́тець m

źródła: