szczapa
Z Wikisłownika, wolnego słownika
szczapa (język polski)
rzeczownik, rodzaj żeński
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | szczapa | szczapy |
| dopełniacz | szczapy | szczap |
| celownik | szczapie | szczapom |
| biernik | szczapę | szczapy |
| narzędnik | szczapą | szczapami |
| miejscownik | szczapie | szczapach |
| wołacz | szczapo | szczapy |
- (1.1) kawałek odłupanego lub porąbanego siekierą drewna
- (1.2) pot. bardzo wychudzona osoba
- odmiana:
- (1.1-2)
- przykłady:
- (1.1) Pod ścianą chaty leżały liczne szczapy, siekiera była wbita w pieniek.
- (1.2) Celino, karm te twoje szczapy, bo ci je Jugendamt odbierze.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) płonąca szczapa • suche szczapy • szczapy drewna
- (1.2) chuda szczapa
- synonimy:
- (1.1) polano, daw. szczepa
- (1.2) chudzielec, chudzina
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- związki frazeologiczne:
- chudy jak szczapa
- etymologia:
- prasł. *ščapa, prasł. *ščapъ
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) log, billet; (1.2) scrag
- esperanto: ŝtipo
- rosyjski: (1.1) щепа́ ż; (1.2) ще́пка ż
- węgierski: (1.1) fahasáb
- źródła:
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.