sunąć

sunąć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsũnɔ̃ɲt͡ɕ], AS: [sũnõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą  ​^?/i

znaczenia:

czasownik

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		sunąć
czas teraźniejszy		sunę	suniesz	sunie	suniemy	suniecie	suną
czas przeszły	m	sunąłem	sunąłeś	sunął	sunęliśmy	sunęliście	sunęli
	ż	sunęłam	sunęłaś	sunęła	sunęłyśmy	sunęłyście	sunęły
	n	sunęłom	sunęłoś	sunęło
tryb rozkazujący		niech sunę	suń	niech sunie	suńmy	suńcie	niech suną
pozostałe formy czas przyszły m będę sunął, będę sunąć będziesz sunął, będziesz sunąć będzie sunął, będzie sunąć będziemy sunęli, będziemy sunąć będziecie sunęli, będziecie sunąć będą sunęli, będą sunąć ż będę sunęła, będę sunąć będziesz sunęła, będziesz sunąć będzie sunęła, będzie sunąć będziemy sunęły, będziemy sunąć będziecie sunęły, będziecie sunąć będą sunęły, będą sunąć n będę sunęło, będę sunąć będziesz sunęło, będziesz sunąć będzie sunęło, będzie sunąć czas zaprzeszły m sunąłem był sunąłeś był sunął był sunęliśmy byli sunęliście byli sunęli byli ż sunęłam była sunęłaś była sunęła była sunęłyśmy były sunęłyście były sunęły były n sunęłom było sunęłoś było sunęło było forma bezosobowa czasu przeszłego sunięto tryb przypuszczający m sunąłbym, byłbym sunął sunąłbyś, byłbyś sunął sunąłby, byłby sunął sunęlibyśmy, bylibyśmy sunęli sunęlibyście, bylibyście sunęli sunęliby, byliby sunęli ż sunęłabym, byłabym sunęła sunęłabyś, byłabyś sunęła sunęłaby, byłaby sunęła sunęłybyśmy, byłybyśmy sunęły sunęłybyście, byłybyście sunęły sunęłyby, byłyby sunęły n sunęłobym, byłobym sunęło sunęłobyś, byłobyś sunęło sunęłoby, byłoby sunęło imiesłów przymiotnikowy czynny m sunący, niesunący ż sunąca, niesunąca sunące, niesunące n sunące, niesunące imiesłów przymiotnikowy bierny m sunięty, niesunięty sunięci, niesunięci ż sunięta, niesunięta sunięte, niesunięte n sunięte, niesunięte imiesłów przysłówkowy współczesny sunąc, nie sunąc rzeczownik odczasownikowy sunięcie, niesunięcie

(1.1) poruszać się płynnie, posuwiście

(1.2) pchając lub ciągnąc, przesuwać po czymś

odmiana:

(1.1-2) koniugacja Vb

 

przykłady:

(1.1) Mikrobus sunie powoli po wąskich uliczkach przedmieść Londynu^[1].

(1.2) Wycinak sunęło się po lodzie, nóż ścinał trzcinę równo z taflą lodu^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. osuwisko n, suwak m, suwnica ż, przesunięcie n, sunięcie n, suw mrz

czas. suwać, posunąć, posuwać, przesunąć, przesuwać, wysunąć, wysuwać, zsunąć, zsuwać, zasuwać

przym. posuwisty

przysł. posuwiście

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

Hasło „sunąć” w: SJP.pl.

1. Edwin Bendyk, Zatruta studnia : rzecz o władzy i wolności, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
2. Danuta Koral, Wydziedziczeni, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.