struga

struga (język polski)

struga (1.1)

struga (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈstruɡa], AS: [struga]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ciecz płynąca wąskim pasmem; płynąca, lejąca się woda, ciecz

(1.2) geogr. mała rzeczka

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, forma fleksyjna

(2.1) D. lp od: strug

czasownik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	struga	strugi
dopełniacz	strugi	strug
celownik	strudze	strugom
biernik	strugę	strugi
narzędnik	strugą	strugami
miejscownik	strudze	strugach
wołacz	strugo	strugi

(3.1) 3. os. lp ter. od: strugać

odmiana:

(1.1-2)

 

(2.1) zob. strug

przykłady:

(1.1) Struga cieczy spływała z góry.

składnia:

kolokacje:

(1.1) strugi deszczu

synonimy:

(1.2) potok, potoczek, strumyczek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. strużka ż

przym. strugowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1) praindoeur. *sreu-^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) spurt, stream; (1.2) stream
• niderlandzki: (1.1) stroom m, straal ż
• rosyjski: (1.1) струя ż; (1.2) речка ż, рукав m
• szwedzki: (1.1) stråle w
• wilamowski: (1.1) stru̐g ż, strug ż; (1.2) stru̐g ż, strug ż

źródła:

1. Leszek Bednarczuk, Kontakty językowe w przedhistorycznej Europie środkowo-wschodniej, „Bulletin de la Société Polonaise de Linguistique”, fasc. LXXIII, 2017, s. 178.