samowolny

samowolny (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	samowolny		samowolna	samowolne	samowolni	samowolne
dopełniacz	samowolnego		samowolnej	samowolnego	samowolnych
celownik	samowolnemu		samowolnej	samowolnemu	samowolnym
biernik	samowolnego	samowolny	samowolną	samowolne	samowolnych	samowolne
narzędnik	samowolnym		samowolną	samowolnym	samowolnymi
miejscownik	samowolnym		samowolnej	samowolnym	samowolnych
wołacz	samowolny		samowolna	samowolne	samowolni	samowolne

(1.1) postępujący według własnej woli, nie licząc się z innymi, z przepisami

(1.2) świadczący o samowolnej (1.1) postawie

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) samowolne oddalenie

synonimy:

(1.1) arbitralny, niesubordynowany, niezdyscyplinowany, sobiepański, własnowolny

(1.2) arbitralny, bezprawny, niesubordynowany, sobiepański, woluntarystyczny, własnowolny

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nieposłuszny, niedemokratyczny^[1]

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. samowola ż, samowolka ż, samowolność ż

przysł. samowolnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. sam + -o- + wolny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) self-willed, wilful, arbitrary; (1.2) lawless, unauthorized
• bułgarski: (1.1) самоволен
• esperanto: (1.1) arbitra; (1.2) arbitra
• fiński: (1.1) mielivaltainen
• francuski: (1.1) anarchique
• hiszpański: (1.1) arbitrario, desenfrenado; (1.2) arbitrario
• kaszubski: (1.1) rozwòlony, swòji wòlë
• niemiecki: (1.1) eigenwillig; (1.2) eigenmächtig, willkürlich
• szwedzki: (1.1) självsvåldig, egenmäktig
• włoski: (1.1) arbitrario; (1.2) arbitrario

źródła:

1.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.