pocztówka

pocztówka (język polski)

stara pocztówka (1.1) – awers i rewers

wymowa:

IPA: [pɔt͡ʃˈtufka], AS: [počtufka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pocztówka	pocztówki
dopełniacz	pocztówki	pocztówek
celownik	pocztówce	pocztówkom
biernik	pocztówkę	pocztówki
narzędnik	pocztówką	pocztówkami
miejscownik	pocztówce	pocztówkach
wołacz	pocztówko	pocztówki

(1.1) karta służąca do korespondencji, zwykle z fotografią lub obrazkiem po jednej stronie, wysyłana pocztą, bez koperty; zob. też kartka pocztowa w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wysłał rodzicom kolorową pocztówkę z urlopu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) napisać / wysyłać / otrzymać pocztówkę • pocztówka świąteczna / urodzinowa / imieninowa • pocztówka z wakacji / z urlopu / z kolonii / z obozu / z wycieczki / z podróży • pocztówka znad morza / z gór • pocztówka z pozdrowieniami / z życzeniami

synonimy:

(1.1) karta pocztowa, kartka pocztowa, widokówka, kartka; przest. odkrytka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. poczta ż, pocztylion mos, pocztóweczka ż

przym. pocztówkowy, pocztowy

związki frazeologiczne:

pocztówka dźwiękowa

etymologia:

pol. poczta + -ówka

W 1900 roku w Warszawie, z inicjatywy L. Papieskiego, rozpisano konkurs na jednowyrazową nazwę karty pocztowej w języku polskim. Nowa nazwa miała zastąpić używaną dotychczas „kartę korespondencyjną” oraz zaczerpniętą z języka rosyjskiego „odkrytkę”. Spośród nadesłanych propozycji rozpatrywano m.in. pięć propozycji: „liścik”, „listówka”, „otwartka”, „pisanka” i „pocztówka”. Ta ostatnia nazwa została zgłoszona przez Henryka Sienkiewicza i uzyskała największą liczbę głosów. Odtąd przyjęto „pocztówkę” do nazywania pojedynczych kart korespondencyjnych. Adaptacja nowej nazwy udała się, a za datę jej powstania należy uznać dokładnie 27 listopada 1900 r.^[1][2][3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) postcard
• arabski: (1.1) بطاقة بريدية
• baskijski: (1.1) posta-txartel, postal
• białoruski: (1.1) паштоўка ż, адкрытка ż
• bułgarski: (1.1) пощенска картичка ż
• chiński standardowy: (1.1) 明信片 (míngxìnpiàn)
• chorwacki: (1.1) razglednica ż
• czeski: (1.1) korespondenční lístek, pohlednice
• duński: (1.1) postkort n
• esperanto: (1.1) poŝtkarto, bildkarto
• farerski: (1.1) postkort n
• francuski: (1.1) carte postale ż
• hindi: (1.1) कार्ड m (kārḍ)
• hiszpański: (1.1) postal ż, tarjeta postal ż
• kataloński: (1.1) postal ż
• malajski: (1.1) poskad
• niemiecki: (1.1) Postkarte ż
• norweski (bokmål): (1.1) postkort n
• norweski (nynorsk): (1.1) postkort n
• nowogrecki: (1.1) καρτ ποστάλ ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) cartão postal
• rosyjski: (1.1) открытка ż
• słowacki: (1.1) pohľadnica
• szwedzki: (1.1) vykort n
• tok pisin: (1.1) poskat
• turecki: (1.1) kartpostal
• ukraiński: (1.1) листівка ż, поштівка ż
• węgierski: (1.1) levelezőlap, képeslap
• wilamowski: (1.1) pöstkiöt
• włoski: (1.1) cartolina postale ż

źródła:

1. „Archeion”, tom 102, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Zakład Naukowo-Badawczy Archiwistyki, Warszawa 2000, s. 187
2. Paweł Banaś Aksjosemiotyka karty pocztowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1992
3. Bolesław Prus „Kroniki”, tom 16, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1970