plebs

plebs (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ogół ludzi niewykształconych i niezamożnych, mających obojętny stosunek do kultury^[1]

(1.2) w dawnej Polsce: warstwa społeczna nienależąca do stanu szlacheckiego^[1]

(1.3) w starożytnym Rzymie: warstwa obywateli wolnych, ale niemających pełni praw politycznych^[1]

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	plebs
dopełniacz	plebsu
celownik	plebsowi
biernik	plebs
narzędnik	plebsem
miejscownik	plebsie
wołacz	plebsie

odmiana:

(1.1-3) blm,

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. plebejskość n, plebejusz m, plebejuszka ż, plebejka ż

przym. plebejski, plebejuszowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. plebs = pospólstwo

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.3) плебс m
• duński: (1.1) pøbel w
• niemiecki: (1.1) Pöbel m
• węgierski: (1.3) plebsz

źródła:

1.  Hasło „plebs” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

plebs (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) lud, tłum, pospólstwo^[1]

(1.2) rel. naród wybrany, Hebrajczycy, Izraelici^[1]

(1.3) rel. chrześcijanie, wierni (szczególnie świeccy)^[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plebs	plebēs
dopełniacz	plebis	plebium
celownik	plebī	plebibus
biernik	plebim	plebēs
ablatyw	plebi	plebibus
wołacz	plebs	plebēs

odmiana:

(1.1-3) plebs, plebis (deklinacja III, paradygmat II samogłoskowy)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Hasło „plebs” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 513.