pełnomocnik

Podobna pisownia: pełnomòcnik

pełnomocnik (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pełnomocnik	pełnomocnicy
dopełniacz	pełnomocnika	pełnomocników
celownik	pełnomocnikowi	pełnomocnikom
biernik	pełnomocnika	pełnomocników
narzędnik	pełnomocnikiem	pełnomocnikami
miejscownik	pełnomocniku	pełnomocnikach
wołacz	pełnomocniku	pełnomocnicy
depr. M. i W. lm: (te) pełnomocniki

(1.1) praw. osoba mająca pełnomocnictwo do wykonywania czynności prawnych w czyimś imieniu

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Pełnomocnik właścicieli kilkukrotnie próbował zająć jej mieszkanie, a proponowane przez niego sposoby ugody nigdy nie doczekały się realizacji^[1].

(1.1) Gdy pełnomocnik był ustanowiony przez kilka osób do wspólnego interesu, każda z nich odpowiedzialna jest solidarnie względem niego za wszelkie skutki pełnomocnictwa^[2].

(1.1) Pełnomocnictwo jest pisemnym dowodem na to, że pełnomocnik ma pozwolenie na działanie i podejmowanie decyzji w twoim imieniu w ramach określonych przez to pełnomocnictwo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) osoba upoważniona, plenipotent, przedstawiciel, powiernik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pełnomocnictwo n, pełnomocność ż

przym. pełnomocny

czas. upełnomocniać

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) commissioner, plenipotentiary, proxy
• białoruski: (1.1) хадайнік m
• czeski: (1.1) pověřenec m, zmocněnec m, zplnomocněnec m
• duński: (1.1) fuldmægtig w
• esperanto: (1.1) plenrajtigito, pot. plenpovulo
• francuski: (1.1) chargé m
• kaszubski: (1.1) pełnomòcnik m
• litewski: (1.1) įgaliotasis atstovas m, įgaliotinis m
• niemiecki: (1.1) Beauftragter m, Bevollmächtigter m
• słowacki: (1.1) poverenec m, splnomocnenec m, zmocnenec m
• szwedzki: (1.1) befullmäktigad w, fullmäktig w, ombud n
• ukraiński: (1.1) довірений m, довірена особа ż
• węgierski: (1.1) megbízott, meghatalmazott
• włoski: (1.1) commissario m, incaricato m, plenipotenziario m

źródła:

1. z Wikipedii
2. Stanisław Zawadzki, Prawo cywilne obowiazujace w królestwi Polskiém, 1860, t. 1