półtorak

półtorak (język polski)

półtorak (1.1)

półtorak (1.2)

półtorak (1.3)

wymowa:

IPA: [puwˈtɔrak], AS: [puu̯torak]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	półtorak	półtoraki
dopełniacz	półtoraka	półtoraków
celownik	półtorakowi	półtorakom
biernik	półtorak	półtoraki
narzędnik	półtorakiem	półtorakami
miejscownik	półtoraku	półtorakach
wołacz	półtoraku	półtoraki

(1.1) spoż. miód pitny powstały z fermentacji brzeczki, w której stosunek objętości miodu do wody wynosi 1:1/2

(1.2) hist. numizm. srebrna moneta o wartości półtora grosza bita w Rzeczypospolitej Obojga Narodów; zob. też półtorak (moneta) w Wikipedii

(1.3) pot. miecz półtoraręczny

(1.4) gw. dom półtorapiętrowy^[1]

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. półtoraczek m

licz. półtora, półtorej

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. półtora + -ak

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Napoje

(1.1) zobacz też: półtorak • dwójniak • trójniak • czwórniak

tłumaczenia:

• wilamowski: (1.1) pułtorok m

źródła:

1. Anna Kostecka-Sadowa, Wybrane tendencje słowotwórcze w polszczyźnie południowokresowej na przykładzie Mościsk i okolic (uwagi o zjawiskach słowotwórczych w języku Polaków południowokresowych), „Socjolingwistyka” XXVII, 2013, s. 155.