ojczym

ojczym (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔjʧ̑ɨ̃m], AS: [oi ̯čỹm], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ojczym	ojczymowie
dopełniacz	ojczyma	ojczymów
celownik	ojczymowi	ojczymom
biernik	ojczyma	ojczymów
narzędnik	ojczymem	ojczymami
miejscownik	ojczymie	ojczymach
wołacz	ojczymie	ojczymowie

(1.1) praw. mąż matki, który nie jest ojcem biologicznym

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Po śmierci ojca, moja matka ponownie wyszła za mąż. Mój ojczym jest dla mnie bardzo miły.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) pasierb, pasierbica

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ojciec m, ojcostwo n, ojczulek mos, ojcaszek mos, Ojciec mos

przym. ojczyźniany

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. oćczym < st.pol. otczym^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) njerk m
• angielski: (1.1) stepfather
• baskijski: (1.1) aitaorde, aitaizun, ugazaita
• białoruski: (1.1) айчым m
• czeski: (1.1) otčím m, nevlastní otec m
• duński: (1.1) stedfader w
• esperanto: (1.1) duonpatro
• estoński: (1.1) kasuisa
• francuski: (1.1) beau-père m, parâtre m
• hiszpański: (1.1) padrastro m
• interlingua: (1.1) patrastro
• jidysz: (1.1) שטיפֿפֿאָטער m (sztiffoter)
• kataloński: (1.1) padrastre m
• łotewski: (1.1) patēvs m
• niemiecki: (1.1) Stiefvater m
• nowogrecki: (1.1) πατριός m, μητριός m
• portugalski: (1.1) padrasto m
• rosyjski: (1.1) отчим m
• słowacki: (1.1) otčím m, nevlastný otec m
• szwedzki: (1.1) styvfar w
• ukraiński: (1.1) вітчим m
• węgierski: (1.1) mostohaapa
• wietnamski: (1.1) bố dượng
• wilamowski: (1.1) štīffōter m, śtiffoter m
• włoski: (1.1) patrigno

źródła:

1. Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 5.