oficer

Podobna pisownia: officer

oficer (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈfʲit͡sɛr], AS: [ofʹicer], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oficer	oficerowie / oficerzy
dopełniacz	oficera	oficerów
celownik	oficerowi	oficerom
biernik	oficera	oficerów
narzędnik	oficerem	oficerami
miejscownik	oficerze	oficerach
wołacz	oficerze	oficerowie / oficerzy
depr. M. i W. lm: (te) oficery

(1.1) wojsk. adm. osoba zajmująca odpowiednią pozycję w hierarchii jakiejś służby mundurowej; w Polsce: posiadająca stopień od podporucznika wzwyż^[1]; zob. też oficer w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Oficerowie do rana bawili się w kantynie.

(1.1) Mój wujek był marynarzem i oficerem Floty.

(1.1) Nie matura, lecz chęć szczera, zrobi z ciebie oficera.

składnia:

kolokacje:

(1.1) oficer dyżurny / marynarki / sztabu • oficer flagowy • młodszy oficer • starszy oficer • pierwszy oficer • oficer ogniowy • oficer liniowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oficerka ż, oficerki lm nmos, oficerstwo n, oficerzyna m

zdrobn. oficerek m

przym. oficerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Offizier < franc. officier < łac. officiarius

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) officer
• arabski: (1.1) ضابط
• baskijski: (1.1) ofizial, ofizier
• białoruski: (1.1) афіцэр m
• bułgarski: (1.1) офицер m
• czeski: (1.1) důstojník m
• duński: (1.1) officer w
• esperanto: (1.1) oficiro
• francuski: (1.1) officier m
• hiszpański: (1.1) oficial m
• nowogrecki: (1.1) αξιωματικός m
• ormiański: (1.1) սպա
• rosyjski: (1.1) офицер m
• ukraiński: (1.1) офіцер m
• włoski: (1.1) ufficiale m

źródła:

1. Hasło „oficer” w: SJP.pl.