odgłos

odgłos (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔdɡwɔs], AS: [odgu̯os] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odgłos	odgłosy
dopełniacz	odgłosu	odgłosów
celownik	odgłosowi	odgłosom
biernik	odgłos	odgłosy
narzędnik	odgłosem	odgłosami
miejscownik	odgłosie	odgłosach
wołacz	odgłosie	odgłosy

(1.1) dźwięk towarzyszący jakiejś czynności lub wydawany przez coś^[1], brzmienie czegoś

odmiana:

(1.1)^[2]

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) odgłos kroków • odgłos rozmowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dźwięk

hiponimy:

(1.1) bełt, brzęk, bulgot, bzyk, chrobot, chrzęst, czkawka, echo, gwizd, huk, jęk, kaszlnięcie, kichnięcie, klaśnięcie, łkanie, łopot, mlask, świst, pisk, plusk, pogwar, pukanina, ryk, salwa, skowyt, skrzyp, stuk, syk, szloch, szum, szurgot, tętent, terkot, trzask, tupot, uderzenie, westchnienie, wycie, zgrzyt^[3]

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sound
• francuski: (1.1) bruit m
• rosyjski: (1.1) отглос m, отголосок m, отзвук m, эхо n
• tybetański: (1.1) ང་ར
• ukraiński: (1.1) ві́дгомін m, ві́дголос m, відлу́ння n

źródła:

1.  Hasło „odgłos” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2.  Hasło „odgłos” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
3.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.