brzmienie

brzmienie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbʒmʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [bžmʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brzmienie	brzmienia
dopełniacz	brzmienia	brzmień
celownik	brzmieniu	brzmieniom
biernik	brzmienie	brzmienia
narzędnik	brzmieniem	brzmieniami
miejscownik	brzmieniu	brzmieniach
wołacz	brzmienie	brzmienia

(1.1) zespół cech dźwiękowych danego instrumentu, sprzętu lub głosu

(1.2) określona postać słowna, określona treść lub myśl zawarta w tekście^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Twoja gitara ma rzeczywiście fajne brzmienie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) brzmienie jazzowe / rockowe / bluesowe

(1.2) brzmienie umowy

synonimy:

(1.1) dźwięk, odgłos, ton

antonimy:

(1.1) cisza, milczenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brzmiącość ż, brzmieniowość ż, współbrzmienie n

czas. rozbrzmieć, brzmieć ndk.

przym. brzmieniowy

przysł. brzmieniowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. brzmieć + -enie

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) klank
• albański: (1.1) tingull
• angielski: (1.1) sound
• arabski: (1.1) صوت
• azerski: (1.1) səs
• baskijski: (1.1) soinu
• bengalski: (1.1) শব্দ (śabda)
• białoruski: (1.1) гук m, гучанне n
• bułgarski: (1.1) звук m
• chiński standardowy: (1.1) uproszcz. 声音 / trad. 聲音 (shēngyīn)
• chorwacki: (1.1) zvuk
• czeski: (1.1) zvuk m; (1.2) znění n
• duński: (1.1) lyd w
• esperanto: (1.1) tono
• estoński: (1.1) heli
• fiński: (1.1) ääni
• francuski: (1.1) son m
• galicyjski: (1.1) son
• gruziński: (1.1) ხმის (khmis)
• gudźarati: (1.1) અવાજ (avāja)
• haitański: (1.1) son
• hebrajski: (1.1) קול
• hindi: (1.1) ध्वनि (dhvani)
• hiszpański: (1.1) sonido m
• indonezyjski: (1.1) suara
• irlandzki: (1.1) fuaim
• islandzki: (1.1) hljóð
• japoński: (1.1) サウンド (saundo)
• kannada: (1.1) ಧ್ವನಿ (dhvani)
• kaszubski: (1.1) klãk m
• kataloński: (1.1) so
• koreański: (1.1) 소리 (sori)
• litewski: (1.1) garsas m
• łaciński: (1.1) sonus m
• łotewski: (1.1) skaņa ż
• macedoński: (1.1) звук
• malajski: (1.1) bunyi
• maltański: (1.1) ħoss
• niderlandzki: (1.1) geluid
• niemiecki: (1.1) Klang m
• norweski (bokmål): (1.1) lyd m
• norweski (nynorsk): (1.1) lyd m, ljod m
• nowogrecki: (1.1) ήχος (í̱chos)
• ormiański: (1.1) ձայն (dzayn)
• perski: (1.1) صدا
• portugalski: (1.1) som m
• rosyjski: (1.1) звук m
• rumuński: (1.1) sunet n
• serbski: (1.1) звук m
• słowacki: (1.1) zvuk m
• słoweński: (1.1) zvok
• suahili: (1.1) sauti
• szwedzki: (1.1) ljud
• tagalski: (1.1) tunog
• tajski: (1.1) เสียง (seīyng)
• tamilski: (1.1) ஒலி (oli)
• telugu: (1.1) ధ్వని (dhvani)
• turecki: (1.1) ses
• ukraiński: (1.1) звук m
• urdu: (1.1) آواز
• walijski: (1.1) gadarn
• węgierski: (1.1) hang
• wietnamski: (1.1) âm thanh
• włoski: (1.1) suono m

źródła:

1.  Hasło „brzmieć” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.