niezależność

niezależność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɲɛzaˈlɛʒnɔɕʨ̑], AS: [ńezaležność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	niezależność
dopełniacz	niezależności
celownik	niezależności
biernik	niezależność
narzędnik	niezależnością
miejscownik	niezależności
wołacz	niezależności

(1.1) bycie niezależnym od kogoś lub czegoś

(1.2) stat. brak wpływu jednego zdarzenia losowego na warunkowe prawdopodobieństwo drugiego; zob. też niezależność zdarzeń w Wikipedii

(1.3) stat. brak wpływu wartości jednej zmiennej losowej na warunkowy rozkład prawdopodobieństwa drugiej; zob. też niezależność zmiennych losowych w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Opuściłem rodzinny dom i w końcu poczułem swoją niezależność.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) autonomia, samodzielność, niepodległość, suwerenność, wolność

antonimy:

(1.1-3) zależność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. niezależny

przysł. niezależnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) independence; (1.2) independence; (1.3) independence
• arabski: (1.1) استقلال
• białoruski: (1.1) незалежнасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) незалежнасьць ż
• bułgarski: (1.1) независимост ż
• duński: (1.1) uafhængighed w
• esperanto: (1.1) sendependeco
• francuski: (1.1) indépendance
• japoński: (1.1) 独立
• jidysz: (1.1) אומאָפּהענגיקייט
• rosyjski: (1.1) незави́симость ż; (1.2) незави́симость ż
• sanskryt: (1.1) स्वातन्य, पराग, कैवल्य
• szwedzki: (1.1) suveränitet w, självständighet w, oberoende n, oavhängighet w
• ukraiński: (1.1) незалежність ż
• włoski: (1.1) indipendenza

źródła: