niestrudzony

niestrudzony (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɲɛstruˈd͡zɔ̃nɨ], AS: [ńestruʒõny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	niestrudzony		niestrudzona	niestrudzone	niestrudzeni	niestrudzone
dopełniacz	niestrudzonego		niestrudzonej	niestrudzonego	niestrudzonych
celownik	niestrudzonemu		niestrudzonej	niestrudzonemu	niestrudzonym
biernik	niestrudzonego	niestrudzony	niestrudzoną	niestrudzone	niestrudzonych	niestrudzone
narzędnik	niestrudzonym		niestrudzoną	niestrudzonym	niestrudzonymi
miejscownik	niestrudzonym		niestrudzonej	niestrudzonym	niestrudzonych
wołacz	niestrudzony		niestrudzona	niestrudzone	niestrudzeni	niestrudzone

(1.1) nieustający mimo wysiłku, odporny na trud, przeciwności

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Niestrudzony M. Zaruski szkolił drużynę ratowniczą, która dysponowała wnet podstawowym sprzętem do ratownictwa górskiego, wykonanym na miejscu, a częściowo sprowadzonym z Wiednia^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wytrzymały, wytrwały, dzielny, silny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. niestrudzenie

rzecz. niestrudzoność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tireless
• bułgarski: (1.1) неуморен, неуморим
• francuski: (1.1) inlassable
• sanskryt: (1.1) अश्रम
• węgierski: (1.1) ernyedetlen
• włoski: (1.1) inconcusso, indeffesso, intrepido

źródła:

1. Michał Jagiełło, Wołanie w górach : wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.